صحبت های خواندنی هانیه توسلی درباره دستمزد و بازیگران زن
هانیه توسلی در برنامه سی و پنج با اجرای فریدون جیرانی حاضر شد و به گفتگو با وی پرداخت.

صحبت های هانیه توسلی در برنامه سی و پنج فریدون جیرانی

هانیه توسلی که سال گذشته چهار فیلم «سیانور»، «نقطه کور»، «قشنگ و فرنگ» و «هفت ماهگی» را در کارنامه‌اش ثبت کرده بود، امسال تصمیم گرفته سخت‌گیرانه‌تر مسیر حرفه‌ای اش را ادامه دهد و فقط در فیلم «مادری» اولین فیلم رقیه توکلی مقابل دوربین رفته است. او این هفته مقابل فریدون جیرانی نشست و درباره مسائل مختلفی از جمله دستمزد بازیگران سینما، ارزیابی خودش و بهترین بازیگران زن سینمای ایران در دوره‌های مختلف صحبت‌ کرد.

در برنامه سی‌وپنج این هفته هانیه توسلی که دو سیمرغ بلورین برای فیلم‌های «شب‌های روشن» و «دهلیز» را در کارنامه دارد روبروی فریدون جیرانی نشست. در ابتدای این گفت‌وگو توسلی به این موضوع اشاره می‌کند که تصمیم دارد سخت‌گیرانه‌تر برخورد کند و امسال تا نقش خوبی به او پیشنهاد نشود، سرکار نخواهد رفت.

هانیه توسلی : دستمزد بازیگران باید منطقی باشد

فریدون جیرانی کارگردان سینما نیز که در این گفت‌وگوی تصویری مقابل او قرار گرفته، در ادامه بحث را به سمت جلسه تهیه‌کنندگان هدایت می‌کند که به تازگی برگزار شده و در آن دستمزد بالای بازیگران نیز مطرح شده است، توسلی با اشاره به این‌که همیشه دستمزد متوسطی داشته در این‌باره این‌طور نظر می‌دهد: «بعضی وقت‌ها ممکن است یک بازیگر باعث فروش میلیاردی یک فیلم شود و حقش باشد که دستمزد بالایی بگیرد.»

جیرانی نیز در ادامه می‌پرسد «واقعا یک بازیگر باعث فروش میلیاردی یک فیلم می‌شود؟» که با پاسخ مثبت توسلی روبرو می‌شود که از رضا عطاران نیز در این‌باره مثال می‌زند، البته در ادامه هر دوی آن‌ها به این نتیجه می‌رسند که مثال دیگری در حال حاضر برای این موضوع وجود ندارد. توسلی صحبت‌هایش را این‌طور ادامه می‌دهد: «به هر حال سینما یک صنعت است و حضور یک بازیگر می‌تواند باعث رونق چرخه اقتصادی یک فیلم شود و می‌تواند دستمزد بیشتری بخواهد، شریک شود یا هرچیز دیگری.»

او همچنین فروش امسال سینمای ایران و این دوره از اکران به خصوص فیلم «فروشنده» و «لانتوری» را نسبت به رکود سال‌‌های گذشته بسیار خوب ارزیابی می‌کند و می‌گوید: «دستمزد بازیگران هم باید منطقی باشد چون شرایط ما شرایط استانداردی در سطح جهانی نیست.»

جیرانی در ادامه با توجه به این‌که توسلی دوستان بسیاری در میان بازیگران دارد از او می‌پرسد آیا دستمزد فعلی بازیگران را منطقی می‌داند؟ که این بازیگر نیز پاسح می‌دهد: «می‌تواند منطقی باشد، وقتی بازیگری دستمزد بالایی می‌گیرد حتما تهیه‌کننده قبول کرده که آن دستمزد را بدهد واین حتما دلیلی دارد، یا بازیگر خوبی است یا باعث فروش فیلم می‌شود یا دلایل دیگر. به هر حال این توافق دو طرفه است و این بازیگر بر اساس دلایلی این دستمزد را دریافت می‌کند و بخشی از آن می‌تواند منطقی باشد. ممکن است این برای همه بازیگرها اتفاق نیفتد به هر حال برخی بازیگران شاخص‌تر، بهتر یا پرکارترند، باعث فروش فیلم می‌شوند و خود تهیه‌کننده هم این‌ها را می‌داند.»

توسلی در ادامه به نکته جالبی درباره خودش اشاره می‌کند و با توجه به این‌که سوپراستار یا ستاره را هنرپیشه‌ای می‌داند که صرفا حضورش باعث فروش فیلم می‌شود، خودش را جزو این گروه از بازیگران نمی‌داند. از نظر او بازیگرانی چون رضا عطاران، محمدرضا گلزار یا نیکی کریمی در دهه هفتاد را می‌توان سوپراستار دانست، البته او به طور کلی معتقد است مردم به خاطر فیلم خوب به سینما می‌روند.

جیرانی در ادامه از توسلی می‌پرسد فکر نمی‌کند دوره سوپراستارها تمام شده و دیگر سینما به ستاره‌ها وابسته نیست؟ که او نیز این‌طور پاسخ می‌دهد: «بله شاید سینمای قبل از انقلاب ما بسیار به ستاره‌ها وابسته بود و صرفا حضور آن‌ها به معنای فروش فیلم بود، مهم نبود فیلم‌نامه و... چه بود؛ اما شرایطی که الان داریم به این صورت است که اطلاعات بسیار خوب رد و بدل می‌شود و به خاطر فضای مجازی تقریبا همه مردم به شبکه‌های اجتماعی دسترسی دارند. یک فیلم اگر خوب باشد همین دهان به دهان گفتن و اطلاعاتی که از آن به اشتراک گذاشته می‌شود باعث دیده شدن آن می‌شود. فکر می‌کنم مثل هرچیز دیگر که به مرور زمان کیفیتش بهتر می‌شود سینما هم از همین روند پیروی می‌کند. بر این اساس الان کیفیت یک فیلم مهم است، البته که بازی خوب هم مهم است.»

هانیه توسلی : من اصلا بازیگری خودم را قبول ندارم!

بخش دیگر این گفت‌وگو به موضوع ورود هانیه توسلی به سینما و تلویزیون اختصاص دارد؛ جیرانی با توجه به این‌که توسلی هیچ معرف و به اصطلاح پارتی برای ورود به سینما نداشته، او را نماد کوشش می‌داند. توسلی که از کلاس تئاتر در همدان علاقه‌اش به بازیگری را دنبال کرده است درباره شور و عشق فوق‌العاد‌ه‌اش در آن‌ سال‌ها صحبت می‌کند و جیرانی در بخشی از این گفت‌وگو از او می‌پرسد به آرزوی آن سال‌هایش رسیده است یانه؟
که توسلی پاسخ جالبی می‌دهد و می‌گوید: «صادقانه بگویم نه! من اصلا بازیگری خودم را قبول ندارم. یعنی به نظرم هنوز آن نقشی را که باید بازی نکرده‌ام و توانایی‌های خودم را روی پرده ندیده‌ام، به جز یک فیلم که آن‌هم به خاطر یک عرق خاصی است که نسبت به آن داشتم و آن‌هم «شب‌های روشن» است. در بقیه فیلم‌ها هم تلاشم را کرده‌ام و حضور داشتم؛ مثلا در «دهلیز» بازی‌ام قابل قبول است، در سریال «میوه ممنوعه» نقشم را خیلی دوست داشتم یا«شام آخر» که اولین فیلم سینمایی‌ام بود و با شما کار کردم. مثلا حتی دیالوگ‌های شما سرصحنه را هنوز به یاد دارم که ممکن است از یاد خودتان رفته باشد، یادم می‌‌آید آن صحنه جیغ زدن در ماشین را که گرفتیم شما به من گفتید «خیلی خوبی‌ها حواست باشد! نروی فیلم بد بازی کنی‌ها!» نمی‌دانم شاید هم خیلی آرمانگرا هستم، من خودم را در حال حاضر آدمی می‌دانم که آمده‌ام جلو و پانزده سال  به شکل حرفه‌ای در این حرفه بوده‌ام اما می‌توانستم خیلی بهتر باشم.»

او الگویش در بازیگری را ایزابل هوپر در فیلم «معلم پیانو» می‌داند و صحبت‌هایش را این‌طور ادامه می‌دهد: «در سینمای ایران به جز آقای فرهادی که همه دوست دارند با او همکاری کنند و من هم همین‌طور و فیلم‌هایشان را نیز بسیار دوست دارم، کارهای آقای کاهانی را هم بسیار دوست دارم. مثلا «اسب حیوان نجیبی است» را بسیار دوست دارم، از آن جنس بازی‌های رئال که کمی جنون هم در آن هست و کمی عجیب و غریب است. سینمای کاهانی را به این علت دوست دارم که همیشه رئال به نظر می‌آید ولی یک جنون ریز دارد. یک مقدار سوررئالیسم در آن هست.»

جیرانی در ادامه با لحن شوخی می‌گوید خودت هم جنون ریزی داری که توسلی نیز تایید می‌کند و می‌گوید: «اصلا به نظرم آرتیست باید دیوانه باشد! آرتیست عاقل زیاد جذاب نیست. به نظرم کارگردان، نقاش، موزیسین و ... همیشه اگر یک رگه‌ای از دیوانگی در او باشد کارهایش جذاب‌تر است. عقل خیلی به درد بخور نیست در این دوره زمانه!»


برای سکانس‌هایی که از «سیانور» حذف شد کمی ناراحت شدم

توسلی به آشنایی‌اش با شعیبی از فیلم «شب‌های روشن» اشاره می‌کند که در آن زمان دستیار دوم کارگردان بوده است و جیرانی بحث را به فیلم «سیانور» می‌برد و می‌گوید می‌توانست این نقش بیشتر باشد که توسلی می‌گوید:‌ «البته نقش بیشتر بود ولی بعضی از سکانس‌های مرا درآوردند. نه سکانس‌های من، در واقع چون تایم فیلم طولانی بود یک سری از سکانس‌ها کلا درآمد و برخی از سکانس‌های من هم درآمد که خیلی بابت آن‌ها غصه خوردم، در جشنواره هم به خود بهروز شعیبی هم گفتم اما او هم برای خودش توجیهاتی داشت و به عنوان کارگردان ترجیح می‌داد این اتفاق بیافتد. به هر حال من نقش یک زن چریک را بازی می‌کردم و صحنه‌هایی بود که بعد از آن‌که در آن خانه انفجار اتفاق می‌افتاد و من آن نارنجک را پرت می‌کردم، همراه بهنوش طباطبایی هر کدام یک طرف فرار می‌کردیم، دو ساواکی دنبال من می‌افتادند که این صحنه‌ها طولانی بود و نزدیک شش-هفت روز فیلم‌برداری داشتیم.
حتی بدل به جای من آمد، تا صحنه‌ای که من تیر می‌خوردم و بعد از آن باز هم فرار می‌کردم و صحنه بعدی دستم تیر خورده است. خیلی برای این صحنه‌ها تمرین کرده بودم. حتی برای نحوه شلیک کردن سرهنگی سر صحنه آمد و با من تمرین کرد که چطور کمین کنم و چطور شلیک کنم. بودن این‌ها برای من که نقش چریک را بازی می‌کردم بسیار مهم بود، احساس می‌کردم جزو شخصیت‌پردازی نقش بود، یا مثلا صحنه‌ای که با بهنوش طباطبایی راجع به مجید حرف می‌زدیم و صحنه‌ای که در حال گریه‌ کردن بودم حذف شده بود، البته بگویم مجموع همه این‌ صحنه‌ها نهایتا 6-7 دقیقه می‌شد که کمی از حذف آن‌ها ناراحت شدم؛ به هر ترتیب بهروز شعیبی کارگردانی است که من قبولش دارم، کارگردان به شدت خوبیست، آینده دارد و بسیار با وسواس است. او هم به عنوان کارگردان دلایل خودش را دارد و هرچه هست من به آن احترام می‌گذارم.»

توسلی در ادامه «سیانور» را یک فیلم مردمحور می‌داند و می‌گوید: «بعد مردانه فیلم به خاطر جنس قصه‌اش که سیاسی است بر وجه عاشقانه‌ و زنانه‌اش غالب است. البته در کل به نظر من فیلم بسیار خوبی است. دوباره هم که فیلم را دیدم به نظرم آمد که بسیار خوش‌ساخت است، بازی مهدی هاشمی و همین‌طور طراحی صحنه و لباس را بسیار در فیلم دوست دارم، به نظرم بسیار در فیلم برجسته است.»

توسلی با اشاره به این‌که همه گروه برای این فیلم تحقیق و مطالعه کرده‌اند می‌گوید به جز شخصیت خودش بسیاری از شخصیت‌های این فیلم ما به ازای واقعی داشتند. او همچنین به مطالعه کتابی نوشته ویدا حاجبی که مجموعه مصاحبه‌هایی با زنان زندانی است اشاره می‌کند. به طور کلی از نظر او این فیلم فیلم سنگینی است و برای کارگردان نیز اتفاقات مهم تاریخی و سندیت تاریخی «سیانور» بسیار مهم بوده است.

در ادامه توسلی در نسل‌های مختلف، از سوسن تسلیمی، فاطمه معتمدآریا، لیلا حاتمی و ترانه علیدوستی به عنوان بازیگران زن شاخص سینمای ایران نام می‌برد.
به گفته او، در نسل‌ پیش از تسلیمی در سینمای ایران چندان فیلم‌هایی با حضور برجسته زن‌ها ساخته نشده است که جیرانی نیز این نکته را تایید می‌کند و می‌گوید: «از دوره اصلاحات به بعد و سال 76 به آن طرف فیلم‌ها بیشتر زن محور شدند.»

توسلی در پایان به این موضوع اشاره می‌کند که به طور کلی از 50 درصد کارنامه خود راضی است و امسال برخلاف سال گذشته که فیلم‌های بسیاری بازی کرده بود فقط در فیلم «مادری» بازی کرده است. همچنین از نظر توسلی فضای بازیگری نسبت به سال‌های قبل کمی بهتر شده است و شرایط نیز نسبت به قبل چندان فرق نکرده است و حواشی همیشه وجود داشته است.


گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : icinema.ir