آشنایی با کشور کره جنوبی، شهر سئول و جزیره ججو
کمی پیش از سفر رئیس جمهور کره جنوبی به ایران، فرصتی به دست آمد تا با میزبانی شرکت ال جی ( LG ) سفری به کشور کره جنوبی داشته باشیم. سفر به کشور تکنولوژی، کشوری که ایرانیان هم زمان باخرید و استفاده محصولاتش با فرهنگ آن سرزمین از طریق سریال های پرمخاطبی چون جومونگ، یانگوم و دونگ یی آشنا شدند. سریال هایی که با نگاهی به تاریخ گذشته کره جنوبی و به صورتی کاملا هوشمندانه، با هدف آشنایی مردم دنیا با فرهنگ این سرزمین تهیه شده اند.
کشور کره جنوبی با نام رسمی جمهوری کره، کشوری در بخش جنوبی شبه جزایر کره در شرق آسیا است. کره جنوبی با مساحت تقریبی 100.000 کیلومتر مربع، 6 درصد مساحت ایران را داشته و جمعیتی حدود 52 میلیون نفر دارد. این شبه جزیره کوهستانی با آب و هوایی گرم و مرطوب و پرباران، از غرب به دریای زرد و از شرق در مجاورت دریای ژاپن ( دریای شرق ) قراردارد.در جنوب این شبه جزیره، تنگه کره و دریای جنوب واقع شده است.
به بهانه این سفر برآن شدیم که با تهیه سفرنامه ای مصور، دیدنی ها و زیبایی های این سرزمین را به مخاطبین سیمرغ معرفی نماییم.
سفر ما به صورت تیمی متشکل از نمایندگان رسانه های چاپی و دیجیتال ایران، به همراه نمایندگانی از شرکت های ال جی ( LG ) و گلدیران، میزبانان ما در این سفر، از فرودگاه بین المللی امام خمینی آغاز شد. با توجه به اینکه پرواز مستقیم از تهران به سئول ( Seoul ) امکان پذیر نیست، ناگزیر باید از تهران به دبی ( Dubai ) و از دبی به سئول می رفتیم. پروازها با خطوط هواپیمایی امارات ( Emirates ) صورت می گرفت. شاید نیاز به توصیف امکانات این خطوط هواپیمایی و مقایسه آن با خطوط دیگر نباشد، اما نکته جالب، حضور مهمانداران و خدمه پرواز از کشورهای مختلفی مانند، امریکا، استرالیا، کره جنوبی، هندوستان و .... بود. این تنوع ملیت در مسافرانی که از دبی، پایتخت امارات متحده، این کشور کوچک عربی در جنوب خلیج فارس، عازم سئول بودند، نیز به چشم می خورد. این تکثر در ملیت های مختلف مسافران و مهمانداران در پروازی که از ترمینال 3 فرودگاه دبی انجام می شد، برای من به عنوان یک ایرانی با سرزمینی تاریخی و پتانسیل های اقتصادی فراوان، بسیار قابل تامل بود.
پرواز ما حدود 8 ساعت طول کشید. با توجه به اینکه ما حدود ساعت 10 شب به وقت ایران، از فرودگاه بین المللی حرکت کردیم و البته اختلاف 4 ساعت و 30 دقیقه ای ایران و کره جنوبی، خیلی زود شاهد طلوع خورشید در هواپیما بودیم. در هواپیما برگه های خوداظهاری در مورد مشخصات فردی، نحوه استقرار در کره و محتویات همراه و چمدان ها را پرکردیم، اما به دلیل شیوع ویروس زیکا در آمریکای جنوبی برای ورود به سئول تمام مسافران از هر کشوری مجددا توسط پزشکان مستقر در فرودگاه چک می شدند.
با توجه به شبه جزیره بودن کره و موقعیت سئول، ورود به خاک کره را از فراز آب های آبی دریا اینگونه شاهد بودیم:
هیئت استقبال کننده شامل 5 نفر در فرودگاه سئول منتظر ما بودند. 2 خانم و 3 آقا. یکی از خانم ها که صرفا برای استقبال و خوش آمد گویی آمده بود، لباس سنتی کره را به تن داشت. خانم دیگر دختر جوانی بود که به زبان فارسی تسلط داشت و مترجم گروه بود. از لحظه ورود تا ترک خاک کره با ما همراه بود. خودش را به نام شمیم به ما معرفی کرد، این نام را استاد زبان فارسی اش برایش انتخاب کرده بود. شمیم دختری مهربان، علاقه مند به کار و بسیار منضبط بود. از بین آقایان هم یکی به عنوان عکاس، و 2 نفر دیگر هم هماهنگ کننده کلیه امور بودند تا مشکلی پیش نیاید.
پس از تقریبا 14 ساعت پرواز، انتظار، جابجایی و عبور از مراحل مختلف بازرسی، نه تنها من که نمی توانم در هواپیما و کلا در حال حرکت و مسافرت بخوابم، همه گروه خسته بودند و چیزی به جز استراحت نیاز نداشتند. برای استقرار، ما را به هتل بین المللی کنراد ( Conrad Hotel ) بردند که یکی از بهترین هتل های سئول است و در بسیاری از کشورهای دنیا هتل های زنجیره ای دارد. به قول معروف ال جی خواسته برای میهمانان خود سنگ تمام بگذارد. در یک رستوران هندی که در نزدیکی هتل بود شام خوردیم و برای استراحت به اتاق هایمان رفتیم. چون فردا صبح در شرکت ال جی جلسه معرفی شرکت ال جی و برخی محصولات جدید این شرکت را داشتیم. و البته می دانستیم که میزبان کره ای مان مانند تمام کره ای ها خیلی به وقت شناسی اهمیت می دهد. معروف است، تنها چیزی که باعث از کوره در رفتن کره ای ها می شود، بدقولی و وقت نشناسی است.
صبح که بیدار شدیم، بیشتر متوجه زیبایی چشم اندازهای اطراف هتل شدیم.
ساعت 7:30 صبح در لابی هتل بودیم. ابتدا صرف صبحانه و سپس حرکت به سمت برج های دوقلوی ال جی. جلسه راس ساعت تعیین شده برگزار شد و ضمن شرح مختصری از تاریخچه شرکت ال جی، محصولات جدید توسط مدیران ارشد معرفی شدند. سپس از فروشگاه بزرگ ال جی در سئول بازدید کردیم و برای صرف نهار به یک رستوران ترکی رفتیم.
برج های دوقلوی LG
بهترین فروشگاه LG در Seoul
رستوران ترکی در Seoul
کره ای ها مشخصه هایی دارند که برای من بسیار جالب بود، اینکه به کره ای بودن خود افتخار می کنند و برای آنها بسیار مهم است که مردم دنیا آنها را از چینی ها و ژاپنی ها تمیز دهند و تفاوت قائل شوند. جالب تر آنکه در هر شغل و مقامی که هستند، با رضایت کامل سعی می کنند با خوشحالی آن وظیفه را درست انجام دهند.
تا آنجا که بتوانند تلاش می کنند از محصولاتی استفاده کنند که تولید کشور خودشان باشد. تا جایی که در مدت حدود یک هفته ای که در آنجا بودم، 90% ماشین هایی را که در خیابان دیدم، محصول کارخانه های هیوندا( HYUNDAI ) و کیا ( KIA ) بود و 10% باقی مانده بنز ( MERCEDES- BENZ ) و یا بی ام وه ( BMW ). قطعا در این کشور ماشین های دیگری نیز استفاده می شود ( البته به جز ماشین های ژاپنی که اصلا وارد کره نمی شوند)، اما تعداد آنها آنقدر کم بوده که حداقل در این مدت یک هفته ای به چشم ما نیامد.
مردم کره به لحاظ برخی موارد فرهنگی بسیار شبیه مردم ایران هستند از جمله اینکه، به بزرگ ترها بسیار احترام می گذارند و یا فرزندان تا قبل از ازدواج با والدین خود زندگی می کنند، مگر اینکه در شهر و یا کشور دیگری به دانشگاه بروند. یکی از مواردی که به نظر می رسد ما خیلی جلوتر از کره ای ها باشیم، عشق و محبت است. این مورد به خصوص در روابط والدین و فرزندان احساس می شود. پدران و مادران کره ای بسیار سخت گیر و جدی هستند، به طوری که جوانان کره ای می گویند، عشق مادران ایرانی به فرزندانشان برای ما رویایی است.
یک مورد بسیار جالب، اکثر کره ای ها عاشق کباب، پسته و انار ایرانی هستند.
بعد از صرف نهار برنامه بازدید از قصر 600 ساله این جان جان(Ean Jan Jan ) را داشتیم. نام این قصر به زبان چینی بر سردر آن نوشته شده است و مربوط به دوره ای است که به دلیل عدم استقلال کره ای ها مردم از زبان چینی استفاده می کردند. بسیاری از سریال های کره ای مانند جومونگ، دونگ یی و یانگوم ( جواهری در قصر) در این قصر ساخته شده اند و عمده صحنه های مختلف مربوط به محل اقامت خاندان سلطنتی، وزیران و درباریان، زندان ها و... در این قصر فیلمبرداری می شوند. معماری خاص کره ای و تزئینات و نقوش زیبا در تمامی سطوح مشاهده می شود، جالب است بدانید که استفاده از نوعی ترکیب خاص رنگی که در سقف ها به کار می فته، فقط برای خاندان سلطنتی مجاز بوده است.
از آنجا که دیدن افرادی با لباس سنتی در این قصر قطعا برای توریست جذاب است، چنانچه با لباس سنتی وارد قصر شوید، بازدید از قصر برای شما رایگان است. البته هنوز هم جشنهای بزرگ ملی کره جنوبی در این قصر برگزار می شود.
بعد از بازدید از قصر به یکی از خانه های سنتی سئول رفتیم. در این خانه 3 خانم بسیار باحوصله و خوش برخورد، درمورد لباس های مختلف سنتی که هر کدام برای مقامی خاص در دربار استفاده می شدند، برایمان توضیح دادند. امکان پوشیدن و عکس گرفتن با آن لباس ها برای بازدید کنندگان مهیا بود، که میزبانان کره ای ما نیز حداکثر سعی خود را کردند که ما را به شکل خودشان درآورند و عاقبت موفق هم شدند.
لباس کره ای پوشیدن آخر داستان نبود، باید پذیرایی با چای را آن هم با مراسم خاص کره ای، یاد می گرفتیم. توضیحات بسیار کاملی در مورد پذیرایی با چای به سبک کره ای برای ما داده شد.
برنامه امروز تمام شد. شام در یک رستوران هندی و بازگشت به هتل و استراحت.
صبح روز بعد، صرف صبحانه و بعد مجددا دفتر ال جی. این بار در این برج های دوقلو مدیران ارشد فروش را ملاقات کردیم تا پاسخ سئوالات خود را این بار در مورد برنامه های آینده ال جی برای رقابت در بازار ایران با دیگر رقبای در راه، بپرسیم.این جلسه تا حدود ظهر به طول انجامید. پس همان زمان سئول را به قصد بازدید از کارخانه ال جی در شهر بوسان ( Busan) ترک کردیم. اگرچه پروازهای داخلی بسیار شلوغ تر از پروازهای خارجی بودند، اما همان نظم و نظافت اینجا هم دیده می شد.
کارخانه ای بسیار تمیز و مرتب با کارکنانی سرحال و بانشاط. تقریبا تمام کارهای سنگین با ماشین آلات و ربات ها انجام می شود. تمام این نکات برای من به عنوان یک خانم کافی است، تا با رضایت بیشتر و البته بدون هیچ عذاب وجدان از زحمتی که می توانستم برای کارکنان آن کارخانه ایجاد کنم، محصولات ال جی را مصرف کنم. متاسفانه عکاسی از کارخانه ممنوع بود.
بعد از کارخانه از محل نمایش ( Show Room ) جدیدترین محصولات ال جی، که مخصوص بازدید کنندگان رسمی شرکت بود، بازدید کردیم .
پس از صرف نهار در یک رستوران بین المللی، دوباره فرودگاه و این بار پرواز به ججو ( Jeju )، رمقی برای اعضای گروه باقی نگذاشته بود، ولی برنامه، برنامه است و باید طبق آن هر مورد سر ساعت انجام شود. ویژگی که شاید بهتر باشد، ما آن را از کره ای ها بیاموزیم.
شرکت LG
فرودگاه Seoul
LG Showroom
فرودگاه Busan
رستوران بین المللی در Busan
شب بود که به ججو رسیدیم، اسقرار در هتل لاته ( Lotte Hotel ) صرف شام و خواب.
جزیره ججو در جنوب غربی کره جنوبی واقع شده و دارای طبیعتی بسیار سبز و خرم، با هوای مرطوب است که برای کره ای ها نیز منطقه خوش آب و هوای کشورشان محسوب می شود. از یکی از هماهنگ کننده های گروه شنیدم که مادربزرگی دارد که در سن 80 سالگی بسیار بیمار بوده، به توصیه پزشکش در همان زمان از شهر سئول به ججو می آید، هم اکنون او 87 سال سن دارد و کاملا سرحال است.
صبح که بیدار شدیم، حضور خود را در محیطی کاملا متفاوت حس کردیم. هتل در محوطه و طبیعتی بسیار زیبا بنا شده است. برای من بسیار جالب بود که با اینکه در چند روز اخیر برنامه کاری ام بسیار فشرده بود، ولی اصلا احساس خستگی یا کسالت نمی کردم.
امروز فرصتی است، برای استراحت و لذت بردن از طبیعت زیبای خوش آب و هواترین منطقه کره جنوبی، آنهم در اردیبهشت ماه که بهترین زمان اقامت در کره و به خصوص ججو بشمارمی رود. ابتدا به یک باشگاه تیراندازی به نام دائیو لند ( Dae Yoo Land ) رفتیم. بسیاری از صحنه های تیراندازی و یا اسب سواری سریال های کره ای در این مکان ساخته می شود، که مشهورترین آنها برای ما سریال جومونگ است. تجربه تیراندازی برای آقایان گروه، البته اگر از درد کتف پس از تیراندازی برای برخی از آنها بگذریم، تجربه فوق العاده ای بود.
ججو در کنار تنگه کره است، علاوه بر تمام زیبایی هایی که این تنگه دارد، چون محلی است که کره ای ها در آنجا توانسته اند کره شمالی را که به صورتی غافلگیرانه به آنها حمله کرده، شکست دهند، از این بابت برای آنها بسیار مهم و باارزش است.
باشگاه تیراندازی Dae Yoo Land
تنگه کره
در اینجا صخره ای وجود دارد که بنام صخره مادر بزرگ معروف است. داستان از این قرار است که پدر بزرگ روزی برای ماهیگیری به دریا می رود، اما هرگز بازنمی گردد. مادر بزرگ آنقدر منتظر می نشیند که تبدیل به صخره می شود.
نماد ججو مجسمه ای است که مردم کره آن را پدربزرگ می خوانند و معتقدند، اگر بینی این مجسمه را لمس کنید برای شما خوش شانسی می آورد و آرزوهایتان برآورده می شود.
امروز روز استراحت ما بود و به طبیعت گردی و استفاده از هوای خوب ججو گذشت. باید شب وسایل را جمع و جور می کردیم و آماده می شدیم برای اینکه فردا حدود ظهر ججو را ترک کنیم. اما شرکت ال جی در شب آخر یک میهمانی خداحافظی برای ما ترتیب داده بود. این میهمانی به صرف شام، دیدن عکس های این چند روزه، دریافت هدایایی زیبا از ال جی و گپ و گفت با دوستانی که در این چند روز تمام وقت در کنار ما بودند تا مبادا مشکلی داشته باشیم، گذشت.
امروز آخرین روز حضور ما در کره جنوبی است و تقریبا تا ظهر فرصت داریم که از دیدنیهای ججو بازدید کنیم. قبل از هرچیزی آسیاب بادی زیبایی جلب توجه می کند که جنب هتل است و تقریبا ضمیمه هتل. پس اتاق ها را تحویل دادیم و به دیدن زیبایی ها پرداختیم.
سپس دیدن آبشار چان جی یئون (Chan Ji Yeon ) که یکی از زیبایی های ججو بشمار می رود.
و بازدید از سونادیه ججو ( Sonnadiye Jeju ) که شهرکی است سینمایی، شهرکی که سریال یانگوم ( جواهری در قصر ) در آنجا ساخته شده است. جالب است که بدانید، حتی موزه ای از لباس ها و وسایلی که در این سریال استفاده شده، ساخته شده که بسیار دیدنی است.
به گفته مردم کره جنوبی قصه یانگوم، جومونگ و دونگ یی بر اساس واقعیت که البته توسط نویسنده ها کمی شاخ و برگ به آنها داده شده، ساخته شده است. جومونگ موسس گوگوریو بوده، او پادشاهی باهوش، شجاع و عادل بوده است. دونگ یی هم از آنجا که از خاندان سلطنتی نبوده، در میان زنان پادشاه هم در پایین ترین سطح قراردادشته ولی به دلیل هوشی که داشته و البته پسری که برای امپراطور به دنیا آورده، به مادری مهربان و باهوش در تاریخ این کشور مشهور است.
داریم به وقت عظیمت به وطن نزدیک می شویم. و فرصت زیادی به پایان سفر باقی نمانده است. به سمت فرودگاه ججو به مقصد سئول حرکت می کنیم و از سئول به دبی و از دبی به تهران.
فرودگاه Jeju
در پایان سیمرغ ضمن تشکر از میزبانی و پذیرایی گرم شرکت ال جی و گلدیران، امیدوار است این سفرنامه کوتاه، موجب آشنایی هر چند مختصر شما کاربران عزیز با کشور کره جنوبی شده باشد.
تهیه و تدوین: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
اختصاصی سیمرغ