بسیاری از اطلاعات انسان امروزی درباره مومیایی‌شدن از نوشته‌های مورخانی مانند هرودوت آمده که در سده 400 قبل از میلاد می‌زیسته است.
دانشمندان دانشگاه دموکرتیوس یونان برای پاسخ به این پرسش که به چه میزان می‌توان به این نوشته‌ها و روش‌های مومیایی‌کردن اعتماد کرد، تصمیم گرفتند این شیوه را آزمایش کنند و خود، انسانی را مومیایی کنند.
تیم علمی به رهبری «کریستینا پاپاگئورگوپولو»، پای یک جسد را مومیایی کردند و پای دیگر را در اجاقی با حرارت پایین قرار دادند تا شرایط داغ و خشک صحرای افریقا را تجربه کند.
محققان دریافتند این پارامترها به آن‌ها امکان مقایسه شیوه‌های مومیایی باستانی با مومیایی طبیعی را می‌دهد. مومیایی طبیعی، زمانی رخ می‌دهد که یک جسد در محیطی بی‌نهایت خشک قرار می‌گیرد؛ با این حال دانشمندان در این آزمایش مجبور شدند مومیایی‌شدن طبیعی را نیمه‌کاره رها کنند زیرا پیشرفتی در فرآیند مومیایی‌شدن به این روش حاصل نشد.
مومیایی کردن پای یک انسان
آن‌ها پای دیگر را در یک سیستم مخصوص آزمایشگاهی (که معمولا برای جداکردن بخارهای ناشی از آزمایشات شیمیایی به کار می‌رود) و در مخلوطی سنتی از نمک‌ها قرار دادند.
پس از 208 روز، محققان دریافتند پای انسان، مومیایی شده و آب آن به دلیل وجود نمک‌ها گرفته شده بود؛ آن‌ها متوجه شدند عضلات و پوست پا به طور کلی دست‌نخورده مانده بودند و توسط میکروب‌ها تجزیه نشده بودند.
این نتایج، کارآیی روش‌های 2000 ساله باستانی مومیایی‌کردن را نشان داد؛ اما یک تفاوت وجود داشت و آن این که در این آزمایش، مومیایی‌شدن مدت زمان طولانی‌تری زمان برد و این موضوع شاید به این دلیل بوده که سوییس (محل انجام این آزمایش) اندکی سردتر و مرطوب‌تر از مصر باستان است. مدت زمان مومیایی‌شدن در مصر باستان دو ماه زمان می‌برد.
گردآوری:گروه سرگرمی سیمرغ
seemorgh.com/entertainment
منبع: isna.ir