جشنواره فجر 96: از علاقه نوید محمدزاده به فحش تا قشری که دیده نمیشوند
دست‌اندرکاران فیلم سینمایی «مغزهای کوچک زنگ‌زده» ساخته سینمایی هومن سیدی در نشست خبری این فیلم سینمایی در پردیس سینمایی ملت حضور یافتند.

سی و ششمین جشنواره فیلم فجر: نشست خبری فیلم مغزهای کوچک زنگ زده

هومن سیدی؛ کارگردان فیلم، سعید سعدی؛ تهیه کننده، فرهاد اصلانی، نوید محمدزاده، لادن ژاوه وند، فرید سجادی‌حسینی، مرجان اتفاقیان، نوید پورفرج؛ بازیگران فیلم، بامداد افشار؛ موسیقی، پیمان شادمانفر؛ فیلمبردار، مهدی سعدی؛ تدوین‌گر عصر سه‌شنبه ۱۷ بهمن ماه در پردیس سینمایی ملت حاضر شده و به پرسش‌هایی درباره فیلم سینمایی «مغزهای کوچک زنگ‌زده» پاسخ دادند.

هومن سیدی در بخشی از نشست در مورد اتهام سیاه‌نمایی که به فیلمش وارد می‌شود، گفت:
«ممکن است چنین اتهامی وارد باشد، اما قصد ما این نبوده. ما نمی‌خواستیم چیزی را سیاه نشان دهیم، اما تلاش کردیم تلخی‌ها را نشان دهیم. من انتهای فیلم را کاملا امیدبخش، نورانی و انسانی دیدم. حالا اینکه تلاش و قصد من نتیجه برعکس داده یا سیاه جلوه می‌کند را واقعا نمی‌دانم. من همه تلاشم را کردم که مخاطب با ناامیدی از سالن بیرون نرود، اما درباره دایره‌وار بودن تلخی‌های فیلم حق با مخاطب است، اما همین هم به واقعیت جامعه نزدیک است.»

نوید محمدزاده در بخشی از این نشست با پرسشی درباره مدل موهایش مواجه شد و در پاسخ گفت:
«خودم دوست داشتم مدل موهایم این‌طور باشد و خیلی دوست ندارم شکل نرمال و مثل همه باشد، حالا ببینیم اینستاگرام چه اتفاقی می‌افتد؟! از اینکه می‌آیند و در اینستاگرام فحش می‌دهند خوشم می‌آید، چون ما در حمله‌ها خودمان را پیدا می‌کنیم. من نماد همان‌هایی هستم که در اینستاگرام حمله می‌کنند.»

او درباره سئوال دیگری که به مشابهت نقش‌های او حضور در نقش شخصیت‌های عقده‌ای گفت:
«پیشنهاد من این است که فیلم‌ها را با هم ببینم و به صورت ملموس ببینیم چه وجه تشابهی دارد. اینکه پزشک بازی کنیم یا گدا به معنای تفاوت بازیگری نیست. بازیگر باید در ایفای نقش یک طبقه بتواند به شکل‌های مختلف کارش را انجام دهد. اگر توانسته باشم این تفاوت را نشان دهم که خدا را شکر در این غیر این صورت کارم ضعف دارد. کاراکترها در فیلم‌هایی که اشاره شد از جمله «خفگی»، «عصبانی نیستم»، «ابد و یک روز» و ... ابعاد مختلفی دارند و فقط نباید به ظاهرشان نگاه کرد.»

سیدی گفت:
«ما این افکار را به تماشاگر منتقل می‌کنیم که سینما فقط اجتماعی است و اگر این طور نباشد، سینما نتیجه نمی‌دهد. سعی کردم با بازی تیپیکال بازیگرها به واقعیت نزدیک شوم. سعی کردم چیزی را بیهوده کمرنگ یا پررنگ نکنم. خاطرم هست چیزهای دیگری هم باشد. طراحی صحنه به ما کمک کرد که به واقعیت نزدیک شویم.»

پیمان شادمانفر در مورد فیلمبرداری اثر گفت:
«کل فیلم روی دست گرفته شد و این خیلی دشوار بود. سعی کردیم شبیه همه دوربین روی دست‌هایی که تا به حال دیدیم، نباشد و در فاصله و حرکت دوربین و... سعی کردیم حس مستند باشد. من از حبیب سلطانی تشکر می‌کنم که دوربین دو من را همراهی می‌کرد. پلان ثابتی هم نگرفتیم.»

نوید محمدزاده در مورد ایفای نقش‌هایی که عقده‌ای بودن ویژگی مشترک آنان است، گفت:
«می‌توان در یک طبقه اجتماعی، یک کاراکتر را به چند شکل مختلف بازی کرد. خشم و عقده‌ای بودن را می‌توان به چند صورت نشان داد. فقط روی ماجرا را نبینیم.»

سیدی در ادامه گفت:
«هر فیلمی مخاطب خاص خودش را دارد، شاید این فیلم را تشخیص دهند که گروه سنی خاصی باید آن را ببینند. من هم خیلی تاکیدی ندارم که چه گروهی فیلم را ببیند. خوشحال می‌شوم که مخاطبم از فیلم خوشش بیاید ولی منتظر نیستم تماشاگر با بشکن از سالن خارج شود!»

سیدی در مورد ریتم فیلم گفت:
«شاید از ابتدا قصد ما این بود که فیلم را شبیه به پرواز ترسیم کنیم و ابتدا و پایان باید ریتم پایین می‌آمد. به نظرم می‌آمد که اگر پایان فیلم با ریتم اواسط فیلم تمام شود. خسته‌کننده می‌شد... سوال دوم این خبرنگار از کارگردان «مغزهای کوچک زنگ‌زده» این بود که؛ چرا شکور با این همه آدم از مرگ مادر بی خبر مانده بود؟ سیدی گفت: به این دلیل که خیلی زود برادر ناتنی به زندان رفت و در یک بازه زمانی نصف‌روز مثلا به دیدار برادر در زندان رفت، پس اولین نفری که به شکور خبر مرگ مادر را داد، برادر ناتنی بود...»

مهدی سعدی، تدوینگر در مورد تدوین فیلم توضیح داد:
«به هر حال لازم است تدوین فرصت را ایجاد کند که با این نوع تدوین سعی کردیم به آن برسیم.»

در مورد بهره‌گیری گروه سازنده فیلم از نمونه‌های شخصیت‌های واقعی پرسشی مطرح شد و در پاسخ نوید پورفرج بازیگر فیلم گفت:
«ما به کمپ‌ها رفتیم و آدم‌های بسیار زیادی در دنیای واقعی در بیابان‌های اطراف تهران زندگی می‌کنند و هرکسی به آنجا برود قطعا ایده‌های زیادی می‌گیرد.»

نوید محمدزاده هم گفت:
«تحقیق من هومن سیدی و گروه بود که اینجا هستند و هرچه شد، آنها راهنمایی‌ام کردند.»

سیدی همچنین در مورد شباهت‌های فیلمش به «خانه پدری» ساخته کیانوش عیاری گفت:
«کیانوش عیاری یکی از عزیران در ذهن من است. متاسفانه فیلم «خانه پدری» را ندیدم و می‌دانم چنین صحنه‌ای در فیلم من وجود دارد که شبیه فیلم ایشان است. من اگر آن فیلم را می‌دیدم، قطعا از کار عیاری تاثیر می‌گرفتم و از این بابت خوشحالم که آن کار را ندیدم! این احساس از بیرون است که حس می‌شود ما خودمان را سانسور می‌کنیم ولی من دنبال این بودم که تاثیر تا جایی باشد که اهمیت دارد؛ یعنی مرگ جسم دختر مهم نیست، می‌خواستم به اینجا برسیم که کاراکتر دختر زنده باشد برگردد و حرف‌های دلش را بگوید.»

سیدی در توضیح طراحی شخصیت معتاد گفت:
«من برای کارکتر پدر و مادر خیلی تلاش کردم ولی ژاوه وند در کمپی کار می‌کرد و وقتی آمد حتی یک دهن آواز برای مسئول کمپ خواند و خیلی کاراکتر خاصی داشت...»

لادن ژاوه‌وند در ۶۳ سالگی با بازی در فیلم هومن سیدی پا به عرصه بازیگری گذاشته است. ژاوه وند در نشست خبری گفت:
«من متاسفم برای کسانی که فکر می‌کنند در تهران چنین قشری نیستند. من هم این زندگی سخت را تجربه کرده‌ام. صحاز نوید محمدزاده و هومن سیدی تشکر می کنم. آنها مثل پسران من بودند و اگر کسی بخواهد بازهم به او کمک می‌کنم. سیدی گام به گام با من بود. البته من خودم باهوشم و همه چیز را یاد می‌گرفتم.»

سیدی در ادامه گفت:
«زندگی ژاوه وند بسار عجیب است و اگر کسی این قدرت را دارد که چنین فیلم‌هایی بسازد، این کار را بکند. ژاوه‌وند بسیار متخصص است به این دلیل که تجربیات زیادی دارد.»

در حاشیه

-در پایان جلسه دو خبرنگار با هومن سیدی و محمود گبرلو مدیر جلسه درگیری لفظی پیدا کردند و سیدی هم در پاسخ گفت اگر به دنبال این هستید که بگویید فیلم من کپی است، باید بگویم بله من ازهمه فیلم‌های دنیا کپی کرده‌ام و اگر قرار است شما اینطور صحبت کنید، ماهم می‌توانیم از این نوع رفتارها داشته باشیم.


تهیه و تدوین: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ