واقعیت رویای من است/ شعری از بیژن نجدی

 

 آنقدر که شعرها و داستان​های زنده یاد بیژن نجدی خوانده شده​اند، صدای او شنیده نشده​است. شاعری که خیلی زود رفت اما شعرها و داستان​هایش به یادگار مانده​است.

بیژن نجدی ساکن لاهیجان بود و دبیر درس ریاضی. تاکنون آثار کمی از او منتشر شده اما همین آثار هم نشان می​دهند که او شاعر و نویسنده​ای بود با سبک و سیاقی خاص. «یوزپلنگانی که با من دویده​اند» و «دوباره از همان خیابان​ها» (نشر مرکز) دو مجموعه داستان او هستند که اولی در زمان حیات شاعر منتشر شد و دومی پس از مرگ او. در حوزه شعر هم دو مجموعه تا به حال از او منتشر شده است. یکی «خواهران این تابستان» (نشر ماه​ریز) و دیگری گزیده​ شعرهای نجدی که از سوی انتشارات نیستان منتشر شده​است. 

 این شعر از مجموعه «خواهران این تابستان»  است.

 

واقعیت  خواب‌های من است

خون رویای من

برگ تر از سبز- سبز تر از برگ گیاه

که با دشنه تلکس خبرگزاری‌ها

خنجرکلمات روزنامه

نمی‌ریزد

واقعیت رویای من است

آن‌جاهیچ کس نمی‌داند که سیلی چیست؟

وچاقو

شرمنده تیغش نه.

در خیالبافی ذهن من،  ترور نمی‌شود لبخند

کشته نمی‌شود سهراب

درزانوان پیر پیرمرد رفته است لبخند

تکه‌های تن هر که می‌میرد

در اخبار رادیو- برصفحه تلویزیون

آن‌جا

آفریقا(فرقی نمی کند:خاورمیانه

(آسیای دور

درخواب‌های من باز می‌گردد به گهواره و گریه

آن‌ها بزرگ می شوند - در خواب‌های من

به مدرسه می روند و آب می خوانند و انار- درخواب‌های من

ودرخت اناری دوباره می روید

از کتابی که مانده روی رف

آن‌ها در خانه‌ای ساده ، بچه دار می شوند و

روزی

برسپید ساده  بستری ساده

کنار مردمی ساده

با تعریف ساده ای از مرگ ،می‌میرند

اما دریغ

واقعیت،نه خواب‌های من است- نه رویای تو

نه خیالبافی من- نه آرزوی تو

همین طور که گاهی روزنامه می خوانی

و گاه شعر مرا