تربچه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است و از زمانهای بسیار قدیم برای درمان بسیاری از بیماریها به كار میرفته است.
* تربچه دارای كمی مواد قندی،نشاسته، مواد چرب، اسید فسفریك، هیدروكربنه و مواد ازته و مقدار مناسبی ویتامین B و كاروتن است.
* آب تربچه اگر به طور عادی مصرف شود،خاصیت پاككنندگی و نرمسازی بدن بخصوص در مخاطهای بینی،سلولها،مجاری معده،كیسه صفرا،كبد،رودهها،كلیه و ریهها را دارد و برای معالجه روماتیسم موثر است.
* آب تربچه را باید با سایر آب میوهجات و سبزیها توام كرد،چون خالص آن طعم تندی دارد.جهت مصرف و آبگیری تربچههای قرمز تازه و جوانههای سبز همراه با برگ انتخاب شود.
* ترب برای دفع سنگهای صفراوی مفید است و ترب در بعضی از اشخاص تولید گاز و آروغ میكند و تخم آن نفخ را از بین میبرد.برای درمان نقرس و روماتیسم مفید است و برگ آن اگر با غذا خورده شود به هضم غذا كمك میكند.
* آب برگ تربچه برای تقویت چشم مفید است و ترب سیاه، یرقان را درمان میكند.
* در گذشته هنگام مسمومیت غذایی مقداری تخم ترب را همراه با سكنجبین به بیمار میدادند كه موجب پاكی معده و درمان مسمومیت میشد.
* تخم ترب همچنین اشتهاآور و ضدیبوست است.