افشاگری سهراب پورناطری درباره یک سرقت هنری!
سهراب پورناظری در مراسم رونمایی از آلبوم «شبگرد کولی باد» صحبت‌هایی را در مورد سرقت یکی از آثارش از سوی مدیر سابق دفتر موسیقی خبرداد.

نظر یک آهنگساز درباره امیر تتلو

نشست رونمایی آلبوم «شبگرد كولی باد» تازه ترین کار سهراب پورناظری در حالی در تالار وحدت برگزار شد که در این مراسم صدرالدین حسین خانی تهیه‌كننده این اثر نیز حضور داشت.

سهراب پورناظری درابتدای این نشست با اشاره به اینكه به زودی راهی یك مسافرت طولانی است گفت: خواستم به بهانه رونمایی از این آلبوم صحبت‌هایی را با شما مطرح كنم. وی در این نشست كه اهالی رسانه در آن حضور داشتند به برخی سوال‌ها جواب داد و از مسائلی هم پرده برداشت.

اگر مسائل‌مان را در خانواده موسیقی حل نكنیم شاهد سودجویی عده‌ای كه ربطی به موسیقی ندارندخواهیم بود.

خانه موسیقی و جنجال‌ها و حاشیه‌هایش نخستین موضوعی بود كه وی درباره آن اظهارنظر كرد. این آهنگساز موسیقی ایرانی با اشاره به اینكه خانه موسیقی هیچگاه نتوانسته به وظایفش عمل كند، تاكید كرد كه این مسائل نباید این گونه مطرح و رسانه‌ای شوند. وی گفت: «به عنوان كسی كه دو، سه سال است با خانه موسیقی مراوده داشتم و از اعضای شورای مشورتی آن هستم، می‌گویم تمام نقدهایی كه در این روزها نسبت به خانه موسیقی مطرح می‌شود را سه سال پیش در جلسه‌ای خصوصی با این خانه مطرح كردم.

من معتقدم كه خانه موسیقی هیچگاه نتوانسته به وظایف خود درست عمل كند كه البته بخشی از آن ناشی از محدودیت‌ها و شرایط صنف‌ها در ایران است. اما مساله‌ای كه در میان نقدها به نظر من می‌رسد؛ این است كه ما نباید نقد به خانه موسیقی را در محلی بیرون از این خانه مطرح كنیم؛ چراكه در نهایت می‌بینیم كسانی كه هیچ كمكی به موسیقی نكرده‌اند با سوء‌استفاده صرفا تصمیم به تضعیف این نوع موسیقی گرفته‌اند.»

او البته گریزی هم به داستان اختلاس‌ها زد: «اگر ما هنرمندان مسائل‌مان را در خانواده موسیقی حل نكنیم؛ درنهایت شاهد سودجویی عده‌ای كه ربطی به موسیقی ندارند؛ خواهیم بود. من می‌بینم این روزها بحث تعاونی‌های خانه موسیقی مطرح شده یا خانه موسیقی كلاهبرداری می‌كند درحالی كه ما در جامعه با كسانی مواجه شدیم كه در دوره آنها هزاران میلیارد پول مردم به غارت برده شد.»

پیروز ارجمند آهنگ های مرا به نام خود نامگذاری کرد

اما پورناظری كه پیش‌ترها نامه‌ای تند خطاب به پیروز ارجمند نوشته بود كه واكنش‌هایی را در پی داشت درباره علت این اقدام خود توضیح داد. توضیحی كه از یك رفتار غیرحرفه‌ای و غیراخلاقی هم پرده برداشت. وی بیان داشت: «در زمان ریاست پیروز ارجمند در مسند ریاست موسیقی در حوزه هنری تله‌ فیلمی از تلویزیون پخش شد كه موسیقی آن از موسیقی‌های ساخته شده من بود كه هنوز منتشر نشده بود. من این آلبوم را در استودیویی ضبط كردم كه بسیاری از بزرگان دیگر موسیقی نیز در آنجا فعالیت داشتند اما نمی‌دانم كه به چه شكل این موسیقی از استودیو بیرون رفته بود اما نكته‌ای كه در ارتباط با آن سریال وجود دارد، این است كه آهنگساز موسیقی سریال در تیتراژ پیروز ارجمند بود درحالی كه آهنگساز اصلی آن من بودم.»

او با اشاره به اینكه در آن زمان سكوت كرده گفت: «طی تماسی كه با آقای ارجمند هم داشتم مسوولیت‌ها را به گردن دستیارشان گذاشتند البته من متوجه نشدم دقیقا منظورشان چیست زیرا نام ایشان به عنوان آهنگساز در تیتراژ فیلم آمده بود به هر حال زمانی كه متوجه شدم آقای ارجمند قرار است در مسند ریاست دفتر موسیقی بنشیند؛ این مساله را با آقای مرادخانی مطرح كردم كه منجر به تعویق سه‌ماهه حكم ایشان شد. بسیاری در زمانی كه من چنین نامه‌ای را به آقای ارجمند نوشتم جویای علت آن شدند و من در آن زمان علت آن را نگفتم چراكه معتقد بودم جریان كلی موسیقی در ایران ضعیف است و سمت و سویی كه وزارت ارشاد انتخاب كرده به طور كلی درست است.»

اگر تصمیم به فعالیت در زمینه موسیقی راك داشته باشم با هنرمندانی كه در این سبك صاحب نام هستند، همكاری می‌كنم.

“آرایش غلیظ” هم موضوع حرف‌های بعد او بود. پورناظری كه موسیقی فیلمی به همین نام از حمید نعمت‌الله را باخوانندگی همایون شجریان ساخته بود مورد این نقد قرار داشت كه این موسیقی راك نیست و چرا از آن به عنوان راك نام برده می‌شود. « آلبوم «آرایش غلیظ» یك تجربه شخصی بود كه من هیچ ادعایی نسبت به آن ندارم. بسیار دیدم كه هنرمندان عرصه موسیقی راك نسبت به این آلبوم اعتراض كردند و گفتند كه آلبوم المان‌های موسیقی راك را ندارد. واقعیت این است كه این آلبوم تنها برداشت شخصی من از تصاویر فیلم آرایش غلیظ بود و قطعا اگر تصمیم به فعالیت در زمینه موسیقی راك داشته باشم با هنرمندانی كه در این سبك صاحب نام هستند؛ همكاری می‌كنم.»

بزرگ‌ترین تهاجم فرهنگی همان نشان ندادن ساز است

اما آخرین حرف‌های او كه جملاتی از آن در ابتدا آمد، حرف‌هایی شنیدنی بود كه شاید ضرورت امروز جامعه ما باشد. پورناظری در مقابل سوالی كه آیا ادعای ظرفیت محدود موسیقی ایرانی برای جهانی شدن واقعی است یا به موزیسین‌ها و آهنگسازها برمی‌گردد؟ مساله را از این دو مورد فراتر دانست و مدعی شد این اتفاق به دلیل سیاستگذاری‌های اشتباه فرهنگی است.

وی گفت: «موزیسین‌های ما امكاناتش را ندارند. ما كه اینقدر داعیه تهاجم فرهنگی داریم برای این موضوع چه كار كرده‌ایم؟! اگر از تلویزیون ما این سازها پخش شوند من همین‌جا تضمین می‌دهم در زمینه موسیقی به هیچ‌وجه تهاجم فرهنگی نخواهیم داشت. به شرطی كه موسیقی آن را به دست موزیسین‌ها بسپارند. در دنیا هم جهانی خواهد شد. چطور شعر حافظ و خیام و مولوی در جهان فراگیر شود، آن وقت موسیقی نشود؟ اینها همه یكپارچه‌اند؟ من بارها به دوستانی كه در دولت هستند گفته‌ام بزرگ‌ترین تهاجم فرهنگی همان نشان ندادن ساز است. مسوولان باید پاسخ بدهند كه چه شد موسیقی‌ای كه فكر و تعقل و اندیشه و عرفان را ترویج می‌كرد اینقدر پنهان شده و موسیقی‌های دیگری جای آن را گرفته است.»

یك رپر كه در صفحه شخصی خود می‌گوید «بغ‌بغو كنید» ٣٦ هزار لایك دریافت میكند.

سهراب پورناظری با اشاره به ماجرای مطلبی كه امیر تتلو در اینستاگرام خود منتشر كرد و واكنش هوادارانش نسبت به آن گفت: «مردم ما این روزها سازهای غربی را از طریق ماهواره می‌شناسند درحالی كه ما ترویج موسیقی كشور خودمان را سركوب می‌كنیم. سیاست‌های ما حاصلش ثبت شدن ساز تار به نام آذربایجان است. همین سیاست‌ها باعث شده تا یك رپر كه در صفحه شخصی خود می‌گوید «بغ‌بغو كنید» ٣٦ هزار لایك دریافت كند.»

این نوازنده كمانچه البته شاهد مثال دیگری نیز برای حرف‌های خود داشت. «این روزها یك نوع انیمیشن‌ مدام در همه جا دیده می‌شود و به عنوان اتفاق هنری و فرهنگی بررسی می‌شود سرجای خودش مهم است، اما ما از معماری شیخ لطف‌الله رسیدیم به اینجا و بحث فرهنگی جامعه چنین چیز‌هایی شده است. دولت باید ورود كند و زیرساخت‌ها را درست كند و به نظرم به سادگی می‌توان این كار را انجام داد.»

فرزند كیخسرو پورناظری نقدش را از فرهنگ حتی فراتر نیز برد و بیان داشت: «نگاه كنید چقدر غرب در ترویج سیاست‌ها و شیوه زندگی خود موفق بوده ما لباس‌های‌مان تغییر كرده به فست‌فود روی آورده‌ایم و هنرمندانی نظیر آنچه گفتم جایگزین حافظ و سعدی شده‌اند. حتی معماری خانه‌های‌مان نیز دیگر با اصالت‌های‌مان همخوانی ندارد. اگر عزمی برای بهبود این شرایط وجود داشته باشد به راحتی می‌توان در طول پنج سال با یك انقلاب فرهنگی اوضاع را سامان داد. اما در حال حاضر ما تنها از هویت‌ها و اصالت‌های‌مان دور شده‌ایم.»



گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : cinemajournl.ir