دفاع تمام قد جدیدی از ورزشکاران شورای شهر
در بین ورزشكاران شورای شهر، عباس جدیدی بیش از همه در معرض انتقاد افكار عمومی بوده است. حاشیه‌های حضور جدیدی و تا حدی هم حسین رضازاده در شورای شهر، موجب شد علیرضا دبیر و هادی ساعی هم بخت حضور مجدد در شورا را از دست بدهند. با این حال جدیدی عملكرد ورزشكاران در شورای شهر را عاری و بری از عیب و ایراد می‌داند و محكم و جانانه از خودش و دوستان ورزشكارش دفاع می‌كند.
برخی از منتقدان حضور ورزشكاران در شورای شهر، از جمله دكتر زیباكلام، قبل از انتخابات گفتند كه مردم باید با رای خودشان، ورزشكاران را از شورای شهر بیرون كنند. شما هم قطعا دفاعی نسبت به عملكرد خودتان دارید. اگر مایلید، گفت‌وگو را از همین جا شروع كنیم. من فكر می‌كنم این حرف آقای زیباكلام، به دور از اندیشه است. این نظر چیزی جز زیر سوال بردن تفكرات روشنفكری نیست. در قانون اساسی آمده است كه انتخابات باید با حضور آحاد مردم انجام شود و مردم باید آزادانه نمایندگان خودشان را انتخاب كنند. این یعنی دموكراسی. بنابراین نمی‌توان گفت ورزشكاران نباید در شورای شهر حضور داشته باشند.
یكی از انتقادات اصلی این بود كه شما و دوستان‌تان بدون اینكه تخصصی در مسائل شهری داشته باشید، با استفاده از محبوبیتی كه در عرصه ورزش كسب كرده بودید، وارد شورای شهر تهران شدید.
این هم یك تصور باطل است. ورزشكار بودن یك حسن است، عیب نیست. مهم تحصیلات آكادمیك ما بود. تخصص ما را تحصیلات ما تعیین می‌كند نه ورزشكار بودن ما. تحصیلات دانشگاهی ما با كارمان در شورا مرتبط بود. من حقوق خوانده‌ام و برخی از دوستان ورزشكارم مدیریت خوانده‌اند. به علاوه، شورای شهر دارای كمیسیون‌های تخصصی است. شش كمیسیون در شورای شهر وجود دارد. كمیسیون فرهنگی ورزشی، كمیسیون عمران، كمیسیون بودجه و... هر كس بر اساس تخصص و تحصیلات خودش در این كمیسیون‌ها فعالیت می‌كند. مدیریت شهری را باید به شكل جامع و كامل دید. اداره شهر كه فقط ساختمان و برج و آجر و بلندمرتبه‌سازی و كار عمرانی نیست. مدیریت شهری موضوعات مختلفی را در بر می‌گیرد. توسعه فضاهای ورزشی، ورزش بانوان، امكانات ورزشی پارك‌ها و... اینها هم جزو مدیریت شهری‌اند.
در قبال همین توسعه فضاهای ورزشی، شما و سایر ورزشكاران شورای شهر، مشخصا چه كرده‌اید در شورا؟
یك جو باطل علیه ورزشكاران درست كرده‌اند كه ظلم فاحش به ورزشكاران است. پس افزایش سرانه ورزشی در شهر تهران كار چه كسانی بوده؟ كار همین شورای شهر و ورزشكاران حاضر در شورا بوده. وقتی می‌گویند ورزشكاران نباید وارد شورای شهر شوند، پس‌فردا دیگر هیچ كس سراغ ورزش حرفه‌ای نمی‌رود. یعنی هر ورزشكاری احساس می‌كند اگر به مدارج قهرمانی برسد، از حقوق اجتماعی و سیاسی‌اش محروم می‌شود. این خلاف دموكراسی است. در دنیا قهرمانان زیادی هستند كه سیاستمدار و رییس‌جمهور شده‌اند.
مثلا الكساندر كارلین وارد مجلس نمایندگان روسیه شد.
بله. آرنولد شوارتزنگر هم فرماندار كالیفرنیا شد. رونالد ریگان هم هنرپیشه بود. آیا در همه كشورهای دنیا با ورزشكاران‌شان این طور رفتار می‌كنند؟ یك سال آزگار است كه به ما فشار می‌آورند. انگار ما كار خلافی كردیم خودمان را در معرض رای مردم قرار دادیم و وارد شورای شهر شدیم.
اگر كسی بگوید ورزشكاران حق ندارند وارد شورای شهر شوند، حرفش خلاف ارزش‌های دموكراتیك است اما ورزشكاران هم باید بتوانند از عملكردشان در شورای شهر دفاع كنند و افكار عمومی قانع شود كه این عملكرد مثبت بوده است.
بله، بالاخره گزارش عملكرد مشخص است. هر كسی باید عملكردش را به افكار عمومی ارایه كند تا مردم بدانند او در شورا چه كرده است. گزارش عملكرد هر نماینده‌ای را با رجوع به جلسات شورای شهر و جلسات كمیسیون‌های تخصصی شورا می‌توان مطالعه و ارزیابی كرد.
اگر عملكرد ورزشكاران قابل دفاع بوده، چرا مردم مجددا به آنها رای ندادند؟
چون فضای بدی علیه ورزشكاران ایجاد كردند و ضمنا مردم لیستی رای دادند و در میان لیست‌ها، لیست امید گوی سبقت را از همه ربود.
درباره افزایش سرانه ورزشی در مدت حضور شما و دوستان‌تان در شورا، آماری دارید؟
الان حضور ذهن ندارم ولی اگر به سایت شورای شهر یا به سایت شهرداری مراجعه كنید، افزایش سرانه ورزشی را در طول این دورانی كه ما عضو شورای شهر تهران بودیم، مشاهده می‌كنید.
یكی از مهم‌ترین نقدها به اعضای شورای شهر، از جمله ورزشكاران شورا، این بود كه آنها نتوانستند شهردار تهران را در قبال عملكردش پاسخگو كنند و در مجموع كاراكتر سیاسی لازم برای انجام چنین كاری را نداشتند.
اصلا این طور نبوده. شهردار تهران یكی از افرادی است كه زیر دست شورای شهر تهران كار می‌كند. مدیریت شهر تهران بخش‌های گوناگونی دارد و شورا بر همه این بخش‌ها نظارت دارد. به غیر از شهردار تهران، مدیران دیگری هم در اداره شهر تهران نقش دارند و شورای شهر در واقع رییس همه این مدیران، از جمله رییس شهردار تهران است.
اما بسیاری از منتقدین شورای شهر تهران معتقد بودند كه برخی از اعضای شورا در باند آقای قالیباف هستند و در واقع شهردار آنها را خریده است و آنها همیشه به سود شهردار موضع‌گیری می‌كنند.
این حرف‌ها درست نیست. من خودم در جلسات شورا بارها به آقای قالیباف درباره مسائل گوناگون شهری تذكر دادم. این حرف‌ها اتهامات بی‌اساس است. ورزشكاران شورا هم مثل سایر اعضای شورا، نظر خودشان را در موارد گوناگون مربوط به عملكرد شهرداری ابراز می‌كردند و آنچه مبنای عمل شورا می‌شد، نظر اكثریت شورا بود. تازه یك نفر كه به تنهایی تاثیرگذار نیست. ٣١ نفر عوض شورای شهر بودند و از یك نفر به تنهایی كاری ساخته نبود.
ولی یك نفر باعث شد قالیباف شهردار تهران شود. پس یك نفر هم اهمیت داشت. تازه مهم این بود كه افراد چطور موضع‌گیری كنند در قبال نابسامانی‌های مدیریت شهر تهران؛ فارغ از اینكه موضع‌گیری‌شان به نتیجه مطلوب برسد یا نه.
بله، یك نفر تحت شرایط خاصی باعث شد آقای قالیباف شهردار شود. اما در همه جلسات شورا، نقش یك نفر اینقدر تعیین‌كننده نبود. اما جدا از این، آقای قالیباف به عنوان شهردار تهران در مجموع عملكرد قابل قبولی داشت و قرار نبود ورزشكاران شورا، همواره مخالف شهردار تهران موضع‌گیری كنند.
شما مشخصا در قبال حادثه پلاسكو چه موضعی در جلسه شهردار با شورای شهر اتخاذ كردید؟
درباره حادثه پلاسكو كه تحقیق مفصل صورت گرفت و نقش عوامل گوناگون در وقوع این حادثه مشخص شد. پلاسكو ساختمانی پنجاه ساله بود و هزارویك عیب و ایراد داشت. اگر آن عیب‌ها رفع شده بود، پلاسكو فرو نمی‌ریخت.
ولی در رفع نشدن آن عیب و ایرادها، شهرداری هم كوتاهی كرده بود. شما از این حیث هیچ ایرادی به عملكرد شهرداری تهران وارد نمی‌دانستید و هیچ موضعی علیه شهردار در جلسات شورای شهر نگرفتید؟
باید نتیجه تحقیق كمیته حقیقت‌یاب درباره نقش عوامل گوناگون در این حادثه منتشر می‌شد. من در مجموع عملكرد شهرداری تهران را قابل قبول می‌دانستم و در زمینه كوتاهی‌های منجر به فروریختن پلاسكو هم، شهرداری را تنها نهاد مسوول و مقصر نمی‌دانستم.
انتقاد دیگری هم كه مشخصا متوجه خود شما شده بود، پاره‌ای از رفتارهای شما بود كه به نظر مردم ناپسند آمد؛ مثل عكس گرفتن با مرحوم پورحیدری و كارت كشیدن جلوی دوربین. حتی شما در دفاع از كارت كشیدن جلوی دوربین عكاسان، گفتید این كار اگر ریاكاری هم باشد، ریاكاری در راه خیر است و من در راه خیر ریاكاری می‌كنم.
من چنین حرفی نزدم و این حرف را لابد برخی از رسانه‌ها، از خودشان نوشته‌اند. من چه كار باید می‌كردم. به عنوان عضو شورا، كه یك ورزشكار شناخته شده هم است، ما هر جا كه برویم دوربین‌های زیادی روی ما زوم كرده‌اند. یعنی نباید از یك پیشكسوت عیادت می‌كردم؟ كسی كه آن عكس را گرفته بود، نباید آن را منتشر می‌كرد. یا وقتی دارم به یك موسسه خیریه كمك مالی می‌كنم، طبیعتا ممكن است چند تا عكاس هم آن‌جا باشند و عكس بگیرند. من كه برای عكاس‌ها كارت نكشیدم. عكاس نباید آن عكس را منتشر می‌كرد.
ولی در هر دو مورد شما داشتید به دوربین نگاه می‌كردید و این نگاه شما حین انجام كار خیر، برای مردم ناخوشایند بود.
من داشتم كار خودمو انجام می‌دادم و حواسم به دوربین‌ها نبود. ممكن است یك لحظه سرم را بالا گرفته باشم و به روبه‌روی خودم نگاه كرده باشم ولی این كار را آگاهانه و با هدف خیره شدن به دوربین عكاس‌ها انجام ندادم. موقعی كه داشتم كارت می‌كشیدم كلی آدم آن‌جا بودند و لابد چند نفرشان هم عكاس بودند. ولی من كار خودم را انجام می‌دادم. اگر هم نگاهم به دوربین عكاس افتاده باشد، اتفاقی بوده. آن عكس‌ها بدون رضایت من منتشر شد و عده‌ای هم در فضای مجازی آن عكس‌ها را سوژه تمسخر و بدگویی از من قرار دادند. چقدر در فضای مجازی بابت آن عكس‌ها سعی كردند مرا به سخره بگیرند تا مجددا در انتخابات شوراها رای نیاورم و به هدف‌شان هم رسیدند. اما آن كارهایی كه با عكس‌های من كردند، غیراخلاقی و ناجوانمردانه بود.
حالا جدا از انتقاد منتقدین كه تقریبا همه آنها را ناوارد می‌دانید، خودتان چه نقدی به عملكرد ورزشكاران شورای شهر تهران دارید؟ به نظرتان هیچ نقدی به ورزشكاران شورا وارد نیست؟
یعنی منظورتان این است كه من بگویم ورزشكاران شورا معصوم بودند؟
نه، منظورم این است به عملكرد ورزشكاران شورا نقدی وارد می‌دانید؟
نه، به نظرم عملكرد ورزشكاران شورای شهر هیچ ایرادی نداشت. در حد مقدورات به وظایف‌شان در مقام نمایندگی مردم در شورای شهر عمل كردند و كوتاهی خاصی هم نداشتند.
درباره اختلاف‌تان با علیرضا دبیر در جلسه اخیر شورای شهر توضیح نمی‌دهید؟
حدود یك ماه قبل اطلاعاتی درباره مسائل مالی آقای دبیر در فضای مجازی منتشر شد و آقای دبیر به اشتباه فكر می‌كرد من این اطلاعات را به رسانه‌های فضای مجازی داده‌ام. من هر چقدر گفتم كه منشأ انتشار این اطلاعات من نبوده‌ام، علیرضا دبیر حرفم را باور نكرد. همین باعث تشدید اختلاف شد و شیطان هم این وسط ما را فریفت و كار به جایی رسید كه نباید می‌رسید. من واقعا از اینكه چنین اتفاقی در شورای شهر افتاد، شرمنده‌ام. در یك سال گذشته، فشار زیادی روی ورزشكاران شورای شهر بود. بسیاری در تلاش بودند ما دوباره وارد شورای شهر نشویم و به بهانه‌های گوناگون بر ما تاختند و هر چیزی را دستاویز زیر سوال بردن ورزشكاران شورای شهر تهران قرار دادند. همه این فشارها در كم‌طاقت شدن ما و بروز آن درگیری در شورای شهر موثر بود. ولی من واقعا از این بابت متاسفم و از مردم عذرخواهی می‌كنم.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
Seemorgh.com/news
منبع: isna.ir