به مناسبت زادروز لیلا حاتمی
یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن, ترسم که بوی نسترن مست است هشیارش کند...
لیلا: تا این هنگام شب بود ظلمت
پرتو آوازی که بیدارم کرد, از آن کیست؟
طاهر: عشق
لیلا: عشق؟ از چه غمی سخن دارد؟
طاهر: از غم سرمستی, اما غم خود را به که گوید؟
لیلا: به او که همیشه خفته بود.
طاهر: صدای عشق می گوید؟
لیلا: بلبل در فصل گل خاموش است, چرا بیدارم کرد؟
طاهر: که راز دل بگوید, حکایت دل
لیلا: حکایت دل
طاهر: آشیان مرغ دل زلف پریشان تو باد...
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ