بعضی از افرادی که دچار اختلال توجه می‌باشند ممکن است که روی بعضی کارها (مثل خیره شدن به پنجره یا تماشای بازی ویدئویی ) متمرکز...

 

اخیرا در یک مقاله خوانده ام که تمرکز شدید روی یک فعالیت، نشانه ای از ADHD

 (Attention Deficit disorder )می‌باشد، به نظر شما درست است؟ با خود فکر کردم که علائم ADHD با فقدان سر و کار دارد. بعضی از افرادی که دچار اختلال توجه می‌باشند ممکن است که روی بعضی کارها (مثل خیره شدن به پنجره یا تماشای بازی ویدئویی متمرکز شوند و به این صورت از دنیای اطراف خود فرار کنند. با این وجود، این به تنهایی نشانه تشخیص این اختلال نمی‌باشد. تمرکز شدید چیزی است که هر دو دسته افراد (باADHD و بدون آن) به کار می‌گیرند تا کاری را که در دست دارند، کامل کنند. حال نمی‌دانیم که آنها می‌توانند کارها را در زندگی روزمره به انجام برسانند یا نه. 

تمرکز شدید، عبارتی است که برای تمرکز عمیق و شدید روی کاری استفاده می‌شود. در حقیقت، این تمرکز خیلی نرمال نمی‌باشد به صورتی که فرد فقط روی یک کار ( پینگ پنگ بازی کردن، جستجو در اینترنت، تماشای تلویزیون، خواندن، .....) تمرکز کند. به گونه ای که حتی وجود افراد دیگر یا صحبت های اطرافیان را اصلا متوجه نشود. نیازی به گفتن ندارد به هر حال این گونه از تمرکز، عواقب مثبت و منفی را به همراه دارد. به عبارت دیگر، اگر این توانایی برای کارهایی مثل انجام تکالیف مدرسه یا گوش دادن به مدرسه به کار برود، یک استعداد به حساب می‌آید. اما از طرف دیگر اگر فرد فقط روی علائق شخصی خود تمرکز کند نه روی تکالیف، صحبت های اطرافیان یا کارهای دیگر، این تمرکز به زیان فرد تمام خواهد شد. به گونه ای که گاهی اوقات قرار ملاقات‌ها، زمان خواب و یا غذا خوردن را فراموش می‌کند.

تمرکز شدید و ADHD

اگر کسی فکر کند افراد با ADHD، نمی‌توانند تمرکز کند، دچار سوء تفاهم شده است. تفاوت در این است که آنها فقط روی کارهایی که علاقه دارند (مثل شنا کردن، یا تماشای بازی ویدئویی) متمرکز می‌شوند، اما با کارها و فعالیت‌هایی که خارج از علاقه آنها می‌باشد، (مثل تکالیف مدرسه یا فعالیت های گروهی) مشکل دارند. در این صورت اگر هم بخواهند کاری را تمام کنند با سرزنش دیگران مواجه می‌شوند و در نهایت دچار استرس خواهند شد. برعکس، افرادی که بدون ADHD هستند، قادر می‌باشند که حتی کارهایی را که خارج از علاقه آنهاست، به انجام برسانند. بدون اینکه دچار استرس شوند، این افراد می‌توانند فعالیت ها را سازماندهی کنند، مکالمات را به خاطر بیاورند، برنامه ریزی کنند، حتی زمانی که کارهای زیادی را باید انجام دهند.

یک کشمکش روزانه

هر چند که افراد با ADHD رفتارهای متفاوتی دارند، اما مشکلاتی را دارند که قبل از 7 سالگی شروع می‌شود و تا 6 ماه یا بیشتر ادامه می‌یابد. در بچه‌ها، رفتارهایشان متفاوت از رفتار گروه همسالان آنها می‌باشند. در بزرگسالان، این رفتارها، توانایی‌های آنها را در زمینه‌های کار، مدرسه، روابط اجتماعی و خانه تحت تاثیر قرار می‌دهند. به طور خاص‌تر، در حالیکه افراد ADHD ممکن است هوسی باشند (از قبیل بدون فکر کردن تصمیم گرفتن، یا بیش فعال باشند (بی قرار بودن و آرام نداشتن)، بقیه مشکلاتی را مربوط به توجه دارند (مشکل در به خاطر آوردن چیزها، عدم سازماندهی و نداشتن تمرکز). بعضی‌ها حتی بین این 3 گروه در نوسان می‌باشند.

دریافت مدال طلا به خاطر داشتن تمرکز

اگر یک شخص ADHD توانایی تمرکز داشته باشد، می‌تواند این تمرکز را برای بعضی فعالیت ها به کار بگیرد. برای مثال، اگر آنها رفتن از یک فعالیت به فعالیت دیگر را و انجام چند کار را دوست داشته باشند، می‌توانند در صنعت کامپیوتر، شغلی را دست و پا کنند. اگر تک فعالیتی را دوست دارند می‌توانند در زمینه موسیقی، شنا یا دویدن موفق شوند. مایکل فلپس نمونه ای از این افراد است که دارای ADHD می‌باشد و توانست در المپیک موفق شود. باید برای آنها فعالیت سازنده‌ای را در نظر گرفت تا بتوانند از مزایای این نوع از تمرکز بهره مند گردند.
پیشنهادهای زیر می‌توانند سازنده باشند:
 کمک به آنها تا بتوانند علاقه خود را در زمینه موسیقی، مطالعه یا کارهای دیگر پیدا کنند. استفاده از علاقه آنها به عنوان یک عامل محرک تا فعالیت های دیگر را نیز کامل کنند. برای مثال، اگر به شنا کردن علاقه دارند، از قبل برای آنها برنامه ریزی کنید و به آنها بگویید قبل از این کار باید فعالیت های دیگری را هم انجام دهند. هر چند که این کار برای افراد با ADHD مشکل می‌باشد، اما حمایت خانواده و رفتار درمانی همراه با دارو یا بدون دارو می‌توانند کمک کننده باشند.

در هنگام انجام فعالیتی آنها را از عوامل مزاحم دور کردن (از قبیل سروصدا، صدای تلویزیون، ایمیل و بازی های ویدئویی) بی نظمی ‌را بر طرف کردن. فقط یک پروژه را در اختیار آنها بگذارید تا بتوانند آن را کامل کنند. اگر باید چندین کار را انجام دهند، ساعتی را تنظیم کنید که سر ساعت، آن فعالیت را رها کنند و به فعالیتی دیگر بپردازند.

تهیه و ترجمه: گروه سلامت سیمرغ
اختصاصی سیمرغ    www.seemorgh.com/health
 
مطالب مرتبط:
اختلال بیش فعالی چیست؟(1)
 
مطالب پیشنهادی:
افراد ناتوان در روابط اجتماعی را بشناسیم!!
راهکارهای طلایی؛ فرزندتان حتی یک پک هم به سیگار نخواهد زد!!
چرا کودکم از جدایی می ترسد!؟
سرچشمه ی اضطراب در کودکان (1)
ناخن جویدن در كودكان