دستپخت تازه محسن یگانه را چشیده اید؟

بالاخره چهارمین آلبوم رسمی محسن یگانه با عنوان «نگاه من» منتشر شد. این اثر 13 قطعه دارد که با تهیه کنندگی «آوای فروهر» منتشر شده است.

قطعاً هر اثر شنیداری با چندین بار شنیدن در فواصل زمانی مختلف است که جا می افتد و می توان نظر درست تری درباره اش داد اما با نگاه اول به «نگاه من» می توان متوجه دغدغه پررنگ صاحب اثر نسبت به کاری که انجام میدهد شد.

یگانه بار اعظمی از آلبومش را یک تنه انجام داده از تنظیم و نوازندگی اغلب قطعات تا ترانه سرایی کل آلبومش و از این حیث شاید بتوان او را جزو خوانندگان مولف موسیقی پاپ ایران دانست. اما از حیث ترانه سرایی کل این آلبوم توسط خود یگانه هم شاهد حسن هایی هستیم و هم معایبی؛ حسن به این جهت که خواننده می تواند حس ترانه ها و واژه ها را درک کند و موقع اجرا به صدایش منتقل کند اما عیبش هم این است که احساس شعرها همه از یک کاراکتر خاص نشات میگیرد و همین ممکن است آثار را به تکرار برساند یا دربرگیرنده موضوعات و عاشقانه های متفاوت نشود.

«نگاه» متفاوت آقای یگانه!

یکی از نقاط قوت آلبوم این است که یگانه با بهترین نوازنده های موسیقی برای تولید این آلبوم همکاری کرده از احسان نی زن و بابک ریاحی پور تا مسعود همایونی ، ایمان حجت، نیما رمضان و .... که درنتیجه با آن میتواند گستره مخاطبانش را وسیع تر کند و سلیقه های مختلفی را به خودش جذب کند.

یگانه مثل «حباب» اصرار فراوانی دارد در «نگاه من» هم به تنظیم های مدرن و نویی برسد که درباره قطعه هایی مثل «جاده» ، «دیوار» و «دنبالش می رم» این خواسته برآورده شده و خروجی گوش نوازی هم دارد. او حتی به «شیش و هشت» جذابی هم رسیده و در قطعه «درکم کن» ترکیب گیتار الکتریکی و سازهای کوبه ای (با هنر همایون نصیری) قطعه ای ریتمیک و دوس داشتنی منتشر کرده است.

به زعم نگارنده «دنبالش می رم» جزو بهترین قطعات این آلبوم است و با شنیدنش حس می کنیم همه چیز به درستی سرجایش خودش است ، قطعه «نگاه» هم که به بهانه تولد فرزندش آن را خوانده می تواند از «هیت» های آلبومش باشد.

در کل، دستپخت تازه محسن یگانه نمره قبولی می گیرد و از استانداردهایی برخوردار است که مشخص می کند خواننده و تیم تهیه این آلبوم به فکر این بودند تا در عین رعایت یک سری قواعد و تازگی مخاطب جوان و حتی پایین تر را که شنونده های اصلی شان هستند، از دست ندهند. اما این را با اغماض می گوییم چراکه اگر این آلبوم با 9 یا 10 به بازار می آمد و برخی از قطعات با وسواس بیشتری در زمانی مناسب تر منتشر می شدند «نگاه من» از «رگ خواب»ِ ماندنی اش هم پیشی می گرفت اما نشد و ما خاطره هایمان با «رگ خواب» کماکان پررنگ تر است.

دنیا خمامی زاده


گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع :روزنامه صبا