با وجود این که قطعه «آه ای فلسطین» چاووشی هنوز از طریق رسانه‌های فراگیر و عمومی ‌منتشر نشده اما میان ترانه‌هایی که در دفاع از مردم فلسطین از رسانه‌های...
 
آه ای فلسطین شهر در ظلمت نشسته
اهالی موسیقی هم برای حمایت از مردم غزه بیکار نشستند به خصوص محسن چاووشی که ترانه اش در دفاع از مردم فلسطین حسابی گل کرده.
همیشه و در تمام نقاط جهان رویدادهای سیاسی و اجتماعی، بازتابی غیر قابل انکار در مجامع هنری و به خصوص موسیقایی دارند و چه بسیار تصاویر، فیلم‌ها و البته ترانه‌هایی که در دفاع از واقعه ای سیاسی یا اجتماعی به ثبت می‌رسند. تبعات رویدادهایی که در این چند سال در سرزمین‌های اشغالی فلسطین به وقوع پیوسته است و این که مردم و به خصوص کودکان بی دفاع فلسطینی آماج حملات و قتل عام غیرانسانی قرار گرفته اند، روی دنیای موسیقی کشور ما هم تأثیر گذاشته و در این چند سال، ترانه‌ها و ویدئو کلیپ‌های ضد جنگ بسیاری از رسانه ملی ارائه شده که با قطعاتی تأثیر گذار، فریاد اعتراض ملت ایران را به گوش جهانیان رسانده و با مردم مظلوم فلسطینی اظهار همدردی کرده اند. در این میان، خواننده‌هایی مثل امیر تاجیک، نیما مسیحا و البته زنده یاد ناصر عبداللهی چهره‌های شاخصی هستند که با ارائه کارهایی قابل اشاره، از اولین‌ها و به نوعی بهترین‌های این همدردی و اعتراض به شمار می‌روند. اما در روزهای اخیر که جنایات و حملات صهیونیست‌ها به غزه شدت و قدرت بیشتری یافته، قطعه ای از محسن چاووشی به طرز ویژه ای مورد توجه مردم قرار گرفته است.
 
با وجود این که قطعه «آه ای فلسطین» چاووشی هنوز از طریق رسانه‌های فراگیر و عمومی ‌منتشر نشده اما میان ترانه‌هایی که در دفاع از مردم فلسطین از رسانه‌های مختلف و اینترنت پخش و ارائه می‌شود، بیشترین بازتاب و انعکاس را در پر داشته است و تقریبا ً در همه ایستگاه‌های جمع آوری کمک به مردم غزه این ترانه چاووشی به گوش می‌رسد؛ ترانه ای به قول خود چاووشی، با یک سری از کارهای قدیمی ‌او تقریبا ً 2 سال و نیم پیش پخش شده و این روزها که جنایات رژیم غاصب صهیونیستی به اوج خودش رسیده، دوباره مورد توجه قرار گرفته و حسابی طرفدار پیدا کرده است.
بعضی سایت‌های خبری داخلی مثل برنانیوز با ساختن ویدئو کلیپ‌هایی روی قطعه، با پس زمینه و تصاویری خونین و دردناک از جنایات رژیم صهیونیستی در فلسطین و قرار دادن آن روی سایت‌هایشان، به هر چه محبوب تر شدن این کار کمکی شایان کردند و در این بین نباید از تأثیر لحن و صدای زخمی‌ چاووشی که در قالب غمگین و آرام، دلنشینی خاصی را به مخاطب القا می‌کند، به سادگی عبور کنیم. بخش‌هایی از یک سخنرانی رییس جمهور که در اواسط قطعه گنجانده شده، نشان از تیزهوشی و موقعیت شناسی این خواننده جوان دارد.

امیر ارجینی
که ترانه سرایی بیشتر قطعات آلبوم «یه شاخه نیلوفر» چاووشی را بر عهده داشته، شعر این قطعه را سروده و خود چاووشی هم کار آهنگسازی و تنظیمش را در روزهایی که همه او را به عنوان یک خوانند ه زیرزمینی می‌شناختند، انجام داده است.

کاش لازم نشود دوباره چیزی بخوانم
خود چاووشی هم از پرطرفدار شدن دوباره این ترانه هیجان زده شده.
چاووشی در این گپ کوتاه از ترانه اش در حمایت فلسطینی‌ها می‌گوید.

به نظرتان چه چیزی باعث می‌شود که یک قطعه بعد از این همه مدت مورد توجه بگیرد و دوباره مطرح شود؟
حقیقتش خودم هم نمی‌دانم و نمی‌توانم زیاد با قاطعیت در این زمینه صحبت کنم. در موسیقی اصلا ً نمی‌شود پیش بینی کرد اما خب، فکر می‌کنم ویدئو کلیپ‌هایی که یکی دو تا از خبرگذاری‌ها برای این کار ساخته بودند، تأثیر داشت.

خیلی‌ها لحن زخمی ‌و غمگین صدای خود شما را هم که همگونی خوبی با احوالات امروزی فلسطین دارد، مؤثر می‌دانند.
شاید هم همین طور باشد، به طور کلی، مردم با ترانه‌های غمگین من بیشتر و بهتر ارتباط برقرار می‌کنند؛ قبول دارم.

خودتان آن موقع فکرش را می‌کردید زمانی این قدر به کارتان توجه شود؟

این قطعه تقریبا ً 2 سال و نیم پیش منتشر شده و آن زمان همه من را به عنوان یک خواننده زیرزمینی می‌شناختند. حالا شرایط عوض شده. این اسم من است که در ترغیب مخاطب برای شنیدن کار خیلی تأثیر دارد. آن زمان _ یعنی زمانی که این قطعه تازه منتشر شده بود_ چندان به آن پرداخته نشد؛ طبیعی هم بود ولی با مجوز گرفتن آلبومم نگاه‌ها نسبت به من عوض شد و این می‌تواند تأثیر زیادی روی این کار و کارهای بعدی ام در آینده داشته باشد.

برای این ترانه، اجرای زنده هم دارید؟ اگر مردم در برنامه ای خواستار اجرای این ترانه شما باشند، این کار را می‌کنید؟
حتما ً. خودم هم دلبستگی خاصی به این قطعه پیدا کرده ام و قطعا ً این کار را می‌کنم؛ هر چند فعلا ً خبری از اجراهای زنده و کنسرت نیست!

شما کارهای مناسبتی دیگری هم آماده کرده اید؟

خب، این بستگی به اتفاقاتی دارد که قرار است بیفتد و همین طور شرایط حسی ای که در آن لحظه روی تیم کاری ما تأثیر می‌گذارد.
اصلا ً قابل پیش بینی نیست. البته من شخصه آرزو دارم که یک چنین پشامدهایی نظیر اتفاقات فلسطین و غزه هرگز در هیچ کجای دنیا پیش نیاید و در همه جای دنیا برقرار باشد.
 
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: مجله همشهری جوان/ شماره 198
بازنشر اختصاصی سیمرغ