ارتودنسی متحرك یا ثابت

منظور از ارتودنسی ثابت این است كه بیمار نمی‌تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خارج سازد، بر خلاف ارتودنسی متحرك كه بیمار معمولا در زمان غذا خوردن یا در ساعاتی از شبانه روز دستگاه را در می‌آورد. ارتودنسی ثابت معمولا شامل براكت‌های ارتودنسی است كه روی دندان‌ها چسبانده می‌شود و ارتودنسی متحرك شامل دو دسته كلی می‌شود كه عبارتند از پلاك‌های متحرك برای حركات جزیی دندان‌ها و دستگاه‌هایی كه برای رفع ناهنجاری‌های فكی مانند عقب بودن فك پایین یا بالا به كار می‌روند.

ارتودنسی متحرك:
از دستگاه‌های متحرك برای مرتب كردن دندان‌ها در شرایطی استفاده می‌شود كه یا نامنظمی دندان‌ها كم و تنها در یك یا دو دندان باشد و یا این‌كه سن بیمار برای انجام درمان ارتودنسی ثابت كم است، یعنی هنوز دندان‌های شیری با دندان‌های دایمی جایگزین نشده‌اند.

دستگاه‌های متحرك هر چند در مرتب كردن دندان‌ها به اندازه انواع ثابت موثر نیستند، اما در رفع ناهنجاری‌های فكی در سنین رشد (كودكی و نوجوانی) می‌توانند بسیار موثر باشند. انواع مختلفی از این دستگاه‌ها وجود دارند كه بسته به این‌كه مشكل فكی، كوچك بودن فك پایین، فك بالا و یا بزرگ بودن هر یك از آنها نسبت به دیگری است، از انواع خاصی در سنین مشخصی استفاده می‌شود.

ارتودنسی ثابت:
ارتودنسی ثابت به دلیل پیچیدگی بیشتر و نیاز به ظرافت كاری بالاتر، در دوره دندان پزشكی عمومی آموزش داده نمی‌شود و آموزش آن در دوره تخصصی ارتودنسی انجام می‌شود، بنابراین بایستی برای درمان به متخصص ارتودنسی مراجعه كرد. در این درمان، هدف اصلی معمولا مرتب كردن كامل دندان هاست كه با ارتودنسی متحرك امكان‌پذیر نیست. ممكن است برای مرتب كردن دندان‌ها نیاز به كشیدن دندان‌های دایمی باشد و به این دلیل است كه اندازه دندان‌های دایمی موجود بیشتر از اندازه فك است. معمولا بیماران نگران هستند كه در صورت كشیدن دندان ها، فضای آنها خالی می‌ماند. اما در صورتی كه دستور كشیدن دندان به درستی داده شده باشد، این نگرانی بی‌مورد است و فضای حاصل از آن در درمان ارتودنسی ثابت كاملا بسته می‌شود.

كشیدن دندان به قصد درمان با ارتودنسی متحرك اشتباه است، زیرا دندان‌های مجاور دندان كشیده شده به جای این‌كه به طور كامل به سمت آن فضا حركت كنند، به سمت آن كج می‌شوند كه مشكلات متعددی را ایجاد می‌كند.

گردآوری : گروه سلامت سیمرغ