محمدرضا شجریان در همایش بین المللی حافظ طی سخنانی گفت: چندین سال است که آواز می خوانم و هر آنچه را که خواسته ام ، خوانده ام و از این به بعد هرچه بخوانم گزافه گویی است.
وی در این مراسم در محل دانشگاه آزاد اسلامی افزود: وقتی آواز می خوانم بدون شعر نمی توانم آواز بخوانم. مثل خودرویی که بنزین ندارد. وقتی غنای شعر حافظ هست مرا به خواندن وامی دارد و چنان مرا شیفته می کند و می برد به جایی که از خود بی خود می شوم و یکباره به خود می آیم و متوجه می شوم در جمعی در حال آواز خواندن هستم.
شجریان افزود: شعر حافظ گاهی مرا در آواز به جایی می برد که همیشه نمی توان به آنجا رسید. حافظ همیشه برای من مطرح بوده و معلم و مربی و پدر بوده و همه چیز بوده است. عشق برای ملک نیست برای انسان است فرشته عشق نداند که چیست: فرشته عشق ندانست چیست قصه مخوان / بخواه جام و شرابی یه خاک آدم ریز/ پیاله بر کفنم بند تا سحرگه حشر/ به می ز دل ببرم هول روز رستاخیز.
وی ادامه داد: این بیت نیز به نظر من الحق زیباست: «نظری خواست که بیند به جهان صورت خویش/ خیمه در آب و گل آدم زد» و نمی دانم چرا این بیت در خیلی از نسخ نیست که نمی دانم چرا در اکثر نسخه های حافظ نیست.
شجریان در پایان گفت: زیاده گویی نمی خواهم بکنم. من چند سالی است که می خوانم و آنچه باید را تا به حال خوانده ام و از این به بعد هرچه بخوانم زیاده گویی است.اما من چند سال است که اجازه ندارم برای مردم خودم و در مملکت خودم بخوانم.
در پایان بخش اول این همایش کنسرت مجتبی عسگری برگزار شد که با خواندن تصنیف مرغ سحر آن را به استاد شجریان تقدیم کرد.
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : irna.ir