سعید مطلبی نویسنده و کارگردان قدیمی سینما که جزو رفقای صمیمی ایرج قادری به شمار می رفت در پی هجمه شدید کاربران ایرانی به صفحات فیس‌بوک مسی با نگارش یادداشتی از رواج ادبیات سخیف، پرخاشگر و طعنه زن طی سال‌های اخیر ابراز نگرانی کرده و از دغدغه‌مند نبودن نسبت به تنزل فرهنگ گلایه کرده است. متن کامل این یادداشت را به نقل از «اعتماد» در ادامه می‌خوانید:
مسی در پاسخ به یک سوال جواب می دهد که ایران را نمی شناسد
تلویزیون روشن است و برنامه 90 هنوز ادامه دارد. روز دوشنبه تمام شده و دقایقی است که وارد سه شنبه شده ایم اما آقای فردوسی پور هنوز گیج و آشفته است.برنامه 90 این هفته که شروع شد، مشخص بود مجری حال و روز خوشی ندارد اما باید دقایقی می گذشت تا علت این حال و روز آشفته برای تماشاگران هم روشن شود.موضوع ظاهرا از یک مصاحبه لیونل مسی، بازیکن آرژانتینی تیم بارسلونا سرچشمه می گیرد و گویا آقای مسی در آن مصاحبه در پاسخ به یک سوال جواب می دهد که ایران را نمی شناسد. یا چیزی به همین مضمون و در این حدود و حالاپس از هم گروه شدن ایران و آرژانتین در جام جهانی یکباره به طرزی باورنکردنی و شاید هم مرموز هجوم عجیب کاربران ایرانی اینترنت به صفحه شخصی لیونل مسی شروع می شود و به گفته آقای فردوسی پور تا روز شنبه حدود 100 هزار پیام برای او گذارده می شود که گویا قسمت اعظم آن فحش و ناسزا و تهدید و تمسخر و اهانت به خود او و خانواده و مردم و میهن او بوده است.
آقای مسی نمی داند و حق هم دارد که نداند
آقای مسی ایران را نمی شناسد و بی تردید نمی داند که کشوری است با پنج هزار سال سابقه تاریخی و نمی داند که ریشه های تمدن بسیاری از جوامع جهانی از همین سرزمین سرچشمه گرفته است و بی شک نمی داند در زمانی که اروپا جولانگاه اقوام وحشی بوده است حاکمین این سرزمین با قوانین مکتوب بر مردم شان حکومت می کرده اند و نمی داند که در همین چند صد سال اخیر تعداد شعرای این سرزمین از هر کشور دیگری بیشتر بوده است. بدون شک نامی از سعدی، حافظ، فردوسی، مولوی، جامی، نظامی، خیام و... نشنیده است و نمی داند که بدون فلاسفه ایران، چرخ فلسفه جهان لنگ است و حتما نمی داند بدون وجود ابن سینا، فارابی و حیان و... اساس پزشکی دنیا، هم امروز هم کاستی های بسیاری داشت و باز نمی داند که اساس بسیاری از معادلات ریاضی امروز مدیون ریاضیدانان دیروز این سرزمین بوده است.
آقای مسی نمی داند و حق هم دارد که نداند – پسربچه اهل آرژانتین که از 10، 12 سالگی فقط توپ را شناخته است و چند سال بعد – لابد - فقط پول را. نه فرصتش را داشته و نه امکانش را و نه لزومی می دیده که همه زندگی اش را بگذارد و برود پی شناخت تمدن و فرهنگ کشوری که حتی نامش را هم نشنیده است و اگر این کار را می کرد و در پی شناخت فرهنگ و تمدن این کشور گربه یی شکل به نام ایران بود - ما - چه قدمی برای شناساندن آن برداشته ایم تا امروز، اینچنین هتاکانه مدعی کسی باشیم که فرهنگ و تاریخ مردم ما را نمی شناسد؟خود ما هم این زینت الملل ها را فراموش کرده ایم. این سال های ما دیگر زمانه ادب و فرهنگ نبود.
طفلک آقای فردوسی پور!!!
در این سال ها ما فرهنگ دیگری را بذر افشاندیم و نهال دیگری کاشتیم و حاصلش همین شد که امروز آقای فردوسی پور انگشت به دهان حیرت زده است که جزای ندانستن و نشناختن مردم و فرهنگ این سرزمین از سوی یک فوتبالیست آرژانتینی چرا باید آنقدر سخیف، چندش آور و بی ادبانه باشد. او سعی دارد برنامه را به هر شکلی که هست به پایان ببرد. اما رییس فدراسیون فوتبال روی خط می آید. فردوسی پور از برنامه ریزی تیم می پرسد، رییس طبق معمول خنده یی سر می دهد بعد چیزهایی می گوید که نه جواب سوال فردوسی پور است و نه ذره یی از ابهام ها و سوالات مردم در مورد تیم ملی را پاسخ می گوید. فردوسی پور، دغدغه امروزش را مطرح می کند. از اتفاقاتی که در صفحه فیس بوک لیونل مسی افتاده و نظر رییس را در مورد آن می پرسد، رییس باز می خندد. شوخی می کند .
ظاهرا رییس فدراسیون فوتبال ناسزاگویی و هتاکی به مسی را نشانه علاقه مردم می داند و بعد وقتی فردوسی پور را در این زمینه جدی می یابد از او تاریخ تولد مسی را می پرسد تا برایش کارت تبریک تولد بفرستد. فردوسی پور بهت زده است. سعی دارد لبخند بزند. سعی دارد خونسرد بماند... سعی دارد در ذهن خود آن - فرهنگ غنی - را که چند بار بر زبان آورده با رفتار رییس پیوند بزند. طفلک آقای فردوسی پور!!!
هیچ کس نمی گوید- ما- اینکه هستیم- نبودیم
دیوان محاسبات از تخلفات دولت سابق دم می زند و مجلس از آسیبی که به اقتصاد کشور وارد شده . رییس سابق تامین اجتماعی اعلام می کند که به یکصد و پنجاه نماینده کارت هدیه داده است. دولت جدید از هزاران میلیارد بدهی دولت سابق به سیستم بانکی خبر می دهد و عده یی از بی سیاستی مسوولان سابق در مذاکرات هسته یی سخن می گویند. هر کس به نوعی و به زبانی عملکرد مسوولان سابق را در زمینه سیاسی، اقتصادی و بین المللی و عزل و نصب ها و تصمیمات غیرکارشناسی، استفاده نابجا از منابع، سوءاستفاده از مقام و منصب، حیف و میل بیت المال و بذل و بخشش های کلان به زیر سوال می برد... اما حتی یک نفر از آنچه بر سر فرهنگ این ملت آمده است سخن نمی گوید. هیچ کس نمی گوید- ما- اینکه هستیم- نبودیم. هیچ کس نمی گوید- این زبان رایج پرخاش، طعنه ، تمسخر، زبان غالب و حاکم ما مردم ایران نبوده است.
هیچ کس نمی گوید در این چند سال ما- از زبان بعضی دولتمردان مان کلمات و جملاتی شنیده ایم که بیان آن از سوی بسیاری از خانواده ها- توسط فرزندان شان- ممنوع بوده است. هیچ کس نمی گوید فرهنگ ما فرهنگ امیرکبیر و قائم مقام و بوذرجمهر است. کلمات ما، کلمات لغو و سخیف و چارواداری نیست. ادبیات ما، ادبیات پرخاش و تمسخر و طعنه نیست: حکمت سعدی است و زلال شعر حافظ و کمال جویی مولانا.
چه کسی دارد تصویری بربرگونه و وحشی از مردم ایران نشان می دهد
به روایت فردوسی پور، روزنامه های بسیاری در خارج از ایران اهانت ها و ناسزاگویی ایرانیان به لیونل مسی را بازتاب وسیع داده اند. من معتقد به تئوری توطئه نیستم اما هوشیاری رقیبان و دشمنان را باور دارم. بی تردید مسی امروز محبوب ترین فرد برای میلیاردها جمعیت این کره خاکی است. دامنه محبوبیت او از آلاسکا تا جنگل های آ مازون را می پوشاند و دامنه عشق و علاقه فوتبال دوستان جهان به مسی تا حدی است که بعضی ها حتی اگر اهانت به مقدسات شان را تحمل کنند، توهین به مسی را تاب نمی آورند. ذهنم آشفته است. نگرانم، چه کسی دارد از محبوبیت مسی استفاده می کند تا نشان دهد مردم ایران چقدر بی ادب و هتاک و پرخاشگر هستند. چه کسانی بر این آتش هیزم گذارده اند... چه کسی دارد تصویری بربرگونه و وحشی از مردم ایران نشان می دهد.
جمشید نازنین، تلاش دارد به تنهایی قبای ادب و جوانمردی بر تن هموطنان خود بپوشاند
برنامه فردوسی پور ادامه دارد. جمشید مشایخی روی خط می آید و از خصایل نیک و جوانمردانه مردم ایران سخن می گوید. جمشید نازنین، تلاش دارد به تنهایی قبای ادب و جوانمردی بر تن هموطنان خود بپوشاند. اما رییس فدراسیون می خندد و تاریخ تولد مسی را از عادل فردوسی پور می پرسد و عادل فردوسی پور هنوز گیج است... حالاعده یی هجوم برده اند برای معذرت خواهی و رفع و رجوع. فردوسی پور به التماس افتاده که این کارها لزومی ندارد فقط پیام تان را از روی صفحه این بنده خدا بردارید و بعد دوباره گیج و سرگشته سر تکان می دهد و می پرسد: آخه چرا این کارو کردین؟طفلک آقای فردوسی پور.
ما امروز آنچه را دیروز کاشته ایم درو می کنیم
دنبال کدام علت می گردید آقای فردوسی پور؟نگاهی بیندازید به برنامه های همین صداو سیما، به مجامع و گردهمایی هایی که تریبون هایش در اختیار کسانی بود که هرچه دل شان خواست گفتند. به یاد بیاورید کلمات و جملاتی که از همین تریبون ها، تقدیم مردم شد: کلماتی که این قلم از تکرار آن شرم دارد.نگاه کنید به برخوردها، مجادله ها، اهانت ها، تهدیدها و تمسخرهایی که در همین رسانه ملی به اسم مناظره انجام شد. نگاه کنید و ببینید که پاسخ سوالات خبرنگاران همین رسانه، از اهالی سیاست و ورزش و اقتصاد و اجتماع چگونه در لابه لای شوخی و طنز و طفره و پرخاش و دروغ گم شد.ما امروز آنچه را دیروز کاشته ایم درو می کنیم.رواج لمپنیسم عاقبتش همین است که می بینید، امروز نه عذرخواهی مرتکبین دردی را علاج می کند و نه تبری جستن بقیه مردم این لکه را می شوید و نه تبریک فرستادن رییس فدراسیون این کلمات و اثرات آن را از صفحه فیس بوک مسی و ذهن او و میلیاردها طرفدار او می زداید.این واقعیت موجود است تعارف و مجامله و تماشاگرنما و ایرانی نما و نویسنده نما خواندن این صدهزار نفر فقط و فقط خودفریبی است.
حرفی از نزول فرهنگی و واژگونی ادبیات مردم این سرزمین گفته نمی شود
امشب از خوردن قرص خواب منصرف می شوم. نمی خواهم بخوابم، نمی خواهم فراموش کنم، نمی خواهم دست از سر این دمل چرکینی که بالاخره سر باز کرده است بردارم. حتی اگر درد فراوان داشته باشد، می خواهم نیشترش بزنم شاید فردا از پایان بردن نوشته ام منصرف شوم. شاید حتی از نوشتن آن پشیمان شوم، شاید اگر من ننویسم کس دیگری حوصله و وقت نوشتن آن را نداشته باشد، بنابراین می روم که بنویسم.
- می نویسم - چون می بینم که در این مملکت دغدغه همه چیز از تورم و بیکاری و ضریب جینی و نقدینگی و رکود اقتصادی گرفته تا سرنوشت یوزپلنگ ایرانی و دریاچه ارومیه و کم آبی زاینده رود و انشعاب کارون، هست اما حرفی از نزول فرهنگی و واژگونی ادبیات مردم این سرزمین گفته نمی شود.
این را می نویسم. دردمندانه می نویسم، سوگوار ادب این ملک می نویسم، با اندوه می نویسم که ای اهل فرهنگ متولیان، مباشران، علاقمندان، سینه سوزان، هنرمندان، نویسندگان، شاعران، آهنگ سازان، اهالی خطه خط، صاحبان اندیشه، دلسوزان ادب، فیلمسازان، بازیگران، ورزشکاران... به خاطر آینده این ملک به خاطر فردای فرزندان مان به خاطر وارثین این سرزمین الهی همه همت کنید یک صدا شوید و فریاد بزنید که این ادبیات سخیف، پرخاشگر، طعنه زن، هتاک، یاوه گو، ادبیات مردم ما نیست. این فرهنگ ما نیست،ما به کسی ناسزا نمی گوییم، کسی را تحقیر نمی کنیم، زبان مان زبان تهدید نیست، کلام مان کلام تحقیر و تخفیف نیست.ما حتی در دفاع از اصول و عقایدمان از الفاظ نامربوط و بی ادبانه استفاده نمی کنیم، ما ایرانی هستیم، شعر در خون ما است، ادب در ذات ما است و متانت - حتی در مقابل دشمن - شیوه همیشگی ما است.راهی بجویید، هنوز راه چاره یی هست و فردا شاید خیلی دیر باشد...
مسی در پاسخ به یک سوال جواب می دهد که ایران را نمی شناسد
تلویزیون روشن است و برنامه 90 هنوز ادامه دارد. روز دوشنبه تمام شده و دقایقی است که وارد سه شنبه شده ایم اما آقای فردوسی پور هنوز گیج و آشفته است.برنامه 90 این هفته که شروع شد، مشخص بود مجری حال و روز خوشی ندارد اما باید دقایقی می گذشت تا علت این حال و روز آشفته برای تماشاگران هم روشن شود.موضوع ظاهرا از یک مصاحبه لیونل مسی، بازیکن آرژانتینی تیم بارسلونا سرچشمه می گیرد و گویا آقای مسی در آن مصاحبه در پاسخ به یک سوال جواب می دهد که ایران را نمی شناسد. یا چیزی به همین مضمون و در این حدود و حالاپس از هم گروه شدن ایران و آرژانتین در جام جهانی یکباره به طرزی باورنکردنی و شاید هم مرموز هجوم عجیب کاربران ایرانی اینترنت به صفحه شخصی لیونل مسی شروع می شود و به گفته آقای فردوسی پور تا روز شنبه حدود 100 هزار پیام برای او گذارده می شود که گویا قسمت اعظم آن فحش و ناسزا و تهدید و تمسخر و اهانت به خود او و خانواده و مردم و میهن او بوده است.
آقای مسی نمی داند و حق هم دارد که نداند
آقای مسی ایران را نمی شناسد و بی تردید نمی داند که کشوری است با پنج هزار سال سابقه تاریخی و نمی داند که ریشه های تمدن بسیاری از جوامع جهانی از همین سرزمین سرچشمه گرفته است و بی شک نمی داند در زمانی که اروپا جولانگاه اقوام وحشی بوده است حاکمین این سرزمین با قوانین مکتوب بر مردم شان حکومت می کرده اند و نمی داند که در همین چند صد سال اخیر تعداد شعرای این سرزمین از هر کشور دیگری بیشتر بوده است. بدون شک نامی از سعدی، حافظ، فردوسی، مولوی، جامی، نظامی، خیام و... نشنیده است و نمی داند که بدون فلاسفه ایران، چرخ فلسفه جهان لنگ است و حتما نمی داند بدون وجود ابن سینا، فارابی و حیان و... اساس پزشکی دنیا، هم امروز هم کاستی های بسیاری داشت و باز نمی داند که اساس بسیاری از معادلات ریاضی امروز مدیون ریاضیدانان دیروز این سرزمین بوده است.
آقای مسی نمی داند و حق هم دارد که نداند – پسربچه اهل آرژانتین که از 10، 12 سالگی فقط توپ را شناخته است و چند سال بعد – لابد - فقط پول را. نه فرصتش را داشته و نه امکانش را و نه لزومی می دیده که همه زندگی اش را بگذارد و برود پی شناخت تمدن و فرهنگ کشوری که حتی نامش را هم نشنیده است و اگر این کار را می کرد و در پی شناخت فرهنگ و تمدن این کشور گربه یی شکل به نام ایران بود - ما - چه قدمی برای شناساندن آن برداشته ایم تا امروز، اینچنین هتاکانه مدعی کسی باشیم که فرهنگ و تاریخ مردم ما را نمی شناسد؟خود ما هم این زینت الملل ها را فراموش کرده ایم. این سال های ما دیگر زمانه ادب و فرهنگ نبود.
طفلک آقای فردوسی پور!!!
در این سال ها ما فرهنگ دیگری را بذر افشاندیم و نهال دیگری کاشتیم و حاصلش همین شد که امروز آقای فردوسی پور انگشت به دهان حیرت زده است که جزای ندانستن و نشناختن مردم و فرهنگ این سرزمین از سوی یک فوتبالیست آرژانتینی چرا باید آنقدر سخیف، چندش آور و بی ادبانه باشد. او سعی دارد برنامه را به هر شکلی که هست به پایان ببرد. اما رییس فدراسیون فوتبال روی خط می آید. فردوسی پور از برنامه ریزی تیم می پرسد، رییس طبق معمول خنده یی سر می دهد بعد چیزهایی می گوید که نه جواب سوال فردوسی پور است و نه ذره یی از ابهام ها و سوالات مردم در مورد تیم ملی را پاسخ می گوید. فردوسی پور، دغدغه امروزش را مطرح می کند. از اتفاقاتی که در صفحه فیس بوک لیونل مسی افتاده و نظر رییس را در مورد آن می پرسد، رییس باز می خندد. شوخی می کند .
ظاهرا رییس فدراسیون فوتبال ناسزاگویی و هتاکی به مسی را نشانه علاقه مردم می داند و بعد وقتی فردوسی پور را در این زمینه جدی می یابد از او تاریخ تولد مسی را می پرسد تا برایش کارت تبریک تولد بفرستد. فردوسی پور بهت زده است. سعی دارد لبخند بزند. سعی دارد خونسرد بماند... سعی دارد در ذهن خود آن - فرهنگ غنی - را که چند بار بر زبان آورده با رفتار رییس پیوند بزند. طفلک آقای فردوسی پور!!!
هیچ کس نمی گوید- ما- اینکه هستیم- نبودیم
دیوان محاسبات از تخلفات دولت سابق دم می زند و مجلس از آسیبی که به اقتصاد کشور وارد شده . رییس سابق تامین اجتماعی اعلام می کند که به یکصد و پنجاه نماینده کارت هدیه داده است. دولت جدید از هزاران میلیارد بدهی دولت سابق به سیستم بانکی خبر می دهد و عده یی از بی سیاستی مسوولان سابق در مذاکرات هسته یی سخن می گویند. هر کس به نوعی و به زبانی عملکرد مسوولان سابق را در زمینه سیاسی، اقتصادی و بین المللی و عزل و نصب ها و تصمیمات غیرکارشناسی، استفاده نابجا از منابع، سوءاستفاده از مقام و منصب، حیف و میل بیت المال و بذل و بخشش های کلان به زیر سوال می برد... اما حتی یک نفر از آنچه بر سر فرهنگ این ملت آمده است سخن نمی گوید. هیچ کس نمی گوید- ما- اینکه هستیم- نبودیم. هیچ کس نمی گوید- این زبان رایج پرخاش، طعنه ، تمسخر، زبان غالب و حاکم ما مردم ایران نبوده است.
هیچ کس نمی گوید در این چند سال ما- از زبان بعضی دولتمردان مان کلمات و جملاتی شنیده ایم که بیان آن از سوی بسیاری از خانواده ها- توسط فرزندان شان- ممنوع بوده است. هیچ کس نمی گوید فرهنگ ما فرهنگ امیرکبیر و قائم مقام و بوذرجمهر است. کلمات ما، کلمات لغو و سخیف و چارواداری نیست. ادبیات ما، ادبیات پرخاش و تمسخر و طعنه نیست: حکمت سعدی است و زلال شعر حافظ و کمال جویی مولانا.
چه کسی دارد تصویری بربرگونه و وحشی از مردم ایران نشان می دهد
به روایت فردوسی پور، روزنامه های بسیاری در خارج از ایران اهانت ها و ناسزاگویی ایرانیان به لیونل مسی را بازتاب وسیع داده اند. من معتقد به تئوری توطئه نیستم اما هوشیاری رقیبان و دشمنان را باور دارم. بی تردید مسی امروز محبوب ترین فرد برای میلیاردها جمعیت این کره خاکی است. دامنه محبوبیت او از آلاسکا تا جنگل های آ مازون را می پوشاند و دامنه عشق و علاقه فوتبال دوستان جهان به مسی تا حدی است که بعضی ها حتی اگر اهانت به مقدسات شان را تحمل کنند، توهین به مسی را تاب نمی آورند. ذهنم آشفته است. نگرانم، چه کسی دارد از محبوبیت مسی استفاده می کند تا نشان دهد مردم ایران چقدر بی ادب و هتاک و پرخاشگر هستند. چه کسانی بر این آتش هیزم گذارده اند... چه کسی دارد تصویری بربرگونه و وحشی از مردم ایران نشان می دهد.
جمشید نازنین، تلاش دارد به تنهایی قبای ادب و جوانمردی بر تن هموطنان خود بپوشاند
برنامه فردوسی پور ادامه دارد. جمشید مشایخی روی خط می آید و از خصایل نیک و جوانمردانه مردم ایران سخن می گوید. جمشید نازنین، تلاش دارد به تنهایی قبای ادب و جوانمردی بر تن هموطنان خود بپوشاند. اما رییس فدراسیون می خندد و تاریخ تولد مسی را از عادل فردوسی پور می پرسد و عادل فردوسی پور هنوز گیج است... حالاعده یی هجوم برده اند برای معذرت خواهی و رفع و رجوع. فردوسی پور به التماس افتاده که این کارها لزومی ندارد فقط پیام تان را از روی صفحه این بنده خدا بردارید و بعد دوباره گیج و سرگشته سر تکان می دهد و می پرسد: آخه چرا این کارو کردین؟طفلک آقای فردوسی پور.
ما امروز آنچه را دیروز کاشته ایم درو می کنیم
دنبال کدام علت می گردید آقای فردوسی پور؟نگاهی بیندازید به برنامه های همین صداو سیما، به مجامع و گردهمایی هایی که تریبون هایش در اختیار کسانی بود که هرچه دل شان خواست گفتند. به یاد بیاورید کلمات و جملاتی که از همین تریبون ها، تقدیم مردم شد: کلماتی که این قلم از تکرار آن شرم دارد.نگاه کنید به برخوردها، مجادله ها، اهانت ها، تهدیدها و تمسخرهایی که در همین رسانه ملی به اسم مناظره انجام شد. نگاه کنید و ببینید که پاسخ سوالات خبرنگاران همین رسانه، از اهالی سیاست و ورزش و اقتصاد و اجتماع چگونه در لابه لای شوخی و طنز و طفره و پرخاش و دروغ گم شد.ما امروز آنچه را دیروز کاشته ایم درو می کنیم.رواج لمپنیسم عاقبتش همین است که می بینید، امروز نه عذرخواهی مرتکبین دردی را علاج می کند و نه تبری جستن بقیه مردم این لکه را می شوید و نه تبریک فرستادن رییس فدراسیون این کلمات و اثرات آن را از صفحه فیس بوک مسی و ذهن او و میلیاردها طرفدار او می زداید.این واقعیت موجود است تعارف و مجامله و تماشاگرنما و ایرانی نما و نویسنده نما خواندن این صدهزار نفر فقط و فقط خودفریبی است.
حرفی از نزول فرهنگی و واژگونی ادبیات مردم این سرزمین گفته نمی شود
امشب از خوردن قرص خواب منصرف می شوم. نمی خواهم بخوابم، نمی خواهم فراموش کنم، نمی خواهم دست از سر این دمل چرکینی که بالاخره سر باز کرده است بردارم. حتی اگر درد فراوان داشته باشد، می خواهم نیشترش بزنم شاید فردا از پایان بردن نوشته ام منصرف شوم. شاید حتی از نوشتن آن پشیمان شوم، شاید اگر من ننویسم کس دیگری حوصله و وقت نوشتن آن را نداشته باشد، بنابراین می روم که بنویسم.
- می نویسم - چون می بینم که در این مملکت دغدغه همه چیز از تورم و بیکاری و ضریب جینی و نقدینگی و رکود اقتصادی گرفته تا سرنوشت یوزپلنگ ایرانی و دریاچه ارومیه و کم آبی زاینده رود و انشعاب کارون، هست اما حرفی از نزول فرهنگی و واژگونی ادبیات مردم این سرزمین گفته نمی شود.
این را می نویسم. دردمندانه می نویسم، سوگوار ادب این ملک می نویسم، با اندوه می نویسم که ای اهل فرهنگ متولیان، مباشران، علاقمندان، سینه سوزان، هنرمندان، نویسندگان، شاعران، آهنگ سازان، اهالی خطه خط، صاحبان اندیشه، دلسوزان ادب، فیلمسازان، بازیگران، ورزشکاران... به خاطر آینده این ملک به خاطر فردای فرزندان مان به خاطر وارثین این سرزمین الهی همه همت کنید یک صدا شوید و فریاد بزنید که این ادبیات سخیف، پرخاشگر، طعنه زن، هتاک، یاوه گو، ادبیات مردم ما نیست. این فرهنگ ما نیست،ما به کسی ناسزا نمی گوییم، کسی را تحقیر نمی کنیم، زبان مان زبان تهدید نیست، کلام مان کلام تحقیر و تخفیف نیست.ما حتی در دفاع از اصول و عقایدمان از الفاظ نامربوط و بی ادبانه استفاده نمی کنیم، ما ایرانی هستیم، شعر در خون ما است، ادب در ذات ما است و متانت - حتی در مقابل دشمن - شیوه همیشگی ما است.راهی بجویید، هنوز راه چاره یی هست و فردا شاید خیلی دیر باشد...
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: روزنامه اعتماد
مطالب پیشنهادی:
کنایه‌های فاطمه معتمدآریا: طبیعی است در دوره آدم‌های مبتذل کار نکردم!
واکنش مادر بازیگر محبوب به ناسزاگویی‌ها! + عکس
واکنش مادر بازیگر محبوب به ناسزاگویی‌ها! + عکس
آنجلینا جولی در پشت صحنه فیلم جدیدش در استرالیا + تصاویر
آیدین آغداشلو از تنهایی‌اش می‌گوید
آیدین آغداشلو از تنهایی‌اش می‌گوید
لاله صبوری: به خاطر بچه کوچکم فقط نقش‌های کوتاه بازی می‌کنم