گفت و گو با فریبرز ایروانی فرزند ملکه رنجبر
فریبرز ایروانی پسر ملکه رنجبر بازیگر پیشکسوت تلویزیون تئاتر و سینما در گفت و گویی گفت:
احساس من این است که هنرمندان روح لطیفی دارند و به رابطه با مردم و روابط اجتماعی بسیار وابسته هستند. اینکه من سال ها در کنار مادرم شاهد زندگی او بودم، یک بانوی بسیار خود ساخته و مستقلی را مشاهده کردم که در جامعه بسیار فعال بود به خصوص که در سال های اخیر فعالیت های اجتماعی بسیاری داشت و در زمینه کارهای خیر نیز حضور پیدا می کرد. به طور طبیعی معذوریت های سالمندی و یک سری کسالت ها که با افزایش سن به وجود آمده ، او را یک مقدار از فضای ارتباط با مردم و حضور در جامعه دور کرده و خود این موضوع در ایجاد احساس افسردگی و نا امیدی نقش داشته است. فکر می کنم این احساس نا امیدی به صورت مقطعی است و پس از مدتی برطرف می شود.
جدال با افسردگی و پارکینسون
احساس افسردگی مادرم با مراحل اولیه بیماری پارکینسون نیز همراه شده است که بر این اساس، عضلات با این بیماری تحلیل می رود و مواردی مانند لرزش دست ایجاد می شود و با توجه به اینکه مادرم از ابتدا فردی مستقل بوده است، تحمل این شرایط برایش دشوار است. من به عنوان فرزند ملکه رنجبر که تمام زندگی خود را مدیون او هستم، مشاهده می کنم که او تا امروز هم همه تلاش خود را به کار می گیرد تا در منزل خود زندگی کند و تا حد ممکن نیازهایش را حتی به من هم انتقال ندهد.
ملکه رنجبر
انسان همیشه نان قلبش را میخورد!
اینکه “دستت را بگذار روی زانویت و بگو یا علی” و اینکه “انسان همیشه نان قلب خود را می خورد” از جمله هایی است که من همیشه از مادرم در ذهن دارم و مادرم این جمله ها را نه تنها گفته بلکه با آن ها زندگی کرده است.پذیرش این موضوع برای مادرم دشوار است که من که تا به امروز برای انجام کارهای خودم مستقل بودم چرا هم اکنون برای انجام یک سری کارهای ابتدایی نیز به حضور دیگران نیاز دارم و در برخی مواقع این موضوع او را از نظر روحی آزار می دهد و از این جهت مقداری با کنار آمدن با پیری و محدودیت های سالمندی مشکل دارد. متاسفانه برای بیماری پارکینسون درمان قطعی وجود ندارد و تنها ،کنترل کننده هایی وجود دارد که شدت این بیماری را می توانند کنترل کنند.
تحسین زیبایی های ملکه رنجبر
من همیشه هنر مادرم و زیبایی های او را در روند موفقیت آمیز فعالیتش تحسین می کردم.فعالیت من در حوزه مشاوره صنعتی است و هم اکنون نزدیک بازنشستگی هستم.به یاد دارم روزی با مادرم در یک جمع بودیم و فردی بسیار متشخص که با مادرم صحبت و از او تقدیر می کرد، مرا به گوشه ای صدا زد و گفت درست است که فقط شما فرزند ملکه رنجبر هستید اما این هنرمند ،مادر و خواهر بسیاری از ایرانیان است و دست شما امانت است به خاطر همین تلاش کنید تا امانتدار خوبی باشید.
مادرم را همیشه با عنوان خانم رنجبر صدا می کنند و همواره این موضوع را در ذهن دارم که او امانت مردم ایران دست من است.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر
seemorgh.com/culture
منبع: mizanonline.ir