دیدار با «فیتیله‌ای‌ها» در انتهای الوند

 زمانی كه پیشنهاد تهیه گزارشی از پشت صحنه برنامه تلویزیونی «فیتیله» به تهیه‌كنندگی مجید قناد داده شد، با ذوق كودكانه و بدون چون و چرا پذیرفتم و خوشحال بودم كه قرار است گروه فیتیله را همراه با بچه‌های حاضر در استودیو كه یك دنیا شور و نشاط با خود به همراه دارند از نزدیك ببینم. 
 گروه تلویزیونی كه هرجمعه با صفای وجودشان به كانون خانواده گرما می‌بخشند و نكته جالب این‌كه علاوه بر كودكان، بزرگ‌ترها را نیز با خود همراه می‌كنند؛ بر همین اساس ساعت 7 صبح یك روز جمعه با وجود خستگی یك هفته كار فقط به عشق برنامه «فیتیله جمعه تعطیله» از خانه بیرون زدم تا بدون دیركرد به قراری كه با گروه فیتیله در انتهای خیابان الوند گذاشته بودم، برسم.

 

خیابان الوند نامی ‌آشنا برای تمام بچه‌هایی است كه به عشق نشان دادن نقاشی یا خواندن نامه‌های خود از تلویزیون، پاكت‌ها را با هزار امید و آرزو به نشانی میدان آرژانتین انتهای خیابان الوند، شبكه دو، گروه كودك و نوجوان می‌فرستادند؛ پاكت‌هایی كه شاید هیچ وقت باز نمی‌شد یا اگر شانس یار بود نقاشی و یا نامه‌ها تنها یك بار برای لحظاتی كوتاه نمایش داده می‌شد یا اسامی‌ كسانی كه نامه ارسال كرده بودند توسط مجری برنامه خوانده می‌شد؛ بخوبی به یاد دارم شیرینی خاطره خواندن اسمم توسط مجید قناد از برنامه «بازی شادی تماشا» با كاراكتر محبوب این برنامه «قلقلی» كه شهرام لاسمی ‌با هنرمندی تمام آن را بازی می‌كرد و 5 سال روی آنتن شبكه 2 سیما جا خوش كرد؛ خلاصه این‌كه سربالایی تیز خیابان الوند كه درست مانند كوهنوردی انرژی می‌گیرد را بسختی بالا رفتم و در حالی كه به فیتیله فكر می‌كردم به آخر خط یعنی همان نشانی معروف انتهای خیابان الوند رسیدم.

دخترخانم‌ها و آقاپسرهای خردسال در حالی كه لباس‌های رنگین به تن داشتند و بعضا با لباس‌های محلی كه نشان از قومیت‌های مختلف چون كرد و لر داشت با دسته‌های گل و شیرینی همراه با بزرگ‌ترهای خود مقابل در ورودی سازمان در انتظار نشسته بودند تا هرچه زودتر به عموهای فیتیله‌ای خود سلام كنند و ساعاتی را با آنها خوش باشند؛ شلوغی سالن انتظار برای ورود بچه‌ها و سوال‌هایی كه از بزرگ‌ترهای خود می‌پرسیدند و جالب‌تر از همه جاگیری برخی از بزرگ‌ترها برای نشستن مقابل تلویزیون صفای خاصی را به ذوق كودكانه بچه‌ها و چشمان پر اشتیاق پدر و مادرها بخشیده بود.
ساعت از 8 صبح گذشته بود و حدود یك ساعت به آغاز برنامه زمان باقی بود. از حیاط گذشتم و به راهرویی سوت و كور با درهایی سفید كه بیشتر شبیه كارگاه‌های دكور بود رسیدم، انتهای راهرو، پله‌های چوبی انتظار مهمان‌های خود را می‌كشیدند؛ پله‌هایی كه به زیرزمینی نیمه‌تاریك منتهی می‌شد. از پله‌ها پایین رفتم و بار دیگر به راهرویی رسیدم كه باید آن را تا انتها طی می‌كردم. آخرین در درست در بن‌بست این راهرو استودیوی شماره 25 شبكه 2‌سیما با ظاهری فرسوده خودنمایی می‌كرد.

رنگ‌های فیتیله
وارد شدم و بالاخره عموهای فیتیله‌ای را با لباس‌هایی به رنگ زرد لیمویی، آبی آسمانی و نارنجی پرتقالی دیدم كه در فضایی پر از رنگ با دكوری بسیار ساده و در عین حال زیبا مشغول مرور آیتم‌های مختلف برنامه بودند. هنوز از بچه‌ها خبری نبود و همه مشغول به كاری بودند. گروه طراح صحنه سنگین‌ترین كار را در لحظه به عهده داشتند و باید برای 3 قسمت برنامه كه با حضور 3 دسته از بچه‌ها آغاز و انجام می‌شد وسایل مورد نیاز را تهیه می‌كردند كه البته این تهیه و تولید زیر نظر محمد مسلمی ‌كارگردان مجموعه صورت می‌گرفت.
رنگ زرد دیواره دكور با در عنابی، نرده‌های آبی‌رنگ، پنجره‌های كوچك و دست آخر صندلی‌های صورتی آهنی كه جایگاهی امن برای بچه‌ها در 80 دقیقه برنامه را فراهم كرده بود، زیبایی و نشاط خاصی را به فضا بخشیده بود و این فضاسازی با نورپردازی گروه تصویربردار دوچندان شده بود.

 

برنامه تلویزیونی فیتیله ویژه كودكان كار خود را از حدود 6 سال پیش با پخش زنده آغاز كرد كه در آن زمان با نام «سارا و دارا» از شبكه 2 سیما پخش می‌شد. پس از آن با طراحی جدید به «فیتیله جمعه تعطیله» تغییر نام داد و شكل و شمایل برنامه از شكل نمایشی به‌گونه‌ای كه در حال حاضر موجود است خارج بود و تنها یك صندوق بود كه نمایش‌های كوتاه همراه با كارتون‌های میان‌برنامه در زمانی 30دقیقه‌ای از آنتن شبكه 2 سیما پخش می‌شد.

اما دانستن كم و كیف حضور برنامه فیتیله ویژه كودك پس از 6 سال اجرای زنده از زبان حمید گلی كه یكی از سه عموی فیتیله‌ای است خواندنی است: دقیقا 6 سال از آغاز برنامه فیتیله و جا خوش كردن آن روی آنتن می‌گذرد و اجرای آیتم‌های مختلف در هرهفته از این 6 سال برای گروه سراسر عشق و خاطره‌انگیز بوده است. ما از روز اول سعی كردیم هرهفته متفاوت‌تر از هفته گذشته باشیم و البته این تفاوت این‌گونه نبوده كه هفته به هفته خیلی متفاوت باشد، بلكه سعی كردیم در هرهفته شعری جدید و مباحثی تازه مطرح كنیم و آنچه در توان داریم را تا آنجا كه بضاعت فنی سازمان اجازه می‌دهد روی دایره بریزیم. در واقع در طول كار همواره نگاهی رو به جلو داشته‌ایم اما در حال حاضر در مرحله‌ای قرار داریم كه تنها نگاه ما مهم نیست، بلكه خود سازمان و شبكه 2 سیما هم باید امكانات این حركت رو به جلو را هم از نظر فنی و هم از جهت تامین بودجه فراهم كنند تا ما با خیالی آسوده‌تر كار انجام دهیم.
این عموی زردپوش در ادامه به فرسودگی تجهیزات فنی و استودیو اشاره كرد و گفت: برنامه فیتیله در استودیویی انجام می‌شود كه از نظر فنی عمری 40 ساله دارد. در واقع دستگاه‌های فرسوده سرعت كار و استرس مضاعف ایجاد می‌كند كه همین كمبودها باعث می‌شود بسیاری از آیتم‌هایی كه می‌خواهیم انجام دهیم را به دلیل همین مشكلات فنی كنار بگذاریم و طبیعتا این ضعف روی كیفیت كار گروه هم تاثیر می‌گذارد؛ من فكر می‌كنم بعد از 6‌‌سال اجرای موفق یك گروه كودك حالا وقت آن رسیده كه مسوولان نگاه ویژه‌تری به برنامه كودك داشته باشند كه این تغییر به اقتصاد و نوع نگاه مدیریت هم برمی‌گردد. در واقع زمانی كه یك برنامه آن هم برنامه‌ای ویژه كودك تا این اندازه موفق است، انتظار می‌رود دیگر دست‌اندركاران هم در این موفقیت خود را سهیم بدانند.

اجرای طرح‌های گروهی تا اندازه زیادی به همبستگی اعضای گروه در قبول نظرات یكدیگر برمی‌گردند. حمید ‌گلی در ادامه به چگونگی انتخاب موضوعات مختلف اشاره كرد و گفت: از آنجا كه كار ما گروهی است، طی جلسات مختلفی كه در طول هفته داریم نظراتی را رد و بدل می‌كنیم و پس از نهایی شدن طرح‌ها نویسنده و شاعرانی كه با گروه همكاری می‌كنند آیتم‌ها را می‌نویسند و برای نظارت نهایی به محمد مسلمی‌ به عنوان نویسنده و كارگردان سپرده می‌شود اما اغلب موضوعات را از پیشنهادهایی كه داده می‌شود، شرایط اجتماع یا حتی اخباری كه به ما می‌رسد انتخاب می‌كنیم و از هیچ موضوعی رویگردان نیستیم. یعنی هر موضوعی كه احساس كنیم با بچه‌ها ارتباط برقرار می‌كند و پیامی‌ در آن نهفته است را روی آنتن می‌بریم ولی به هرحال باید دید شرایط اجرا در آخر هفته چگونه است. بعضی وقت‌ها به ما خرده می‌گیرند كه چرا اینقدر پیام می‌دهید. به همین دلیل ما باید بینابین حركت كنیم تا برنامه‌ای آموزشی، اخلاقی و سرگرم‌كننده و در عین حال جذاب را ارائه كنیم و خب طبعا جمع همه این موارد در یك برنامه 80 دقیقه‌ای كاری دشوار است.

زنگ خطر
زنده بودن برنامه در عین حساس بودن كار، جذابیت‌ها و حتی خلاقیت‌هایی را به همراه دارد، به‌گونه‌ای كه بسیاری از گروه‌های برنامه‌ساز اجرای زنده را یكی از امتیازهای مثبت كار خود ارزیابی می‌كنند اما باید این نكته را در نظر داشت كه اجرای یك برنامه زنده كه برای گروه كودك و نوجوان با این حجم روی آنتن می‌رود این حساسیت و درعین حال امتیاز را دوچندان می‌كند. گلی در پاسخ به چگونگی كنار آمدن با مشكلات احتمالی در اجرای زنده برنامه فیتیله گفت: همان‌طور كه اشاره كردید، اجرای برنامه زنده مسائل و مشكلات خاص خودش را دارد كه اگر تجربه این نوع اجرا وجود نداشته باشد، كلیت مجموعه با افت كیفی مواجه می‌شود كه باید جوابگو بود. منتها همكاری گروه پس از سال‌ها با هم بودن و البته اتفاقات اجرای این نوع برنامه‌ها ما را به پختگی رسانده كه اگر در لحظه مشكلی پیش می‌آید ما سعی می‌كنیم به‌گونه‌ای مشكلات را رفع و رجوع كنیم. اما بعضی وقت‌ها اجتناب‌ناپذیر است كه مخاطب به بزرگی خود این اشكالات كه معمولا فنی است را بر ما می‌بخشد.

 

عقربه‌ها به ساعت 9 نزدیك می‌شدند. اولین گروه از بچه‌های وارد شدند و با چشمانی كنجكاو فضا و عموهای خود كه همیشه از پشت جعبه جادویی نظاره‌گر آنها بودند را می‌كاویدند و بعضا از شوق دیدارشان با لبانی خندان آنها را می‌بوسیدند و انصافا عموهای زرد، آبی و نارنجی‌پوش به گرمی‌ حضور سبزشان را مورد استقبال قرار می‌دادند. اما عمو قناد، مردی كه كودكی بسیاری از جوانان امروز با جوانی او در اجرای برنامه‌های مختلف سپری شده مثل همیشه با رویی گشاده و لبی خندان در حالی كه وسایل مورد نیاز در صحنه را چك و آیتم‌ها را مرور می‌كند به كودكانی كه سر جای خود نشسته بودند سلام گرمی می‌‌كند و بچه‌ها هم به همان گرمی‌ و با صدایی بلند جواب دادند، هنوز برنامه شروع نشده بود. عموهای فیتیله‌ای مشغول بستن سر و كمر خود با دستارهایی كه یادآور لباس‌های مردم كردنشین بود، می‌شوند.
اولین آیتم برنامه سلام و احوالپرسی به زبان كردی بود. صدای موسیقی كه قرار بود این بازیگران با آن اجرای برنامه كنند در استودیو می‌پیچید و آنها هم مشغول تمرین می‌شوند هیاهویی به پا می‌شود. عمو قناد به بچه‌ها نكاتی را تذكر می‌دهد، گروه صحنه وسایل موجود برای اجرای این نمایش را بررسی می‌كنند تا چیزی از قلم نیفتد، اتاق رژی آماده است. ناظران فنی، نور، صدا و مانیتورهای موجود در سالن را آزمایش می‌كنند. شمارش معكوس آغاز می‌شود و با اشاره كارگردان، مجید قناد به صحنه وارد می‌شود و به كودكان حاضر سلام می‌كند، آنها هم سلام بلندی می‌دهند و با دست و جیغ بچه‌ها، عموها وارد می‌شوند و به زبان كردی سلام می‌كنند و متن نمایش را همراه با موسیقی در حالی كه در استودیو پخش می‌شود، لب‌خوانی می‌كنند؛ در همین حین صدای سالن قطع می‌شود و هیچ صدایی از موسیقی و شعر در استودیو شنیده نمی‌شود. محمد مسلمی ‌همراه با دو بازیگر دیگر در حالی كه سعی می‌كنند خونسردی خود را حفظ كنند، به اجرای خود در شرایطی پر از استرس ادامه دادند. مسلمی ‌در همان حال علت را با نگاه پرسشگرانه خود جویا شد. هریك از عوامل فنی در پی حل مشكل برآمدند تا این‌كه صدا برگشت و كار به پایان رسید.

پس از پایان این آیتم محمد مسلمی‌ كارگردان از فشار زیادی كه در اجرا از شدت استرس به او وارد شده بود لحظه‌ای آرام و قرار نداشت، اما حال و روز قناد به عنوان تهیه‌كننده نیز بهتر از او نبود و مدام در پی چرایی به وجود آمدن این مشكل بود و از عوامل فنی مساله را می‌پرسید؛ از فرصت استفاده كردم و سراغ قناد رفتم تا دلیل اصلی چنین اتفاقی را در برنامه‌ای پر مخاطب و در اجرایی زنده جویا شوم و مجید قناد در پاسخ به فرسودگی استودیوی شماره‌25 اشاره كرد و گفت: این استودیو قدیمی ‌است و یا باید مشكلات فنی آن رفع شود كه زمان می‌برد یا استودیوی دیگری برای كار در اختیار گروه قرار دهند؛ به هر حال این برنامه حاصل یك كار گروهی است و ما تنها یك بخش از آن را به عهده داریم. بخش‌های دیگر آن به عهده همكاران فنی و البته مسوولان است. بنابراین همه باید دست به دست هم دهند تا یك برنامه تولید شود.

وی در ادامه متذكر شد: ما گروهی حرفه‌ای هستیم كه 6 سال هر هفته و اعیاد مختلف اجرای برنامه داریم بنابراین به فوت و فن اجرا وارد هستیم و باید به‌گونه‌ای مسائل را حل كنیم كه لطمه‌ای به شاكله كلی برنامه وارد نشود. اما وقتی صدا در سالن قطع می‌شود این نقیصه‌ای است كه مخاطب از آن اطلاع ندارد و كار گروه را با مشكل مواجه می‌كند. در نتیجه مخاطب هم بدون این‌كه علت را بداند دچار نوعی شوك از چرایی خرابی كار می‌شود. برنامه‌هایی از این دست چون اجرای زنده دارند فرصت جبران اشتباه نیز وجود ندارد و واقعا انصاف نیست كه به دلیل فرسودگی وسائل فنی كار گروه و اعتبار تك تك بچه‌های همكار زیر سوال برود.

گله‌های صاحبكار
و اما نباید از محمد مسلمی‌ كه مانند اسپند روی آتش بالا و پایین می‌پرید تا مشكل را همراه با عوامل فنی رفع و رجوع كند غافل ماند. او در اعتراض به شرایط پیش آمده گفت: این استودیو برای این تعداد از جمعیت با توجه به حجم كار مناسب نیست. اینجا به درد یك كار پلاتو مجری و اجراهای كم كارآكتر می‌خورد، ولی متاسفانه این مشكلات شبكه است و مدت‌هاست قول همكاری داده‌اند. 4 سال است كه قول داده‌اند این استودیو بازسازی شود، 3 سال است كه قرار شده یك باند خوب در اختیار گروه قرار دهند تا صدای خوبی داشته باشیم و در نهایت یك‌سال است كه مدام قول امروز و فردا می‌دهند.

ما به جای این‌كه تمركز بر انجام یك كار خوب داشته باشیم، مدام دلهره خرابی وسایل فنی مثل صدا، نور و غیره را داریم و اگر این‌گونه پیش برود، رفته رفته فیتیله برنامه فیتیله را باید پایین بكشیم و آن را تعطیل كنیم چون واقعا نمی‌توان به این روند ادامه داد چرا كه 20 سال آبرو و اعتبار خود را پشت این كار گذاشته‌ایم و هدف هم این است كه هر هفته برنامه جدیدی داشته باشیم و نیازمند به یك تولید قوی و حمایت جدی هستیم. البته ناگفته نماند كه شخص آقای ضرغامی‌ رئیس سازمان صدا و سیما و آقای فرجی مدیر شبكه 2 سیما همواره حامی‌ تیم فیتیله بوده‌اند و چه خوب است كه این عزیزان یك جلسه مهمان ما باشند و از نزدیك مشكلات كار را ببینند.
این كارگردان در ادامه گفت: فیتیله خیلی بهتر از آنچه الان روی آنتن می‌رود می‌تواند اجرا شود، منوط به این‌كه همه دست‌اندركاران در سطح مدیریتی تا عوامل اجرایی دست به دست هم دهند تا این 60 درصد مخاطب راضی باشند و انجام این امر رسالتی بزرگ است ولی متاسفانه در عمل این‌گونه نیست و به نظر می‌رسد چون كار كودك است باید كودكانه هم به آن نگاه كنند درصورتی كه تولید چنین برنامه‌ای بودجه‌ای در سطح یك سریال درجه یك تلویزیونی می‌خواهد؛ حساسیت این كار زمانی بالا‌تر می‌رود كه می‌خواهیم برنامه برای بچه‌های امروز و آینده‌سازان فردا بسازیم و حالا با توجه به این حساسیت این سوالات پیش می‌آید. چرا باید بودجه یك كار كودك با كار بزرگسال زمین تا آسمان فرق كند. چرا الان كه ماه شهریور است هیچ یك از همكارانی كه از بیرون با ما همكاری می‌كنند پولی دریافت نكردند؟ آیا نویسنده‌ها و شاعرانی كه قلب تپنده یك مجموعه پرمخاطب مثل فیتیله هستند باید 6 ماه هیچ پولی دریافت نكرده باشند؟
با همه این اوصاف اگر این مشكلات برطرف شود، درجه فیتیله خیلی بالاتر می‌رود و می‌تواند به عنوان یك برنامه موفق الگو باشد كما این‌كه همین الان هم الگویی برای برنامه‌های كودك همه شبكه‌هاست. من امیدوارم به جایی نرسیم كه فیتیله ناخواسته تعطیل شود.

اصول شیرین قناد
از تمام این گله‌گزاری‌ها كه بگذریم، صحبت از كودكان خوش‌تر است. در واقع به نظر می‌رسد بخشی از رونق فیتیله جدا از كاركشتگی گروه حضور بچه‌ها در هر صبح جمعه است. مجید قناد هم این مطلب را تایید می‌كند و قبل از هر موضوعی به چرایی نامگذاری این برنامه با عنوان فیتیله اشاره می‌كند: یكی از اهداف برنامه ما این است كه بچه‌ها را با پدیده سنت‌های ایرانی آشنا كنیم و به این دلیل نام فیتیله را برای این برنامه انتخاب كردیم كه یادآور آرامش و استراحت باشیم. زیرا در زمان قدیم كسبه‌های بازار از آغاز هفته فانوسی را روشن می‌كردند تا شب پنجشنبه و جمعه كه در این دو روز كاملا خاموش بود و این به معنای تعطیلی بازار و همراهی با خانواده بود به همین دلیل اسم برنامه را فیتیله جمعه تعطیله گذاشتیم.
فیتیله تجربه اجرا بدون حضور بچه‌ها را دارد، اما واقعیت این است كه تا زمانی كه بچه‌ها نبودند استودیو رمق نداشت، ولی به محض این‌كه بچه‌ها آمدند شور و حال دیگری به برنامه هدیه كردند و همه یك تحرك بیشتری پیدا كردند. در واقع بدون بچه‌ها برنامه سوت و كور است و لطفی ندارد؛ كما این‌كه برنامه فیتیله برای شبكه برون مرزی بدون حضور بچه‌ها برگزار می‌شود و طبعا شور و هیجانی كه در برنامه‌های داخلی با وجود بچه‌های ایران حاكم است در آن برنامه دیده نمی‌شود؛ من دنیای كودكان را دوست دارم و اگر خدا به من قوت دهد تا جایی كه می‌توانم در خدمت بچه‌های سرزمین، این درهای گرانبها و آینده‌سازان ایران عزیزم خواهم بود.
قناد همچنین نقش بزرگ‌ترها را در موفقیت این برنامه مهم ارزیابی كرد و گفت: ستون اصلی برنامه علاوه بر بچه‌ها بزرگ‌ترها هستند كه بخوبی از ما حمایت می‌كنند و در سایه این حمایت است كه ما می‌توانیم كار كنیم.
دسته‌بندی موضاعات اجتماعی، اجرای مناسب و به روز بودن مباحث از جمله نكات مثبت است. مجید قناد درخصوص چگونگی انتخاب این موضوعات گفت: بر خود واجب می‌دانم به همكاران نویسنده و بازیگران بابت انتخاب موضوعات تبریك بگویم كه اگر موفقیتی در دسته‌بندی موضوعات است، حاصل تلاش و تفكر آنهاست كه به زبان كودكانه می‌نویسند و اجرا می‌كنند. اما آنچه برای همه ما اصل است به روز بودن موضوعات اعم از آموزه‌های دینی، اخلاقی و اجتماعی است.

دوستدار كودكان خاص
اما محمد مسلمی‌ علاوه بر به روز بودن موضوعات بحث كارشناسی و تحقیق را پیش می‌كشد و معتقد است قبل از هر عنوانی برای نوشتن هر موضوعی ابتدا تحقیق می‌كند: سعی ما بر این است كه استانداردهای یك برنامه كودك را رعایت كنیم و تحقیق روی موضوعات مختلف جزءجدایی ناپذیر این استاندارد است. در حال حاضر تحقیاتی در رابطه با موضوعات فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی و خانوادگی داریم كه هریك از این تحقیقات را از نظر روان‌شناسی نیز بررسی می‌كنیم و رفته رفته به این كارشناسی بودن موضوعات در برنامه بیشتر می‌رسیم؛ به لطف خدا ششمین سال از برنامه فیتیله را پشت سر می‌گذاریم و فیتیله امسال عید و فصل بهار پرمخاطب‌ترین برنامه 5 شبكه اعلام شد. افراد زیادی از نویسنده‌های كودك، شاعران و آهنگسازان تا عوامل اجرایی و فنی برای این برنامه زحمت می‌كشند تا فیتیله به شكل مطلوبی انجام شود.
كودكان معلول به عنوان بچه‌های ایرانی هم سهمی‌ از این برنامه دارد كه به نظر می‌رسد این سهم تنها پای تلویزیون خلاصه می‌شود و حالا این سوال پیش می‌آید كه بچه‌های معلول كجای فیتیله قرار دارند. محمد مسلمی ‌در پاسخ به این سوال گفت: هم در رابطه با كودكان برنامه داشتیم و هم برای آنها. به عنوان مثال آیتمی‌ داشتیم كه نمایش بی‌كلام برای ناشنوایان بود و هم یك نفر از معلولان را می‌آوردیم تا برای آنها سخنرانی كند.
به نظر می‌رسد یك اجرای برنامه ویژه كودكان معلول كمترین كار ممكن باشد، اما تهیه كننده فیتیله با تولید چنین برنامه‌ای مخالف است و دلایل مخالفت خودش را نیز بازگو می‌كند: برنامه‌های موردی در این رابطه داشته‌ایم، ولی من با اجرای ویژه برنامه موافق نیستم چراكه اگر یك معلول خودش را در میان بچه‌های سالم ببیند بهتر است، چراكه این بچه‌ها باید در بین كودكان سالم باشند تا بدانند فرقی با بقیه ندارند.
نزدیك اذان ظهر بود. دعای پایانی برنامه با دستان كوچك بچه‌ها كه رو به آسمان گشوده شده بود خوانده شد وقت رفتن بود و بچه‌ها با همان شوقی كه صبح زود به برنامه آمده بودند و با چهره‌ای شاد از روزی كه گذرانده بودند استودیو را ترك كردند و یك دنیا حرف از تجربه با فیتیله‌ای‌ها بودن را برای بزرگ‌ترها به همراه بردند.

دوست دوربین و بچه‌ها
علی فروتن شاید یكی از بازیگرانی است كه شیطنت در رفتار و گفتار او بسیار دیده می‌شود. این بازیگر در ابتدا به سابقه همكاری خود با حمید گلی و محمد مسلمی‌ اشاره كرد و گفت: حدود 19 سال است ما 3 نفر با هم كار می‌كنیم و حرفه اصلی‌مان هم تئاتر است. دلیل موفقیتمان بعد از لطف خدا و حمایت مردم، این است كه از تئاتر آمدیم و به هم پیوستیم. آقای قناد هم در ابتدا در چند برنامه تهیه‌كننده ما بود و بعد همراه با ما سه نفر به عنوان تهیه‌كننده و مجری آیتم‌های نمایشی همكاری كرد. اما زحمت بیشتر به عهده محمد مسلمی ‌كارگردان، نویسنده و ناظر بر بخشی از نوشته‌هاست و به عقیده من موفقیتی كه در طول این سال‌ها افتاده، مرهون همدلی و تلاش گروه است.
پرداخت به موضوعات اجتماعی و روایت آن به زبان كودكانه ازویژگی‌های مثبت این برنامه است. علی فروتن علاوه بر این مطلب به روز بودن مباحث را دلیل اصلی این موفقیت عنوان كرد. دنیا به سمتی حركت می‌كند كه بچه‌ها با همه مسائل ازطریق وسایل ارتباط جمعی آشنا می‌شوند و حالا خوب است در این شرایط بچه‌ها مطالب را به شكل درست درك كنند بنابراین احساس كردیم كه اگر قرار است بچه‌ها مطلبی را بدانند، بهتر است آن را درست بشناسند. به همین دلیل باید از بهترین داشته‌های علمی‌ و فرهنگی استفاده كرد. داشته‌هایی كه كم هم نیست. ما از موسیقی‌های قدیمی‌، اشعار و ملودی‌های ایرانی بهترین استفاده را می‌كنیم و خوشبختانه قالب‌هایی را كه انتخاب كردیم، به دلیل تئاتری بودن گروه، انعطاف بالایی دارند و بخوبی می‌توانند حق مطلب را ادا كنند.
یكی از ویژگی‌های بازی فروتن ارتباط برقرار كردن با دوربین است. این بازیگر در این خصوص گفت: یكی از دلایلی كه جلوی دوربین راحتم، این است كه من دقیقا عین بچه‌ها فكر می‌كنم و كودكانه مسائل را بررسی می‌كنم و به همین سبب است كه با بچه‌ها خیلی راحت ارتباط برقرار می‌كنم. تفاوت این برنامه با سایر برنامه‌های كودك این است كه ما ادای بچه در نمی‌آوریم، بلكه مثل او فكر می‌كنیم؛ خود من ادا درنمی‌آورم و واژه‌های كلامی‌ پسر كوچكم را به كار می‌برم؛ واژه‌ای كه ملموس و باورپذیر است.

 

 گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ

www.seemorgh.com/culture

منبع: jamejamonline.ir

 

برنامه‌سازی‌ جذاب برای بچه‌ها

برنامه جذاب خونه مادر بزرگه چگونه ساخته شد؟!

مادر بزرگ، ‌هادی، هدی بیایید، بیایید!!

موجود عجیب و غریب مهمان صبح‌های جمعه‌!

سهم بزرگسالان از برنامه كودك