درمان بی خوابی در مبتلایان به عفونت HIV
درمان بی خوابی در مبتلایان به عفونت HIV نباید تنها بر علل بالقوه متمرکز شود، بلکه باید به خود بی خوابی نیز بپردازد. 

علت بی خوابی در مبتلایان به عفونت HIV

بی خوابی در افراد مبتلا به عفونت HIV و خصوصاً افرادی که اختلالات عصبی -شناختی دارند شایع است. بی خوابی در افراد مبتلا به عفونت اچ آی وی علل چندگانه ای دارد، از جمله داروها، سوء مصرف یا وابستگی به مواد، و بیماری روانی همزمان (از قبیل افسردگی، اضطراب، شیدایی یا شیدایی خفیف، و روان پریشی). در نتیجه، در ارزیابی بی خوابی باید اول به دستیابی به سابقه جامعی از خواب پرداخت، تا بتوان علت اصلی این مشکل را بدرستی شناسایی کرد.

درمان بی خوابی نباید تنها بر علل بالقوه متمرکز شود، بلکه باید به خود بی خوابی نیز بپردازد. ممکن است درمان بی خوابی به صورت غیردارویی یا دارویی انجام شود. تکنیک های غیردارویی شامل آموزش در مورد بهداشت خواب مطلوب (مانند حفظ ساعت خواب منظم و اجتناب از چرت زدن)، تغییرات رفتاری (مانند ورزش کردن، اجتناب از مصرف کافئین در اواخر عصر یا اوایل شب، و خوردن زود هنگام شام)، و فعالیت های کاهش استرس (مانند یوگا و مدیتیشن) می شوند.

از نظر دارویی، بی خوابی را می توان با گزینه های متعددی رفع کرد از جمله عوامل آنتی هستامین (مانند دیفن هیدارمین و هیدروکسی زین)، بنزودیازپین ها (مانند تمازپام، لورازپام، و اگزازپام)، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، داروهای ضد افسردگی مانند SSRIها و میرتازاپین، گاباپنتین، داروهای آرام بخش -خواب آور غیر بنزودیازپینی نظیر زولپیدم، زالپلون، و زوپیکلون.

این سه داروی اخیر نیمه عمر حذف نسبتا کوتاهی دارند و ممکن است برای درمان کوتاه مدت بی خوابی بکار روند. بدلیل نگرانی از عادت کردن و پتانسیل سوء مصرف یا وابستگی، مصرف طولانی مدت این داروها توصیه نمی شود. همانند موارد دیگر، احتمال تداخلات دارویی و عوارض جانبی که ممکن است هنگام استفاده از روش های دارویی برای درمان بی خوابی رخ دهند را باید مورد توجه صحیح قرار داد.


گردآوری:گروه سلامت سیمرغ
seemorgh.com/health
منبع:مرکز ملی پیشگیری از ایدز ایران