درخواست خاتمی از روحانی برای رفع حصر کروبی، موسوی و رهنورد
بالا گرفتن اختلافات بر سر حضور محسن هاشمی در شهرداری تهران و کش و قوس‌های دنباله‌دار بر سر آن را از همین زاویه باید ارزیابی کرد؛ جایی که پاستورنشینان بر شهرداری فرزند ارشد آیت‌الله هاشمی رفسنجانی اصرار دارند و اطرافیان خاتمی با سرهم کردن انواع و اقسام استدلال‌ها در تلاشند مانع آن شوند.
به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، طی روزهای اخیر خبرهایی از دورهمی نوروزی سران اعتدال و اصلاحات منتشر شد. یک عیددیدنی کاملا سیاسی که با حضور حسن روحانی، اسحاق جهانگیری، علی‌اکبر ناطق نوری و سیدمحمد خاتمی در منزل رئیس‌جمهور برگزار و وضعیت کشور و مشکلات دولت و جامعه در آن به بحث گذاشته شد. روزنامه سازندگی اولین رسانه‌ای بود که از برگزاری این نشست اطلاع داد، اما از جزئیات آن چیزی ننوشت. روز گذشته اما یکی از رسانه‌ها در گفت‌وگویی که مدعی شده بود با یکی از اعضای شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات صورت گرفته، اطلاعات جالبی را به نقل از او منتشر کرده است.
آنطور که شنیده شده، گویا مساله حصر هم به‌عنوان یکی از رئوس مشکلات اساسی کشور به بحث گذاشته شده است؛ به‌ویژه در شرایطی که این تصور قوت گرفته که روحانی چندان از اختیاراتش در این حوزه استفاده نکرده و انگار خیلی هم بدش نمی‌آید که وضع موجود تا اطلاع ثانوی ادامه داشته باشد.
موضع روحانی در قبال رفع حصر چیست؟
هنگامه شهیدی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب چندی پیش با بیان اینکه شعار رفع حصر تبدیل به یک کاسبی برای اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان شده است تا نارضایتی‌های مردم را در قالب این موضوع کنترل کنند، درباره ادعای برخی نمایندگان مجلس مبنی‌بر رفع حصر کروبی و موسوی قبل از سال جدید و خلف وعده صورت‌گرفته در این خصوص گفته بود: «در بهمن ١٣٨٩، نفرات اصلی و ثابت شورای‌عالی امنیت ملی در جلسه‌ای «مصوبه حصر» را امضا کردند که یکی از این افراد امضاکننده شخص آقای حسن روحانی بوده است.»
این روزنامه‌نگار با ابراز تاسف از اینکه روحانی با استفاده از پیاده‌نظام تبلیغاتی تاکنون درباره امضای خود پای مصوبه حصر اظهارنظر نکرده و همیشه به‌عنوان یک موضوع کلی به آن پرداخته تاکید کرده که اگر امضای روحانی به‌عنوان رئیس‌جمهور پای مصوبه حصر باشد که هست، در حال حاضر تنها او می‌تواند نسبت به تعیین‌تکلیف حصر شفاف‌سازی و تصمیم‌گیری کند و خودش باید درخصوص رفع یا تداوم حصر پاسخگو باشد.
به گفته او، اکنون زمان آن فرارسیده تا رئیس‌جمهور، بعد از هشت سال که قاعدتا متن مصوبه حصر از طبقهبندی محرمانه خارج شده، به‌عنوان اولین اقدام و صداقت در عمل، آن متن را منتشر کند تا مشخص شود آیا امضای او از ابتدا پای مصوبه حصر بوده یا نبوده است.
در همین رابطه حسین کروبی هم گفته بود روسای مجلس و قوه قضائیه در جلسه با کمیته رفع حصر مجلس بر حل مساله تاکید کرده اند اما حسن روحانی هنوز وقت ملاقات هم نداده.
به نظر می‌رسد همین واقعیت باب گله‌گذاری را در این دیدار نوروزی باز کرد و فضایی را پدید آورد که خاتمی و ناطق هرچه می‌خواهد دل تنگ‌شان در این‌باره بگویند. به گفته عضو شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات، خاتمی این پرسش را به‌طور مشخص مطرح کرده که چرا آقای روحانی این موضوع (حصر) را به‌عنوان رئیس در شورای عالی امنیت ملی به‌طور جدی پیگیری نمی‌کند؟
پاسخ روحانی اما ظاهرا خیلی هم غیرقابل پیش‌بینی نبوده؛ «دولت در حال پیگیری موضوع است.» همین!
گلایه‌های معنادار
با این حال صحبت‌های معنادار محمد خاتمی در خصوص حصر و گله‌گذاری از کوتاهی صورت‌گرفته برای رفع آن، کمتر از دو هفته بعد از این دیدار، ناخواسته پرده از واقعیت‌هایی برمی‌دارد که مدت‌هاست به‌رغم کتمان‌شان در رسانه‌های حامی دولت، به خارج از این قبیل جلسات درز کرده است. خاتمی در نشستی که به میزبانی بنیاد باران برگزار شد، با بیان اینکه اعتقاد دارد نظام و رهبری می‌خواهند این مساله حل شود، از حسن روحانی خواست «فعال» شود و به وعده خود در رفع حصر مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد عمل کند. رئیس دولت اصلاحات در این نشست به صراحت گفته که «وقتی آقای رئیس‌جمهور وعده‌هایی می‌دهد که عملی نمی‌شود یا خدای ناکرده خلافش رخ می‌دهد، مشکل ایجاد می‌شود. اگر گفته می‌شود که حصر باید از بین برود، پس باید به این وعده عمل کرد.»
گفته‌ها و شنیده‌ها در این نشست نوروزی اما انگار به اصرار و انکار درباره حصر محدود نبوده و پای موضوعات دیگر از جمله عزلت‌نشینی اسحاق جهانگیری در دولت دوازدهم، عمل نکردن رئیس‌جمهور به وعده‌های انتخاباتی، بی‌برنامگی اقتصادی دولت و سردرگمی مردم و... هم به میان آمده است. آنطور که این عضو شورای مشورتی خاتمی می‌گوید، با وجود همه نگرانی‌های درمیان گذاشته‌شده، از حصر گرفته تا عمل به وعده‌ها که ارتباط مستقیمی با نتیجه انتخابات مجلس در سال 98 دارد، آقای رئیس‌جمهور هیچگونه قول مشخص و صریحی به ناطق نوری و خاتمی نداده و دست آخر آنها را دست خالی بدرقه کرده است. همین باعث شده که خبرهای مثبت و امیدوارکننده‌ای از این نشست به بیرون مخابره نشود که اگر چیزی برای گفتن وجود داشت، تا به حال بارها از آنها سخن گفته شده بود.»
تکرار اختلافات
هرچه باشد، موارد اختلافی یکی و دو تا نیست و رسیدن به جمع‌بندی درخصوص هریک از آنها کاری است بسی دشوار. هرچند در برخی از آنها مانند لیست امید و ترکیب کابینه، طیف نزدیک به دولت بعد از چانه‌زنی و لابی سنگین، مطلوب خود را به کرسی نشانده، اما نتیجه چیزی نبوده که اصلاح‌طلبان از پس هزینه‌هایش برآیند و به تعبیری هم به آن تن دهند و هم برای حفظ آبرو زبان به کام گیرند.
بالا گرفتن اختلافات بر سر حضور محسن هاشمی در شهرداری تهران و کش و قوس‌های دنباله‌دار بر سر آن را از همین زاویه باید ارزیابی کرد؛ جایی که پاستورنشینان بر شهرداری فرزند ارشد آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی اصرار دارند و اطرافیان خاتمی با سرهم کردن انواع و اقسام استدلال‌ها در تلاشند مانع آن شوند؛ استدلال‌هایی که پایبندی به رأی مردم و پشت نکردن به آنها، جلوگیری از ورود سرلیست اصولگرایان به جمع اعضای شورا و... بخش‌هایی از آن است.
به هر ترتیب از منظر سیاسیون که به صحنه فعل و انفعالات داخلی بنگریم، متوجه می‌شویم چیز زیادی به انتخابات 1400 نمانده و هرچه سریع‌تر باید فکری برای آن کرد. بر همین اساس در شرایطی که شهردار تهران همواره یکی از کاندیداهای بالقوه انتخابات ریاست‌جمهوری به شمار می‌آید، هر دو طرف کوتاه آمدن در این یک مورد را بر خود حرام کرده‌اند و تمام‌قد، تحقق شهرداری گزینه ایده‌آل خود را دنبال می‌کنند. این موضوع البته برای دولتی‌ها قدری حیاتی‌تر به نظر می‌رسد. به‌ویژه آنکه به حکم قاعده «احتیاط شرط عقل است»، برای شرایط احتمالی فاصله‌گذاری لاریجانی با روحانی، کنار گذاشتن یک گزینه برای روز مبادا امری منطقی است.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: fdn.ir