كسانی كه نمی‌توانند در این ریل حركت كنند حداقل حاشیه‌سازی نكنند
در روزهای گذشته چندین کلیپ که گوینده آن از جنس روحانیت بود در شبکه‌های اجتماعی پخش شد. ولایت و بادمجان، به آسمان رفتن امیرالمومنین برای حل اختلاف فرشتگان یا روش‌های تشخیص موانع بارداری و... دستمایه مغرضین و در کمین نشستگان روحانیت و بدحالی متدینین شد.
ممكن است گوینده قصد و غرضی هم نداشته باشد اما زمان‌شناسی و واكنش اجتماعی- عقلانی نسبت به محتوی و محتمل بودن وهن روحانیت و تشیع باید در خروجی بیان حتماً لحاظ شود. نسبت روحانیت و حكومت در عصر حاضر عنصر مهم‌تری است كه باید در بیان روحانیت مدنظر قرار گیرد. خوشبختانه در جدال طولانی اخباریون و اصولیون كه بیش از دو قرن به طول انجامید اصولیون پیروز شدند و عقلانیت یكی از شاخص‌های مهم دینداری تشیع شد كه تشكیل حكومت مدرن به نام دین بی ارتباط با این خصیصه نیست.
اما ممكن است همچنان نحله‌های اخباری گری وجود داشته باشند و برایشان مهم نباشد كه تأثیرات اجتماعی یا برون دینی سخن آنان چیست.
امروز دیگر زمانی نیست كه مثلاً بگوییم امیر المومنین در مسجد كوفه بود كه شیر وارد شد و او دستور داد خارج شود یا امام حسین آنقدر از لشكر مقابل كشت تا خون به بالای زانوی ذوالجناح رسید. امروز به الگو‌های عملی برای هدایت اجتماعی نیاز داریم كه در سیره ائمه موج می‌زند.
تلقی از اسلام سیاسی و اجتماعی و استمرار آن منوط به ارائه الگوی عملی و قابل تحقق و مفید برای دین و دنیای مردم است. كسانی كه نمی‌توانند در این ریل حركت كنند حداقل حاشیه‌سازی نكنند. به تعبیر دیگر «روش نقل» بدون توجه به قرائن و روش‌های دیگر خصوصاً قیاس و استقرا و وحی نه تنها كارآمد نیست كه بعضاً موجب وهن است.
شرط پذیرش روایت‌های دینی، انطباق عقلانی و «پذیرش امكان تحقق» از سوی عقل است. حتی ممكن است خصلتی در ائمه باشد كه امروزه نتوان اجرا كرد(مانند هزار ركعت نماز امام سجاد علیه السلام) اما عقل می‌پذیرد كه محقق شده است. این نوع مسائل قابل تطبیق و پذیرش عقلانی است كه باید در عظمت آن بزرگان گفت نه الگو دادن. آنچه قطعی است حیات ظاهری ائمه كاملاً طبیعی و عین مردم بوده است تا قابلیت فهم برای بشر معمولی داشته باشند.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: روزنامه جوان