متن جنجالی پارسا پیروزفر درباره انتخابات

پارسا پیروزفر:برای سقوط نکردن در مغاکی که پیشتر تجربه کرده ایم...

پارسا پیروزفر نوشت:

آدم با آدم فرق دارد. حتى دو نفر آدم كاملاً شبیه به هم وجود ندارند. آدم هاى هیچ مجموعه اى شباهت كامل به هم ندارند. بنابراین محصول هر آدمى با دیگرى متفاوت است، ولو اینكه در مجموعه واحدى از جنسیت، نژاد، مذهب، ایدئولوژى، حزب و ... باشند. تفكرى كه همه را شبیه به هم مى بیند، كل مجموعه را بدون در نظر گرفتن تفاوت هاى فردى اعضاى مجموعه، صرفاً بر اساس پیش فرض هایى قضاوت مى كند. این تفكر اگر قدرتى در اختیار داشته باشد، به همه اعضاى آن مجموعه بطور یكسان لطف یا ظلم خواهد كرد. و اگر قدرت نداشته باشد چه بسا این نوع نگاه منجر به ظلم به خود و آدم هاى خارج از آن مجموعه گردد. مگر در هر اقلیمى، هر مذهبى، هر شغلى، هر خانواده اى طیف وسیعى از آدم هاى بد و متوسط و خوب و عالى وجود ندارد؟ سیاستمداران هم از این قاعده مستثنى نیستند. مگر همین همسایه دیروز، فردا صاحب فلان پست نمى شود، و هم كلاسى قدیمى، در آینده استاندار بهمان جا؟ همیشه و همه جا در مجموعه دولتمردان، طیف رنگارنگى از آدم هاى سفاك، رحیم، سفیه، خردمند، جبون یا دلیر نبوده اند؟ نبوده اند آنان كه از یك خاندان و یك خانواده برخى مملكت به باد داده، و برخى آباد كرده اند؟ دولتمرد خردمندتر، هر قدر هم از تصور ما از دولتمرد آرمانى به دور، یا دست و پایش بسته باشد، شاید بتواند به آرامى شرایط بهترى براى جامعه فراهم كند؛ و یا لااقل مانند دیگرى ملتى را به تباهى و قهقرا نكشاند. تفكرى كه همه را به یك چشم مى بیند اینجا هم خطرناك است؛ این بار براى خودمان، اطرافیانمان، و بیش از همه براى طبقاتى كه متحمل بیشترین فشارها مى شوند. بله، تكان خوردن هم خودْ انتخابى است. مى توانیم از جا تكان نخوریم، چون با هیچ یك از انتخاب هاى موجود خود را كاملاً هم مسیر نمى دانیم. ولى در این بازى، انفعال هم خودْ تكانى است به نفع یكى! تكان نخوردن، بخشیدن میدان به كسانى است كه شاید بهترین انتخاب موجود نباشند. دلسردیم و افسرده، پس تكان نمى خوریم. بارها تكان خوردیم و نتیجه اى ندیدیم. ولى شاید گاهى هم اوضاع كمى بهتر بوده و ندیده ایم. شاید چون دل و دماغ كنجكاوى و كشف تفاوت افراد را نداریم. ولى علاج این دلسردى و بى تفاوتى چیست؟ ادامه انفعال؟ باور به اینكه چیزى را نمى توانیم تغییر دهیم؟ بعید است علاج آن، تشویق خودمان و دیگران به ركود بیشتر باشد! فضیلتى در این ركود، و ارج و اجرى در این بى حركتى نیست. بى طرفى به شمار طرفى كه نمى خواهیمش خواهد افزود؛ و فردا دلسردى مان را عمیق تر، و فشارها را بیشتر خواهد كرد...
تکان نخوردن, ما را همان جا که ایستاده ایم نگه نمی دارد, که به عقب تر خواهد برد؛ ما و همه عزیزانمان را در گردابی آشنا فرو خواهد کشید. راهی جز دیدن تفاوت آدم ها و انتخاب نیست. برای سقوط نکردن در مغاکی که پیشتر تجربه کرده ایم فقط یک راه...تکان خوردن جلو رفتن...بیست و هفتم اردیبهشت نود و شش

اینستاگرام پارسا پیروزفر

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: صفحه شخصی پارسا پیروزفر