چرا صدا و سیما باید با حرافی به سبک حمید شب خیز آنتن را پر کند؟
پس از آغاز بازی های جام جهانی و شیوه پوشش دهی صدا و سیما, چند سوال اساسی مطرح می شود.

سوال هایی که صدا و سیما در قبال هزینه ای که از جیب بیت المال نموده باید به آن ها پاسخ دهد

سال گذشته بود که حضور لوییس فیگو در برنامه عادل فردوسی پور و زمزمه‌های پرداخت ۵۰۰ میلیون تومانی به وی برای این حضور موجی از واکنش ها در برداشت و در نهایت شخص فردوسی پور با توجیه اینکه هزینه حضور فیگو در ایران را اسپانسر برنامه پرداخت کرده ماجرا را فیصله داد.

حالا و در اولین بازی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و مقابل مراکش شاهد حضور «ساموئل اتوئو» مهاجم سابق و نام آشنای تیمهای بارسلونا و میلان در برنامه فردوسی پور بعنوان کارشناس بودیم.

حضور اتوئو در این برنامه باعث مطرح شدن سوالات بسیاری می شود و از جمله اینکه با توجه به افزایش نرخ ارز در ایران ، هزینه حضور اتوئو در این برنامه به چه میزان بوده است و دقیقا کدام اسپانسر هزینه را داده؟

جالب و عجیب آن که کلی خرج می‌شود برای حضور مهمانان این چنینی در تهران اما از آن سو نه تنها بازی ایران توسط پیمان یوسفی گزارشگر اعزامی به روسیه گزارش نمی‌شود بلکه  آن شور و هیجان ورزشگاه و صدای استادیوم بازی را نمی شنویم و بجایش یک صدای مُرده آرشیوی است که مدام تکرار میشود و تیم اعزامی شبکه ۳ و از جمله محمدحسین میثاقی هم همه هنرشان می‌شود ایستادن وسط یک پل در سن‌پطرزبورگ و روایت صوتی(!!!) اتفاقات بازی و منت گذاشتن بر سر ملت بخاطر اینکه از شدت تشویق تیم ملی صدایشان گرفته!!

اگر حق پخش تلویزیونی مسابقات جام جهانی خریداری شده چرا به‌جای روسیه بازیها از تهران گزارش می‌شود و چرا حتی تیم اعزامی را به رختکن تیم ملی هم راه نمی‌دهند و آنها مجبورند به سبک حمید شب‌خیز با حرافی بدون تصویر آنتن را پر کنند؟؟

این را بگذارید کنار انفعال رسانه ملی در جریان پخش بازیهای جام جهانی در پردیسها تا پرسش اخیر پررنگ شود؟ در صورت خرید حق پخش تلویزیونی توسط صداوسیما مسابقات جام جهانی با چه مجوزی در سینماها نمایش داده می‌شود؟‌


نویسنده: مهدی فلاح صابر

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: cinemajournal.ir