سریال عشق ممنوع
كار به جایی رسید كه پخش این سریال چنان علاقه یی در مردم چند كشور عربی نسبت به شخصیت «مهند» ایجاد كرد كه در آن كشورها تورهایی به مقصد تركیه برگزار شد كه هدف نهایی آن دیدن بازیگر نقش اصلی....

                                                         
«سریال های تركیه یی» این روزها به میهمان تازه سفره سرگرمی بینندگان شبكه های ماهواره یی تبدیل شده است. سریال هایی با حضور بازیگران جوان و خوش چهره، دكورهایی جذاب و رنگارنگ و داستان هایی كه لحظه یی هوش و عقل مخاطب را به حال خود رها نمی كند و گاه چندین ماه بی وقفه مخاطب را در ساعتی مشخص پای صفحه تلویزیون می نشاند تا تصاویری دلربا از كشور تركیه را مقابل چشمان او به نمایش بگذارد. موج فراگیر پخش این سریال ها در سال های اخیر و تاثیرات مخرب فرهنگی آنها و نیز تناقض محتوایی آنها با واقعیت های جامعه تركیه موضوعی است كه در این گزارش به آن پرداخته شده است.
 
از استانبول تهران تا استانبول تركیه
«استانبول» نام چهارراهی در تهران است كه با صرافی ها و دلارفروش هایش شهرت دارد. چند بوتیك فروش وسایل خارجی، سفارت انگلستان، سفارت تركیه و چندین مركز بزرگ خرید در اطراف این چهارراه برای همه مردمی كه گهگاه از این محدوده تردد می كنند، مكان هایی آشناست اما «استانبول» واقعی شهری آسیایی- اروپایی در تركیه است كه برای سال هایی بسیار طولانی مقصد گردشگری ایرانیان بوده است. شهری كه بسیاری ایرانیان خارج رفته حداقل یك بار در زندگی گذرشان به آنجا افتاده است و اغلب ایرانیان اروپارفته در مسیر خود به قاره سبز از آن عبور كرده اند.
استانبول سال هایی طولانی برای ایرانیان مكانی برای پرش به قاره اروپا بوده است. این موضوع آنقدر پررنگ بوده كه در فیلم های مختلفی نیز به آن پرداخته شده است. «دیدار در استانبول»، «مزد ترس» و «آدم برفی» سه نمونه از آثار قدیمی در این زمینه است و سریال «مرگ تدریجی یك رویا» و فیلم سینمایی «بغض» دو نمونه از آثار جدیدتر در این عرصه هستند كه البته در تمام آنها تصویری نه چندان مطلوب از این كشور و شهر ارائه می شود. با رونق گرفتن شیخ نشین دوبی برای مدتی بازار توریستی استانبول سرد شد. در فیلم سینمایی «نقاب» ساخته كاظم راست گفتار صحنه یی وجود دارد كه در آن پارسا پیروزفر به امین حیایی پیشنهاد می كند به دوبی بروند. امین حیایی می پرسد: دوبی كجاست؟ و بعد دیالوگی میان آنها رد و بدل می شود كه در آن دوبی با استانبول مقایسه می شود و پیروزفر خطاب به حیایی می گوید: «دوبی از استانبول هم بهتره»!
اما حالاچند سالی است استانبول در مسیری متفاوت از گذشته قرار گرفته است. این كشور با بهره گیری از ابزاری به نام «سریال» رسانه های دنیا را تسخیر كرده و موفقیت اقتصادی بی نظیری را برای خود رقم زده است. موفقیتی كه در آن شبكه های ماهواره یی فارسی زبان نیز بی تاثیر نیستند.
 
بازاری برای فروش سریال های تركیه یی
اسفندماه هر سال در كشور تركیه بازاری با نام «دیسكوپ» برگزار می شود. این بازار بزرگ ترین بازار فروش محصولات تلویزیونی در منطقه و بزرگ ترین بازار آسیایی در این زمینه است. در كنار این بازار در جنوب شرقی آسیا هم بازاری با نام «atf» وجود دارد كه اقبال كمتری نسبت به آن وجود دارد و با رونق گرفتن بازار تركیه، موفقیت اقتصادی كمتری دارد. در بازار دیسكوپ هر سال یكی از پرفروش ترین اقلام فرهنگی «سریال های تركیه یی» هستند. این وضعیت در بازار «میپ» هم وجود دارد. این بازار مهرماه و فروردین ماه هر سال در كشور فرانسه برگزار می شود و در این بازار اروپایی هم سریال های تركیه یی یكی از پرفروش ترین محصولات فرهنگی هستند. یكی از ایرانیانی كه هر سال در این بازارها شركت می كند و تمایلی به بیان نام خود ندارد، در این خصوص می گوید: «در این بازارها علاقه خریداران به سریال های تركیه یی را دیده ام. این واقعیتی است كه مردم كشورهای مختلف دنیا اعم از عرب ها، آسیایی ها و بخشی از مردم اروپا این سریال ها را دوست دارند و فقط بازار امریكا از این سریال ها در امان مانده است.»
این فعال عرصه خرید و فروش فیلم در ادامه اضافه می كند: «بیشترین خریدار این سریال ها كشورهای عربی هستند. این سریال ها به جنس سریال سازی عرب ها بسیار نزدیك است. مثلادر سریال های تركیه یی و عربی «بازی های اغراق شده» وجه مشترك است. البته در كارگردانی، سریال های تركیه یی به سطح خوبی رسیده اند و فیلمنامه های آنها نیز حرفه یی تر شده است اما همچان بازی ها در كیفیت خوبی نیست.»
 
سریال های تركیه یی چگونه ساخته می شوند؟
در كشور تركیه سریال های تركیه یی توسط شركت ها تولید نمی شود بلكه این سریال ها توسط «شبكه های تلویزیونی» تولید می شوند. خصوصی سازی شبكه های تلویزیونی در این كشور باعث شده این شبكه ها به ثروتی افسانه یی دست پیدا كنند و به واسطه این سرمایه ها بتوانند سریال های خوب و سطح بالا بسازند».
«آك بلوت»، خبرنگار تركیه یی مقیم تهران درباره روند تولید این آثار در كشور تركیه می گوید: «ساخت این سریال ها تقریبا از حدود 10 سال قبل در تركیه آغاز شد. در آن زمان ابتدا ساخت «نمایش های استودیویی» متداول بود كه این سریال ها خیلی هم تاثیرگذار بود و با استقبال مواجه شد. مثلاسریال «كلید اسرار» یكی از این آثار بود كه از سوی شبكه «stv» كه شبكه یی اسلامی بود، تولید و بعدها توسط شبكه های دیگر هم تقلید شد.» جست وجویی در صنعت سریال سازی تركیه نشان می دهد در حال حاضر شبكه «atv» یكی از مهم ترین تولیدكنندگان این سریال هاست. در كنار این شبكه «سامان یولو تی وی» هم شبكه دیگری است كه گرایشی اسلامی دارد و بیشتر سریال های اسلامی تولید می كند اما از نظر توان مالی و ساخت سریال ضعیف تر از شبكه «atv» است. تولیدات «سامان یولو تی وی» تقریبا با معیارهای جامعه ایرانی هماهنگی بیشتری دارد. در این سریال ها زمینه های اخلاقی- اسلامی دیده می شود. «كلید اسرار» یكی از محصولات همین شبكه است كه در 500 تا 800 قسمت تولید شده و صدا و سیما نیز آن را خریده و نمایش داده است. این شبكه به اهل تسنن تركیه وابسته است و در آن سبك زندگی تركیه یی ترویج می شود. طبق شنیده ها یك شبكه ایرانی هم اخیرا سریال دیگری را از این شبكه خریداری كرده كه قصه آن در حال و هوای كلید اسرار است اما به لحاظ ساختار و قصه چند سر و گردن بالاتر از آن است.
 
جم تی وی از راه می رسد
شبكه ماهواره یی «جم تی وی» یكی از مهم ترین دلایل گرایش مخاطبان ماهواره به سریال های تركیه یی است. این شبكه كه تا چند سال قبل صرفا موسیقی پخش می كرد حالاگسترش پیدا كرده و در كنار كانال موسیقی شبكه یی هم برای پخش سریال های نمایشی دارد و قرار است در آینده یی نزدیك توسعه پیدا كند و به چندین شبكه دیگر تبدیل شود. طبق اطلاعاتی كه یكی از دست اندركاران این شبكه كه مایل به ذكر نام خود نیست، در اختیار خبرنگار ما قرار می دهد، بخش عمده یی از این توسعه مرهون پخش سریال های تركیه یی در این شبكه است. مدیر این شبكه یك ایرانی به نام «س. ك» است كه سال ها در لندن زندگی می كرد و حالاچند سالی است در دوبی مستقر شده است. او تاجر است و در سال های گذشته قصد داشت در مالزی و تركیه شبكه تلویزیونی راه اندازی كند اما حالادیگر در دوبی مستقر شده است. سریال های «نور و مهند»، «عشق ممنوع»، «عاصی»، «عشق و جزا» و... برخی آثار تركیه یی است كه تاكنون این شبكه ماهواره یی پخش كرده است. طبق اطلاعات به دست آمده مدیر این شبكه سریال «عشق ممنوع» را به قیمت یك میلیون دلار خرید و هنگام پخش این سریال چند برابر این رقم را از راه پخش تبلیغات به دست آورد. جالب است بدانید این سریال در رتبه بندی جهانی یكی از پربیننده ترین و پرفروش ترین سریال های دنیا بوده است.
 
تغییر سبك زندگی مردم كشورهای عربی
«نور و مهند» یكی از اولین سریال های تركیه یی بود كه پخش آن در دنیای عرب موج عجیبی از علاقه مندی مردم به سریال های تركیه یی را به دنبال آورد. یكی از ایرانیانی كه در سال 1388 در چند كشور عربی فعالیت داشته در توصیف این مساله می گوید: «در آن سال پخش سریال نور و مهند در چند كشور عربی باعث شد موج عظیمی از علاقه مردم نسبت به این اثر به راه بیفتد. پخش این سریال در میان خانواده های عربی مشكلات فراوانی را ایجاد كرده بود و حتی به جدایی زنان از همسران شان منجر شده بود. در یكی از كشورها مفتی اعظم فتوایی را درباره حرام بودن تماشای این سریال صادر كرد و در نقطه مقابل او، مردم علیه این مفتی و فتوای او تظاهرات كردند! كار به جایی رسید كه پخش این سریال چنان علاقه یی در مردم چند كشور عربی نسبت به شخصیت «مهند» ایجاد كرد كه در آن كشورها تورهایی به مقصد تركیه برگزار شد كه هدف نهایی آن دیدن بازیگر نقش اصلی این سریال یعنی «مهند» بود! البته كار به همین جا ختم نشد و انحراف های دیگری هم در ادامه پخش این سریال در این كشورها به وجود آمد.» شخصیت فرهنگی دیگری كه در زمان پیش و پس از انقلاب تونس به این كشور سفر داشته، در خاطره یی جالب درباره توصیف تاثیر سریال های تركیه یی بر مردم كشور تونس می گوید: «بعد از انقلاب تونس دو ماه در این كشور بودم. تونس كشوری دارای دیكتاتوری بود كه از نظام سیاسی حاكم در آن به شدت ضربه خورده بود. در این كشور حتی مردمی كه تمایل های مذهبی هم نداشتند از حكومت دل چركین بودند. تونس كشوری بود كه در آن حجاب ممنوع بود. در این كشور اگر فردی در طول هفته چند بار برای ادای نماز صبح به مسجد می رفت، در فهرست كنترل دولت قرار می گرفت. با چنین وضعیتی وقتی از آنها سوال كردم، دوست دارید بعد از تغییر نظام سیاسی چه سیستمی در كشور شما حاكم شود، اغلب آنها می گفتند: ما دوست داریم شبیه تركیه شویم!
قاعدتا مردم یك كشور نمی توانند با شنیدن سخنرانی مسوولان كشوری مانند تركیه آرزو كنند شبیه آن كشور شوند یا اینكه كشته شدن ترك ها در كشتی توسط صهیونیست ها نمی تواند مردم تونس را به چنین كشوری علاقه مند كند. نكته جالب این بود كه آنها صرفا به واسطه تماشای سریال های تركیه یی علاقه مند به سیستم حكومت چنین كشوری شده بودند. آنها با ذكر مثال هایی از این سریال ها می گفتند: این خیلی خوب است كه در تركیه همه آزادی دارند و هر كس می خواهد دین دارد و هر كس نمی خواهد هم مسائل دینی را رعایت نمی كند و این مساله نیز مشكل ساز نمی شود. این موضوع برایم جالب شد و به واسطه همین مساله به خانه های بسیاری از آنها رفتم و دیدم اغلب آنها سریال های تركیه یی تماشا می كنند: به ویژه در ماه رمضان كه زمان اوج پخش این سریال هاست، سایت های اینترنتی زیادی این سریال ها را ضبط می كنند و روز بعد برای دانلود می گذارند.»
 
سریال صادر كنید، پول بیاورید
سریال های تركیه یی بیش از 10 سال است كه در صدر محصولات صادراتی این كشور قرار گرفته اند. این همان مسیری است كه در حال حاضر شبكه ایرانی آی فیلم در پیش گرفته و تلاش می كند با پخش سریال های ایرانی، تصویر موجود از كشورمان در ذهن مردم عرب را تغییر دهد.
سریال های تلویزیونی این روزها به ابزار جدیدی در جنگ رسانه یی تبدیل شده اند و وقتی مخاطبان با چنین آثاری بمباران می شوند، به مرور زمینه بیشتری برای جذب فرهنگ آن كشور در آنها ایجاد می شود. فرقی هم نمی كند مخاطب ایرانی از كشور تركیه سریالی مانند «عشق ممنوع» را كه اثری كاملا بی اخلاق است ببیند یا اثری مانند «عاصی» كه سریالی با مضمون روستایی است. پخش هر سریالی می تواند در ذهن مخاطبان كنجكاوی ایجاد كند و آنها را به آن فرهنگ علاقه مند كند و حتما هم نباید این محصول سریالی فاخر باشد!
بر مبنای همین استدلال است كه مسوولان كشور تركیه به سازندگان چنین سریال هایی امكان و اجازه ساخت سریال هایی را می دهند كه در آن تصویری بسیار منفی از كشور تركیه ارائه می شود. تركیه نیز مانند امریكا به این نتیجه رسیده است كه اشكالی ندارد كه مثلا در سریالی دختران جوان این كشور بی وفا، مردان خیانتكار و پلیس فاسد جلوه داده شود. فقط كافی است سریالی جذاب ساخته شود و پس از آن در سیستم فروش جهانی، بازاریابی خوبی برای این سریال ها شود و در دنیا به فروش برسد و سود كلانی نصیب سازندگان این سریال ها كند. نكته مهم درباره سازندگان این سریال ها هم این است كه هیچ كدام تعلق خاطری به جامعه مسلمان و حتی شخصیت های ملی گرای تركیه ندارند. آنها اصولا آدم های مذهبی نیستند و طبق اطلاعات به دست آمده افرادی كاملا لاییك اند كه اروپایی فكر می كنند و صرفا به دنبال كسب سود هستند.
 
بازاریابی: نقطه قوت سریال های تركیه یی
به گفته یك كارشناس فروش فیلم و سریال، فروش فیلم و سریال در دنیای امروز یكی از تجارت های پرسود است. این فعالیت در مدت زمانی 5 ساله با فعالیتی متمركز می تواند به موفقیت منجر شود. برخلاف ایران كه در فروش سریال هایی مانند مریم مقدس و یوسف پیامبر بر اساس یك موج عمل می كند، در تركیه این روند با دقت زیادی پیگیری شده است. سازندگان این سریال ها با رعایت معیارهای جهانی موفق به عرضه جهانی این سریال ها شده اند.
درباره ارقام و هزینه های فروش این سریال ها نیز اطلاعات جالبی وجود دارد. معیار خرید سریال های خارجی در دنیا «ساعت تلویزیونی» است. ساعت تلویزیونی بین 40 تا 45 دقیقه و گاهی 66 تا 70 دقیقه است. یعنی یك سریال ممكن است 40 تا 70 دقیقه باشد و بر مبنای یك ساعت رقم مشخصی پرداخت شود. رقم پرداختی برای هر ساعت هزار دلار است كه خریداران انگلیسی پرداخت می كنند. اما رایت عربی سریال های تركیه یی بسیار بالاو گاهی از ساعتی 7 تا 10 هزار دلار در نوسان است. درباره برخی سریال ها نیز رایت آنها ساعتی تا 15 هزار به كشورهای عربی فروخته شده است.
اما شبكه های ایرانی و به ویژه شبكه های ماهواره یی ایرانی رایت این سریال ها را بسیار ارزان تر تهیه می كنند. علت هم این است كه این شبكه ها به جز ایران، افغانستان و تاجیكستان در كشورهای جهان مشتری دیگری ندارند و به همین دلیل رایت آنها گاهی ساعتی هزار دلار هم فروخته می شود. درباره شبكه های صدا و سیما نیز این رقم در همین حدود است. مثلاهر قسمت سریال جومونگ 1200 یورو خریداری شد كه رقم نسبتا اندكی برای یك سریال خارجی است.
 
میزان تطبیق سریال های تركیه یی با فرهنگ تركیه یی
یك بررسی میدانی نشان می دهد تصویری كه اغلب مخاطبان سریال های تركیه یی با تماشای این سریال ها پیدا می كنند تصویری كاملا فانتزی و تخیلی است. در اغلب این سریال ها بازیگران لحظه به لحظه لباس عوض می كنند، همه خانه ها مجلل و زیباست و با مبلمانی زیبا و متنوع شكل گرفته است.
در سریال های تركیه یی عشق های پیچیده زیادی دیده می شود. مثلادر یكی از این سریال ها گروهی مافیایی با هم ارتباط دارند. همسر یكی از این چهره های مافیایی گروه را لو می دهد و در نهایت با مرد دیگری كه عضو این گروه است، فرار می كند. در سریال دیگری مرد قهرمان قصه همزمان با زن عمو و دخترعموی خود ارتباط دارد و چند ارتباط دیگر هم با زنان دیگر دارد. اما آیا جامعه تركیه چنین جامعه افسارگسیخته یی از نظر معیارهای اخلاقی است؟ آیا در چنین جامعه یی خیانت و ارتباط عشقی خارج از عرف تا این اندازه فراگیر است؟ آیا در جامعه لوكس و مدرن این كشور تا این اندازه بی اخلاقی وجود دارد
«آك بلوت» خبرنگار تركیه یی مقیم تهران با رد هرگونه شباهت میان فضای این سریال ها با جامعه واقعی تركیه می گوید: «در هر جامعه یی اتفاق هایی رخ می دهد كه اساسا عمومیت ندارد و به همین دلیل هم نیازی به طرح آنها در ابعاد جهانی نیست. به عنوان یك خبرنگار بارها در خبرهای نشریات ایرانی اخبار تلخی را می خوانم كه در حوزه حوادث رخ می دهد اما هیچ كدام از این اخبار در قالب فیلم و سریال به تصویر كشیده نمی شود. علتش هم این است كه طرح چنین مواردی می تواند ضررهای مادی و معنوی مختلفی داشته باشد اما متاسفانه در تركیه سریال هایی تولید شده كه تصویری مغرضانه از جامعه تركیه ارائه می كند و در آن غربگرایی، همجنس خواهی، اهانت به خانواده و... نمایش داده می دهد. همه این آثار توسط كارگردان ها و بازیگرانی ساخته می شود كه به دنبال ترویج غربگرایی و لاییسم هستند. البته گاهی نیز تمایل دارند با نشان دادن این مسائل خود را روشنفكر و آزاداندیش معرفی كنند اما واقعا چنین مسائلی در جامعه تركیه رواج ندارد و حتی جامعه تركیه نیز نسبت به چنین تصویری معترض است ولی متاسفانه در این كشور كنترلی روی سریال ها و برنامه های ساخته شده وجود ندارد.»
این خبرنگار ترك در ادامه اضافه می كند: « اغلب افراد در جامعه تركیه به ارزش های اسلامی، دینی و ملی احترام می گذارند اما متاسفانه رسانه های تركیه مردم را به سمت غرب گرایش می دهند. به همین دلیل فعالیت های رسانه یی زیادی علیه این سریال ها در تركیه در حال انجام است تا درباره این آثار به روشنگری پرداخته و مضرات تماشای آنها را به مخاطبان و خانواده ها یادآوری كنند.»
او در ادامه اضافه می كند: «حتی جامعه ملی گرایی تركیه هم به محتوای برخی از این سریال ها اعتراض دارند و گاهی تماشای آنها را تحریم می كنند. مثلا اخیرا سریالی در تركیه ساخته شده كه در آن یكی از پادشاهان عثمانی علاقه مند به زنان و دختران جوان نشان داده شده و چنین سریالی با اعتراض شدید ملی گرایان مواجه شده است. من شخصا به عنوان یك فرد اهل این كشور حتی از پخش بسیاری از این سریال ها اطلاعی ندارم اما گاهی در ایران از سوی مردم درباره این سریال ها و زمان پخش آنها مورد سوال واقع می شوم.»
«آك بلوت» در پایان اضافه می كند: «در تركیه حدود 300 شبكه تلویزیونی فعالیت می كند اما پخش فیلم و سریال دست اسلامگرا و ملی گرا نیست و عملا طیف متمایل به غرب در این زمینه فعالیت دارند. ترویج مُد، لباس، مبلمان و. . . هم از اهداف تجاری پنهان در پشت ساخت این سریال ها است اما شبكه های اسلامی نیز در این سال ها وارد عرصه فعالیت شده اند و مثلا شبكه یی به نام «هلال» توانسته در جمع 300 كانال رتبه یی بین 28 تا 34 را به دست بیاورد». سریال عاصی نیز سریال دیگری بود كه پخش آن در سال گذشته با اقبال فراوانی از سوی مخاطبان مواجهه شد. داستان این سریال در فضایی روستایی اتفاق می افتاد و روستاییان را بسیار مدرن به تصویر كشیده بودند اما آیا واقعا این تصویر در تركیه عمومیت دارد؟ یك ایرانی ساكن در این كشور به خبرنگار ما می گوید: «روستاهای تركیه خیلی شبیه به روستاهای ایران است و اساسا چنین چیزی نیست كه اهالی روستایی با اتومبیل های مدل بالادر روستا تردد كنند». او در ادامه درباره شباهت فضای سریال های تركیه یی با واقعیت این جامعه می گوید: «برخلاف تصویری كه مثلا از استانبول در سریال های تركیه یی ارائه می شود، این شهر، شهر غمگینی است. مردم هنوز بین اروپایی بودن و آسیایی بودن در نوسان هستند. البته خیلی متمدن شده اند و از دهه 80 كه این كشور به قدرت اقتصادی تبدیل شد، حتی مردم كوچه و بازار اعتماد به نفس پیدا كرده اند ولی این مردم به شدت مذهبی هستند و حتی در شهرهای بزرگی مثل ازمیر، استانبول و آنكارا مردم بسیار مذهبی هستند و این گرایش در شهرهای دیگر حتی شدیدتر است».
آنچه به نظر می رسد در این میان قطعیت دارد، این است كه تركیه مدل زندگی و سیاست مورد علاقه خود را از طریق سریال هایش به كشورهای دیگر و به ویژه كشورهای عربی صادر می كند. سكولارسیسم، تساهل و تسامح در رفتارهای اجتماعی، اولویت اقتصاد بر مسائل دینی و... برخی از این موارد است كه نمایش پی در پی آن در سریال های تركیه یی سبب شده تا این روزها شهری مثل استانبول به مقصد مورد علاقه تمامی توریست های عربی تبدیل شود. در همین زمان كه این گزارش را می خوانید، شبكه های فارسی زبانی كه سریال های تركیه یی را پخش می كنند شروع به پخش تبلیغات مربوط به فروش آپارتمان در تركیه كرده اند. مشتریان و خریداران این آپارتمان ها اقامت كشور تركیه را دریافت می كنند و حتی هزینه بلیت رفت و برگشت آنها به تركیه نیز از سوی این شركت پرداخت خواهد شد. با كمی تامل می توان دریافت كه تركیه یی ها حالا پس از چند سال سرمایه گذاری، راه خالی كردن جیب های ایرانیان را پیدا كرده اند و برای فروختن آپارتمان های خود و جذب سرمایه های سرگردان ایرانی راهی تازه پیدا كرده اند. اما هركس كه آپارتمانی در تركیه می خرد باید بداند این كشور شباهت زیادی به تصویری كه در سریال ها دیده ندارد. شاید فیلم «بغض» ساخته رضا درمیشیان تصویری واقعی تر از استانبول باشد تا سریالی مانند عشق ممنوع!



گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
  
منبع: روزنامه اعتماد



مطالب پیشنهادی:
با ستاره سریال ایزل! +عکس
خاطره آرامش بخش مجموعه «آینه»
نگاهی به برنامه "شام ایرانی"
رضا کیانیان و پرویز پرستویی جوان رودرروی هم در یک سریال/ عکس
مجموعه های تلویزیونی که امسال خواهید دید