برداشتی آخرالزمانی از نظریه داروین در جنگ برای سیاره میمون ها

فیلم جنگ برای سیاره میمون ها  مورد بررسی  قرار گرفت

به گزارش روابط عمومی فرهنگسرای اندیشه، در  این جلسه که با حضور محمدرضا مقدسیان، مجری، و سعید هاشم  زاده،  منتقد   برگزار شد، جنبه های روایی و تکنولوژی  فیلم مورد بررسی  قرار گرفت.

هاشم زاده به بازی «اندی  سرکیس»  در نقش  سزار  اشاره  کرد  و گفت:

این  بازیگر که با ایفای  نقش گالوم در  فیلم  «ارباب حلقه ها»  مورد  توجه   قرار  گرفت، این  سوال  را  در ذهن  منتقدین  ایجاد  کرد  که  آیا  موشن  کپشن هم  باید  جز  بخش های  جوایز بازیگری باشد یا نه.  موشن  کپشن یا   همان بازیگری بر  پرده آبی  با  دوربین های  متعدد است که اندی سرکیس به شکل بی  سابقه  ای در تاریخ سینما  به آن کمال بخشیده و احساسات، عواطف  و حرکات بدنی  دقیقی را  شکل داده  است."

مقدسیان ضمن اشاره به نظریه داروین گفت:

"به نظر می رسد فیلم سیاره  میمون ها  با مضمون آخرالزمانی خود، شاید ساده ترین برداشت از نظریه تکاملی داروین است؛ سرزمین  موعودی که میمون ها به آن هجرت  می کنند و توسط میمون ها احیا می شود. در بین میمون ها  هم  طبقه بندی تکاملی وجود دارد،  مثل سزار که تکامل یافته  ترین میمون  است و  می  تواند با داشتن ویژگی های انسانی، رهبری  میمون  ها را برعهده بگیرد.  سزار زمانی با  خیال راحت آن جا را ترک می کند  که میراث خودش  را به دسته  میمون  ها منتفل می  کند."

سعید هاشم زاده و محمدرضا مقدسیان

هاشم زاده در این باره توضیح داد:
"داروین  کاری کرده که وقتی  شمایل میمون  به میان می آید،  نمی  توانیم  نظریه داروین  را نادیده بگیریم،  چه  آن را  قبول داشته باشیم  چه  نه. موضوع  بعد مسئله رمان سیاره  میمون  هاست  که در سال 1963 توسط  «بیر بول»  نوشته، و در  1968توسط  «شافنر»  به  فیلم  تبدیل  شد. داستان در سال  3 هزار و خرده ای اتفاق می افتد  که فضانوردان در  سفر   خود  گم  می شوند و روی سیاره  ای  فرود می آیند که میمون  هایی  شبیه به آدم زندگی  می   کنند و در   آخر   متوجه می  شوند که  این سیاره همان  زمین  است.  رمان به فیلم  کمک کرد و فیلم هم خوب توانست رمان را به تصویر بکشد."

بعد از  آن، مقدسیان به تعاریف قهرمان و ابر قهرمانان در سینما اشاره کرد و گفت:

به نظر می رسد با گسترش تلویزیون و  سینماها، دیگر  قهرمانان انسانی عادی برای مخاطب جذابیت ندارد و تولیدات سال  های اخیر  سینما  به سمت  قهرمانانی رفته که انسان نیستند اما  ویژگی های  انسانی دارند.  او در ادامه این  سئوال را طرح کرد که فارغ از انسان  بودن  یا  نبودن   قهرمان، روند داستانی که همان  است، چه چیزی  این فیلم ها  را  جذاب  می کند؟

هاشم زاده در  جواب  این  مسئله  گفت:
"این سبک فیلم ها از دهه  50  و از کمیک بوک ها ساخته شدند؛ انسان هایی که به لحاظ  فیزیکی و  ژنتیکی  تغییر  ماهیت داده  اند، مثل اورنجرز و  ترنسفورمرز. فیلم  های بلاک  باستر روی تکنولوژی  بیشتر  تمرکز دارند و همان  نمونه های فیلم های قبلی مثل  اینک آخرالزمان یا اسپارتاکوس است  اما  80درصد مخاطبان نوجوان بلاک باسترها  این فیلم های قدیمی را ندیده اند.

مقدسیان ضمن مخالفت با این  حرف  گفت:
"سینما  مثل هر  مقوله دیگری باید  بازتولید کند و  اگر در فیلم های جدید از تکنولوژی برای روایت های  قبلی استفاده می شود، یک نقطه ضعف نیست."

محمدرضا مقدسیان

هاشم زاده در ادامه به دو  نویسنده  اثرگذار داستان های علمی تخیلی، «آرتور  سی.کلارک» و «ایزاک آسیموف» اشاره کرد و افزود:

این  نویسندگان کسانی  بودند که  توانستند به خلق  روایت  های  جدید دست بزنند و  پیشرو و  ماندگار  باشند.

مقدسیان در آخر از منتقد خواست تا به  موضوعات فرامتنی  فیلم جنگ برای  سیاره میمون ها اشاره کند. هاشم زاده در این مورد گفت:

در نقدهای آمریکایی، شخصیت کلنل به  ترامپ و  جاهایی  به عراق و سوریه شباهت  داده شده اند اما منتقد  برای این برداشت ها نیاز به شمایل آیکونیک دارد و ارجاعات به اسپارتاکوس بیشتر در این فیلم دیده می شود تا ترامپ.

در  آخر جلسه نیز،  حضار به طرح  سئوالات خود و گفتگو در مورد فیلم برداختند.

تهیه و تدوین: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ