خیلی از ما شاید گاه حجم بالایی از غذا را به دلایلی از قبیل خستگی، گرسنگی بیش از حد یا داشتن یك غذای مورد علاقه فراوان، در یك وعده غذایی تجربه نماییم، ولی این به معنای حملات پرخوری افراطی نمی‌باشد. حملات پرخوری افراطی معمولا به صورت حملات مكرر پرخوری بدون كنترل می‌باشد كه فرد بدون داشتن علائم گرسنگی، مجبور به غذا خوردن سریع می‌باشد تا احساس راحتی نماید.
این حالت معمولا همراه با اختلالات اضطرابی بوده و فرد پس از این حملات احساس پشیمانی نیز خواهد داشت. حملات پرخوری افراطی یكی از مشكلات تغذیه‌ای كه معمولا منجر به افزایش وزن و به دنبال آن دیابت می‌شود. بعضی تصور می‌كنند كه داشتن رژیم غذایی منجر به حملات پرخوری افراطی شده و در نهایت چاقی را تشدید می‌كند.
دیابتی‌های چاق كه پس از حملات پرخوری افراطی به دیابت مبتلا شده‌اند شاید تصور كنند كه دیگر كاهش وزن و كنترل قند خون برای آنان میسر نیست، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد كه داشتن سابقه پرخوری‌های افراطی در افراد دیابتی نوع دو، تاثیری بر روند موفقیت دركاهش وزن ندارد.
در مطالعه‌ای كه اخیرا روی 5145 فرد دیابتی نوع دوم صورت گرفته است، افراد به دو گروه همراه با اصلاح جامع عادات غذایی یا تنها دوره‌های آموزشی و پشتیبانی در زمینه تعلیمات تغذیه‌ای تقسیم شدند. نتایج این مطالعه حاكی از آن بود كه شیوع پرخوری افراطی در ابتدای آزمایش 5/7 درصد بود.
متوسط كاهش وزن افرادی كه طی یك سال پرخوری افراطی را ترك كرده بودند، 3/5 كیلوگرم بود كه رقمی‌قابل مقایسه با كاهش وزن افرادی بود كه هرگز مبتلا به پرخوری نبوده‌اند.
در مقابل نیز افرادی كه پرخوری افراطی را ادامه دادند، میانگین كاهش وزن كمتری داشتند.بررسی دقیق نتایج این مطالعه نشان می‌دهد كه این اختلافات در كاهش وزن افراد، از دریافت‌های متفاوت كالری منشا می‌گیرد. به عبارت دیگر افرادی كه پرخوری افراطی را ادامه می‌دهند انرژی دریافتی بیشتری دارند.
طبق نتایج این مطالعه افرادی كه پرخوری افراطی را ترك كنند می‌توانند به اندازه افرادی كه هرگز پرخوری افراطی نداشته‌اند، در كاهش وزن موفق باشند.
به علاوه این مطالعه تاییدی بر این ادعاست كه درمان صحیح كاهش وزن منجر به تشدید یا بروز پرخوری افراطی در افراد نمی‌شود، اگر برنامه كاهش وزن شامل اصلاح رفتارهای غلط غذایی و با هدف تغییر الگوی زندگی افراد باشد در حقیقت موجب بهبود رفتارهای پرخوری افراطی نیز می‌شود.
نكته عملی: حملات پرخوری افراطی یك از اختلالات تغذیه‌ای است كه چاقی و دیابت نوع دوم را تشدید می‌كند. كاهش وزن در دیابتی‌های چاق باعث بهبود كنترل قند خون و بهبودی دیابت می‌شود. دیابتی‌های مبتلا به حملات پرخوری افراطی از كاهش وزن و كنترل قند خون نباید ناامید شوند؛ چراكه با كنترل این حملات نتایج درمانی مشابه با سایر دیابتی‌ها می‌توانند داشته باشند.
در مطالعه‌ای كه اخیرا روی 5145 فرد دیابتی نوع دوم صورت گرفته است، افراد به دو گروه همراه با اصلاح جامع عادات غذایی یا تنها دوره‌های آموزشی و پشتیبانی در زمینه تعلیمات تغذیه‌ای تقسیم شدند. نتایج این مطالعه حاكی از آن بود كه شیوع پرخوری افراطی در ابتدای آزمایش 5/7 درصد بود.
متوسط كاهش وزن افرادی كه طی یك سال پرخوری افراطی را ترك كرده بودند، 3/5 كیلوگرم بود كه رقمی‌قابل مقایسه با كاهش وزن افرادی بود كه هرگز مبتلا به پرخوری نبوده‌اند.
در مقابل نیز افرادی كه پرخوری افراطی را ادامه دادند، میانگین كاهش وزن كمتری داشتند.بررسی دقیق نتایج این مطالعه نشان می‌دهد كه این اختلافات در كاهش وزن افراد، از دریافت‌های متفاوت كالری منشا می‌گیرد. به عبارت دیگر افرادی كه پرخوری افراطی را ادامه می‌دهند انرژی دریافتی بیشتری دارند.
طبق نتایج این مطالعه افرادی كه پرخوری افراطی را ترك كنند می‌توانند به اندازه افرادی كه هرگز پرخوری افراطی نداشته‌اند، در كاهش وزن موفق باشند.
به علاوه این مطالعه تاییدی بر این ادعاست كه درمان صحیح كاهش وزن منجر به تشدید یا بروز پرخوری افراطی در افراد نمی‌شود، اگر برنامه كاهش وزن شامل اصلاح رفتارهای غلط غذایی و با هدف تغییر الگوی زندگی افراد باشد در حقیقت موجب بهبود رفتارهای پرخوری افراطی نیز می‌شود.
نكته عملی: حملات پرخوری افراطی یك از اختلالات تغذیه‌ای است كه چاقی و دیابت نوع دوم را تشدید می‌كند. كاهش وزن در دیابتی‌های چاق باعث بهبود كنترل قند خون و بهبودی دیابت می‌شود. دیابتی‌های مبتلا به حملات پرخوری افراطی از كاهش وزن و كنترل قند خون نباید ناامید شوند؛ چراكه با كنترل این حملات نتایج درمانی مشابه با سایر دیابتی‌ها می‌توانند داشته باشند.
گردآوری:گروه سلامت سیمرغ
www.seemorgh.com/health
منبع:jamejamonline.ir
مطالب پیشنهادی:
پاسخ به سوالات دیابت(1)
از پایه‌های اصلی پیشگیری، درمان و کنترل دیابت
عامل اصلی دیابت در جوانی
رژیم غذایی مناسب در دیابت(1)
دیابت و ورزش