خواستگارم دارای دو فرزند و از من کوچک تر است!!!

سردرگمی دختر 34 ساله از خواستگارانش

سوال کاربر :

خانمی 34 ساله و مجردم. خواستگارهای زیادی داشتم و در حال حاضر چند نفر از من خواستگاری کرده اند که همسرشان را  طلاق داده اند و دارای فرزند هستند. به نظر شما درست است با شخصی که همسرش را طلاق داده و از خودم کوچک تراست، ازدواج کنم؟ یاشخصی که مجرد است و در تحقیقاتی که انجام دادیم، متوجه شدیم 15 سال پیش معتاد بوده و ترک کرده است؛ اما خانواده اش این موضوع را  انکار می کنند. با بعضی از خواستگارهایم به تفاهم می رسیم، ولی می روند و دیگر برنمی گردند. تصمیم گیری سخت شده است. ترسم زیاد شده و اعتماد نمی‌کنم از بس دروغ شنیده ام.

  بیشتر بدانید : خواستگارم در فضای‌ مجازی قید و بند ندارد، زنان مدل را در اینستا فالو کرده، چه کنم؟

پاسخ کارشناس :

اول و آخر سوال متفاوت است. در ابتدا صحبت از ازدواج با فردی است که همسرش را طلاق داده و دارای فرزند است ولی بعد در مورد فردی که سنش از شما کمتر است سوال کرده اید که شاید منظورتان این است که فردی که طلاق گرفته  و فرزند هم دارد، در عین حال سنش هم از خودتان کمتر است؛ به هر حال پاسخ من این است : کیفیت ازدواج و سازگاری شما با چنین ازدواجی به رابطه محبت آمیز بین زن و شوهر، همکاری والد تنی و تمایل به پذیرفتن همسر تازه والد بستگی دارد؛ ولی در کل چون روابط والد ناتنی-فرزندخوانده به سختی برقرار می شود، میزان طلاق در زوج هایی که فرزندخوانده دارند بیشتر از زوج های بدون فرزندخوانده است.

متاسفانه مادران ناتنی خیلی بیشتر احتمال دارد دچار تعارض و مشکلات شوند و وضعیت ناپدری ها بهتر است. عموماً چند سال طول می کشد که شما ارتباط و آسایشی مشابه خانواده های تنی متلاشی نشده را به وجود بیاورید. درباره افرادی که طلاق گرفته اند مشکلاتی مثل اضطراب، افسردگی و رفتارهای بی فکر، بیشتر ظرف مدت دو سال کاهش می یابد، لذا هر چه زمان گذشته باشد، احتمالا در وضعیت مناسب تری از لحاظ روانی هستند و این می تواند در موفقیت رابطه و ازدواج مهم باشد و در این راه آموزش زندگی خانوادگی و مشاوره زناشویی برای شما و فرد مطلقه کمک کننده خواهد بود تا بهتر سازگار شوید.

ازدواج با فردی که سابقه اعتیاد داشته و ترک کرده و حداقل 2 سال از پاکی کامل وی گذشته باشد و علاوه بر آن به کارکردهای طبیعی خود برگشته باشد یعنی مثل سایر افراد کار ‏کند و روابط اجتماعی مناسب برقرار ‏کند، مشکلی ندارد و با او باید مثل کسی برخورد کرد که مواد مصرف نمی کند. منظورم این است که باید به موارد دیگر توجه کنید و مصرف مواد در گذشته به تنهایی علت رد کردن شما نباشد، مگر این که خودتان به هیچ وجه دوست ندارید این کار را بکنید.درباره  این که خانواده انکار می کنند زیاد نگران نباشید؛ این واکنش طبیعی و چه بسا مثبت باشد، سعی کنید با خود آن فرد وارد صحبت و بررسی زندگی وی در زمان حال شوید تا بتوانید تصمیم بگیرید. در نهایت بهتر است با یک روان شناس در ارتباط باشید، خودتان را در شرایط آرام تری قرار دهید تا بتوانید تصمیم بهتری بگیرید.

گردآوری : گروه سبک زندگی سمیرغ
seemorgh.com/lifestyle
منبع : khorasannews.com