اختلال سلوک چیست؟
اختلال سلوک با الگوی مکرر و مداوم رفتارهایی شناخته میشود که طی آن حقوق دیگران یا قوانین یا هنجارهای اجتماعی مناسب سن، توسط کودک یا نوجوان زیر پا گذاشته میشود.

ویژگی لازم برای تشخیص اختلال سلوک، الگوی مداوم و مکرر رفتارهایی است که طی آن کودک یا نوجوان، حقوق دیگران یا قوانین یا هنجارهای اجتماعی مهم مناسب سن کودک را زیر پا میگذارند. این رفتارها در دو گروه اصلی جای میگیرند:

1-  سلوک پرخاشگرانه که در نتیجه آن، فرد صدمه فیزیکی در مردم یا حیوانات ایجاد میکند (یا به آن تهدید میکند).

2- سلوک غیر پرخاشگرانه که موجب وارد آوردن آسیب به اموال دیگران، تقلب یا سرقت و تخلفات جدی و مکرر از قانون میشود.

 

علائم خاص اختلال سلوک

اختلال سلوک با الگوی مکرر و مداوم رفتارهایی شناخته میشود که طی آن حقوق دیگران یا قوانین یا هنجارهای اجتماعی مناسب سن، توسط کودک یا نوجوان زیر پا گذاشته میشود. در صورتی که سه مورد از معیارهای زیر (یا بیشتر) در دوازده ماه گذشته وجود داشته و حداقل یکی از این معیارها در شش ماه گذشته وجود داشته باشد، اختلال سلوک بروز کرده است:

پرخاشگری نسبت به مردم و حیوانات

-    اغلب دیگران را تهدید میکند، میترساند یا قلدری میکند.
-    اغلب آغاز گر دعواهای فیزیکی است.
-    از ابزاری استفاده میکند که موجب صدمه فیزیکی جدی به دیگران میشود (مثل پاره آجر، بطری شکسته، چاقو، چوب و غیره).
-    با دیگران رفتار ظالمانه فیزیکی دارد. 
-    با حیوانات رفتار ظالمانه فیزیکی دارد. 
-    در حالی که با فرد قربانی رو به رو قرار گرفته، سرقت کرده است (مثل کیف قاپی، زورگیری، اخاذی، سرقت مسلحانه).
-    فردی را وادار به فعالیت جنسی کرده است.

تخریب اموال دیگران

-    به قصد وارد آوردن آسیب جدی به اموال دیگران، آتش سوزی عمدی ایجاد کرده است.
-    اموال دیگران را عامدانه تخریب کرده است (به روشهای مختلف غیر از آتش سوزی).

دزدی یا تقلب

-    به صورت غیر قانونی وارد خانه، اتومبیل یا ساختمان فردی شده است.
-    اغلب برای کسب منافع یا دور ماندن از تعهدات، دروغ میگوید ( فریب دادن دیگران).
-    سرقت وسایلی که ارزش قابل توجهی دارند از دیگران بدون مواجه شدن با قربانی (مثل دزدی کالا از فروشگاه اما بدون ورود غیر قانونی، جعل و غیره).

تخلفات جدی از قوانین

-    اغلب با وجود ممانعت والدین تا دیر وقت بیرون می ماند، این رفتار از پیش از 13 سالگی شروع شده است.
-    شب از خانه فرار کرده است (حداقل دو بار )، در حالی که هنوز در خانه والدین یا سرپرست خود زندگی میکند ( یا به مدت طولانی به خانه باز نگشته است).
-    اغلب از مدرسه فرار میکند و این رفتار پیش از 13 سالگی آغاز شده است.

اختلال در رفتار موجب اختلالات بالینی قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، آکادمی یا حرفه ای میشود. اگر فرد به سن 18 سالگی رسیده است، معیارهای اختلال شخصیت ضد اجتماعی دیده نمیشوند. بر اساس سنی که اختلال سلوک در آن آغاز میشود، این اختلال به دو زیر مجموعه یا گروه دسته بندی میشود: 1) اختلال سلوک آغاز شده از کودکی و 2) اختلال سلوک آغاز شده از نوجوانی.

این زیر مجموعه های اختلال سلوک، از نظر ماهیت ویژگیهای مشکلات سلوک، مسیر رشد و پیش آگهی و نسبت آن در دو جنسیت، متفاوت هستند. هر دو زیر مجموعه میتوانند به اشکال خفیف، متوسط یا شدید اتفاق بیفتد. برای بررسی سنی که علائم آغاز شده اند، اطلاعات باید ترجیحا از زمان جوانی و از سرپرست فرد، به دست آمده باشند. چون بسیاری از رفتارها ممکن است پنهان باشند، والدین ممکن است علائم را کمتر از واقعیت گزارش کنند و سن آغاز علائم را بالاتر از مقدار واقعی تخمین بزنند.

اختلال سلوک آغاز شده از کودکی

در این زیر مجموعه حداقل یک معیار اختلال سلوک باید پیش از ده سالگی آغاز شده باشد.  
افرادی که به اختلال سلوک آغاز شده از کودکی مبتلا هستند، معمولا مذکر بوده و غالبا پرخاشگری فیزیکی نسبت به دیگران نشان میدهند که روابطشان با همسالان را دچار اشکال میکند. این کودکان ممکن است اختلال نافرمانی مقابله ای در اوایل کودکی داشته باشند و معمولا علائمی دارند که تمام معیارهای اختلال سلوک را پیش از بلوغ نشان میدهد. احتمال اختلال سلوک دائمی در این افراد محتمل بوده و اختلال شخصیت ضد اجتماعی بزرگسالی در آنها محتمل تر از افراد مبتلا به اختلال سلوک آغاز شده در نوجوانی است.

اختلال سلوک آغاز شده از نوجوانی

مشخصه این زیر مجموعه اختلال سلوک، عدم وجود معیارهای اختلال سلوک پیش از ده سالگی است.
در مقایسه با اختلال سلوک آغاز شده از کودکی، در این زیر مجموعه احتمال بروز رفتارهای پرخاشگرانه کمتر بوده و روابط با همسالان در آنها نرمال تر است (اگر چه اغلب مشکلات سلوک را در ارتباط با دیگران نشان میدهند). در این افراد اختلال سلوک دائمی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی در بزرگسالی کمتر محتمل است. در اختلال سلوک آغاز شده از نوجوانی، نسبت ابتلای پسران به دختران کمتر از نوع دیگر است.

 

تهیه و ترجمه: گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
اختصاصی سیمرغ