به گزارش خبرگزاری فارس، نتایج به دست آمده از آزمایشات انجام گرفته روی این فسیل نشان داد كه این پرها برای پرواز مناسب نبوده و عملكرد دیگری داشته‌اند.
این فسیل‌ها متعلق به بیپیاسوروس‌ها(Beipiaosaurus) بودند كه بعد از اپیدكسیپتریكس‌ها(Epidexipteryx) می‌زیسته و برخلاف آنها پرهایی كم‌پشت و شاخه شاخه داشته‌اند.
اپیدكسیپتریكس‌ها(Epidexipteryx)، پرندگان طوطی شكلی بودند كه در مناطقی از چین زندگی می‌كرده و تنها مقداری پر كه بیشتر جنبه تزیینی و زیبایی داشتند در انتهای دم آنها دیده می‌شد.
دیرینه‌شناسان معتقدند پرهای بیپیاسوروس‌ها به دنبال فرآیند تكاملی پرندگانی است كه با گذشت میلیون‌ها سال موفق به پرواز شدند.
اگرچه نشانه های موجود از این نوع پر، حالت شاخه شاخه بودن آنها را همانند پرهای پرندگان امروزی نشان می‌دهد، اما دانشمندان اعلام كردند نازك و تنك بودن پرها خاصیتی در پرواز و یا حتی گرم كردن دایناسورها نداشته و احتمالاً برای كارهای دیگری مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
این فسیل‌ها متعلق به بیپیاسوروس‌ها(Beipiaosaurus) بودند كه بعد از اپیدكسیپتریكس‌ها(Epidexipteryx) می‌زیسته و برخلاف آنها پرهایی كم‌پشت و شاخه شاخه داشته‌اند.
اپیدكسیپتریكس‌ها(Epidexipteryx)، پرندگان طوطی شكلی بودند كه در مناطقی از چین زندگی می‌كرده و تنها مقداری پر كه بیشتر جنبه تزیینی و زیبایی داشتند در انتهای دم آنها دیده می‌شد.
دیرینه‌شناسان معتقدند پرهای بیپیاسوروس‌ها به دنبال فرآیند تكاملی پرندگانی است كه با گذشت میلیون‌ها سال موفق به پرواز شدند.
اگرچه نشانه های موجود از این نوع پر، حالت شاخه شاخه بودن آنها را همانند پرهای پرندگان امروزی نشان می‌دهد، اما دانشمندان اعلام كردند نازك و تنك بودن پرها خاصیتی در پرواز و یا حتی گرم كردن دایناسورها نداشته و احتمالاً برای كارهای دیگری مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
گردآوری: گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news