بازیگر نقش حرمله: مادرم از بازی در این نقش دلخور بود

 

 انوش معظمی‌بازیگر نقش حرمله در گفت‌وگویی اعلام کرده که هرچند ایفای این نقش باعث دلخوری حتی مادرش هم شده است اما بازی در نقش حرمله را ثواب می‌داند چون معتقد است این نقش در "مختارنامه" به جهت حمایت و دفاع از ارزش‌های شیعی و آرمان‌های شخصیت بزگوار امام حسین(ع) ایفا می‌شد. گزیده صحبت‎های معظمی‌را به نقل از سیما فیلم در ادامه می‌خوانید.

 

از خاستگاه اعتقادی به این نقش نگاه کردم
مساله اعتقاد مهم ترین فاکتوری است که در پذیرش این نقش‌ها برجسته می‌شود و تعیین کننده است. به هر حال، من هم به عنوان یک شیعه درباره این مساله اعتقاداتی دارم .در هر بازیگر معتقد دیگری این دغدغه وجود دارد و به همین دلیل،اساسا نقش‌های تاریخی دشوار است. چون مخاطب درباره آن‌ها شناخت قبلی و ذهنی دارد و این شناخت درباره شخصیت‌های دینی با احساسات مذهبی و اعتقادی نیز همراه می‌شود، بنابراین پذیرش چنین نقش‌هایی برای یک بازیگر با ریسک بالایی توام است. حال من هم سعی کردم که اتفاقا از خاستگاه اعتقادی به این نقش نگاه کنم.حتی به این معنا که بازی در نقش حرمله را ثواب می‌دانستم چون این نقش در "مختارنامه" به جهت حمایت و دفاع از ارزش‌های شیعی و آرمان‌های شخصیت بزگوار امام حسین(ع) ایفا می‌شد.

 

هیچ کدام از جنایتکاران واقعه کربلا به اندازه حرمله منفور نبودند
یادم می‌آید که در منابع و کتب مختلف تاریخی دنبال سرنخ‌ها و نشانه‌هایی از شخصیت حرمله بودم و مقاتل مختلف را مطالعه کردم. مثل "مقتل محرم" یا کتاب "لحوف" به اضافه نسخ مختلفی از تعزیه، اما چیز زیادی درباره این شخصیت پیدا نکردم.چیزی که جلب نظر می‌کرد،نفرت عمومی‌از حرمله بود.به ویژه اینکه هر وقت، خبر قصاص عاملان فاجعه کربلا را به حضور حضرت سجاد (ع) یا محمد حنفیه می‌بردند همیشه از سرنوشت حرمله می‌پرسیدند و هیچ کدام از جنایتکاران واقعه کربلا به اندازه حرمله منفور نبودند. همان طوری که در سریال هم دیدیم و مختار هم می‌گوید: "تا زمانی که حرمله زنده است، مختار کاری نکرده است". به نظرمن،میزان نزدیک شدن بازیگر به نقش به شناخت او از جایگاه شخصیت تاریخی مثبت و منفی که ایفا می‌کند،بستگی دارد.ضمن اینکه من با کارگردانی باهوش و توانا مثل داوود میرباقری کار می‌کردم که دانش تاریخی خوبی درباره قصه و شخصیت‌هایش داشت و کدهایی به من می‌داد تا بتوانم در اجرای نقش موفق‌تر باشم.

 

لایه‌هایی از لمپنیسم و وحشیگیری در او دیده می‌شود
چیزی که من به عنوان بازیگر این نقش استنباط می‌کنم و مطالعات اندکی که درباره آن داشتم این بود که حرمله فردی است با عملی مستقل از دیگران. شاید فاقد آن انگیزه‌های ایدئولوژیک و سیاسی که به آن اشاره کردید،باشد و همان طور که قبلا اشاره کردم، لایه‌هایی از لمپنیسم و وحشیگیری در او دیده می‌شود،او ابن الوقت بوده و بیشتر به نفع خود و اوباش اطرافش فکر می‌کرده و در نهایت می‌خواسته به نوعی عرض اندام کند. واقعیت این است که شخصیت حرمله درعین اینکه جنگنجوی زبردستی است، رگه‌هایی از لمپنیسم نیز در او وجود دارد.

 

مادرم از بازی من در این نقش دلخور بود
ویژگی شخصیتی حرمله در جنگنجویی هم یک نوع شغال صفتی است. به این معنی که بیشتر از دور طمعه خود را شکار کرده و از رویارویی و نزدیک شدن به آدم‌ها گریزان بوده و در واقع در مبارزه تن به تن ضعیف است. امیدوارم به عنوان بازیگر این نقش به حرمله مشهور نشوم. چون برای اولین بار است که نقش حرمله به نمایش در می‌آید و از سوی دیگر مادرم هم از بازی من در این نقش، کمی‌ دلخور بود.

 

جایی که من شخصا خیلی اذیت شدم
به هر حال، شخصیت حرمله محبوب و دوست داشتنی نبود و من هم به عنوان یک مسلمان شیعه حس خوبی به آن نداشتم، اما بیشترین جایی که من شخصا خیلی اذیت شدم و برایم تلخ بود،تیرانداختن حرمله به حضرت علی اصغر(س) در صحنه کربلا بود منتها سعی می‌کردم این احساس درونی بیرون نزند و در بازی ام تاثیر نگذارد.

 

 

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ