همه ما در زمان نشستن در صندلی عقب تاکسی ها یک تصویر آشنا داریم. اگر یک آقا و یک خانم در صندلی عقب نشسته باشند و در بین مسیر یک مسافر مرد بخواهد سوار تاکسی شود، مسافر خانمی که در وسط قرار می گیرد از صندلی اش پیاده می شود تا آن مسافر در وسط قرار گیرد. این موضوع به اندازه ای برایمان معمول شده که تا به حال کمتر درباره آن فکر کرده ایم چرا خانمی که حتی ممکن است از سایر مسافران دیرتر پیاده شود نیز مجبور است زحمت چندین بار پیاده و سوار شدن را به خود بدهد.
اگر فکر می کنید اینگونه رفتارها فقط مختص ماست در اشتباه هستید و مردم ترکیه نیز با چنین اتفاقاتی روبرو هستند. کمپین «پاتو جمع کن» این روزها در میان مردم ترکیه حسابی سر و صدا به پا کرده و گروهی از زنان ترکیه با انتشار عکس هایی از نحوه نشستن آقایان در مترو حسابی از خجالت این مردان درآمده اند. عکس هایی که روز به روز گسترده تر می شود و به جز شبکه های اجتماعی و سایت ها، حالا در برخی از خیابان های ترکیه نیز توسط زنان نصب شده است.
آیا در ایران هم نیازمند جوشش اجتماعی برای تذکر رعایت حداقل های اجتماعی و فرهنگی هستیم؟
یک کمپین ترک، یک اتفاق جهانی
تا همین چند وقت پیش عبارت «پاتو جمع کن» (Close your legs) در زبان انگلیسی معنای دیگری داشت اما در روزهای اخیر این عبارت را زنان ترک به مردانی می گویند که در اماکن عمومی، به خصوص در وسایل نقلیه عمومی مثل مترو، با باز گذاشتن پا و اشغال فضای بیش از حد، باعث تنگی فضا برای دیگران می شوند.
این وضعیت خصوصا اگر شخص کناری یک زن باشد، نوعی استعاره برای تاکید رفتار مردان محسوب می شود که خود را به شکل تصاحب فضای متعلق به یک زن نشان می دهد.
این کمپین که به زبان ترکی به معنای «باز کردن پاهایت را متوقف کن» و «جای من را اشغال نکن» است، بسیار زودتر از تصورها فراگیر شده و به مردمان کشورهای دیگر نیز رسیده است.
تصاویر منتشر شده بسیار زیادی هستند و نحوه نشستن مردها در وضعیت نامناسبی قرار دارد. آقایانی که با خیال آسوده و پاهای باز در صندلی مترو نشسته اند و خانم های کنارهای آنها مجبور شده اند تا حد ممکن خود را جمع کنند تا برخوردی با مردها نداشته باشند.
در اکثر تصاویر منتشر شده، موقعیت هایی به تصویر کشیده شده که لباس های خانم ها در وضعیت عرف جامعه ترکیه قرار دارد اما باز هم برخی آقایان حداقل های ممکن را در نحوه نشستن رعایت نکرده اند.
ما هم کمپین می خواهیم؟
دست به دست شدن این تصاویر در سایت های مختلف این سوال را به وجود آورده که آیا در ایران هم نیازمند تشکیل چنین کمپین هایی هستیم؟ نمونه های مشابه بسیاری هستند و نظرها متفاوت. زنانی که مجبور هستند در بین خود و مسافران دیگر کیف بگذارند، از تاکسی پیاده شوند تا مسافر دیگری سوار شود، کرایه دو نفر را حساب کنند یا در قطارهای مترو بایستند و با وجود ازدحام واگن خانم ها باز هم به این واگن ها بروند.
نکته تاسفبار آن است که در برخی از مواقع این اتفاقات برای خانم هایی که همراه یک آقا هستند نیز رخ می دهد و موجب منازعات متعددی می شود. در همین رابطه سایت تابناک نوشته ای را روی خروجی خود قرار داده که بخش هایی از آن را می خوانید.
«اگر یک زن باشید، حتما تاکنون در تاکسی یا مترو با مشکل نوع نشستن نه چندان محترمانه برخی در اطرافتان روبرو شده اید؛ پاهای باز که شما را وادار به جمع تر نشستن می کند و حتی گاهی تذکر زبانی نیز مشکل را برطرف نمی سازد!
اگر یک مرد در مواجهه با مرد دیگری این مشکل را داشته باشد، یا یک زن با زنی دیگر چنین مشکلی داشته باشد، می تواند خیلی راحت مشکلش را برطرف کند؛ اما وقتی این تقابل میان یک زن و مرد است، ماجرا اندکی پیچیده می شود.
گاه با گذاردن یک کیف میان دو شهروند، این ماجرا اندکی مرتفع می شود و گاهی نیز قرار گرفتن دو سرنشین و پر نشدن ظرفیت عقب تاکسی یا صندلی های مترو و یک جابجایی مشکل را برطرف می سازد اما نه همیشه خبری از کیف است و نه لزوما تاکسی ها با مسافر کمتری راه می افتند و نه می توان در مترو صندلی خالی دید که اندکی قدرت مانور بماند.
شاید تصور کنید این معضل تنها در ایران باشد، ولی واقعیت این است که رعایت نکردن این بدیهیات، جنبه جهانی دارد و در دیگر کشورها نیز این داستان جاری است ... اینها تنها مصادیقی از رعایت نکردن حداقل های فرهنگ شهروندی است که از سوی برخی شهروندان نادیده گرفته می شود و شاید لزومی برای رعایتش نمی بینند و البته دایره آن تنها به ایران محدود نمی شود و در دیگر کشورها نیز برخی از این رفتارها تکرار می شود که نمونه مورد اشاره آن بین المللی شده است.
در این زمینه آنچه مسلم است، اینکه لیست طولانی از رعایت نکردن اصول فرهنگ شهرنشینی و شهرگردی را می توان پیش رویمان قرار دهیم که در تعاملات روزانه با آنهایی که نمی شناسیم و تنها همشهری مان هستند، رعایت نمی کنیم؛ اصولی که دست به دست هم داده و فرهنگ عمومی را شکل می دهند.
شاید پیش از نقد هر شخصی و گرفتن انگشت اشاره به سمت دیگران برای نقد رعایت نکردن حداقل های فرهنگی، لازم باشد تا به سه انگشت دیگرمان که خودمان را نشانه رفته توجه کنیم و نخست خود آغاز کنیم. اکنون که به خیابان رفتیم، هر چقدر که عجله داشتیم به هر شخصی تنه نزنیم و اگر چنین اتفاقی رخ داد، عذرخواهی کنیم. در وسایل حمل و نقل عمومی حریم دیگران را محترم بشماریم و اندکی از خودگذشتگی نشان دهیم. زباله ولو در کوچکترین ابعاد مورد تصویر و در شرایطی که هیچ سطل زباله ای ندیدیم بر زمین نیندازیم و اندکی رنج حملش را به جان بخریم، هر چقدر که عجله داشتیم پشت چراغ قرمز بایستیم و از خطوط و پل های هوایی عبور کنیم.»
یک کمپین، چند واکنش
انتشار عکس های این کمپین واکنش های متفاوتی را در میان کاربران ایرانی داشته است. برخی کاربران از چنین موضوعی حمایت کرده اند و البته تعداد نسبتا زیادی نیز این مسائل را بی اهمیت دانسته اند! گروه دیگری نیز وجود دارند که معتقد هستند طرز نشستن خانم ها ایراد دارد. برخی واکنش های کاربران سایت های مختلف را در ادامه می خوانید.
1- لطفا تاکسیرانی ظرفیت صندلی های عقب تاکسی ها را دو نفر اعلام کند و با این شرط اقدام به افزایش کرایه امسال تاکسی ها کند.
2- صدای شکسته شدن استخوان های مردم زیر بار گرانی ها را نمی شنوید اما این مسائل بی اهمیت را می بینید.
3- پاهاشون عین انبردست زنگ زده است، به زور بسته می شود!
4- جالب است هر چقدر هم خودت را بیشتر جمع می کنی اینها بیشتر به سمتت ولو می شوند! (بعضی آقایان). آخرش هم عرضت اندازه ورق کاغذ می شود و به خودت ناسزا می دهی این همه پول دادی که راحت تر باشی و تو اتوبوس سرپا واینستی آخرش هم این شد. من که حلال نمی کنم.
5- مسئله فقط راحتی در نشستن نیست. اصل موضوع بی تفاوتی به حقوق خود و حقوق دیگران است. اگر یاد بگیریم حقوق خود و دیگری را محترم بشماریم اکثر مشکلات اجتماعی مرتفع می شود.
6- من اکثرا برای رهایی از این مشکل دو برابر کرایه پرداخت می کنم ولی باز هم سرنشین دیگر چه خانم چه آقا خودشان را رها می کنند به طرف بنده سراپا تقصیر!
7- ببخشید این تذکر برای بعضی از خانم ها هم لازم است. فقط جمع کردن پا نیست بلکه سوراخ شدن پهلو با آرنج را هم شامل می شود.
اگر فکر می کنید اینگونه رفتارها فقط مختص ماست در اشتباه هستید و مردم ترکیه نیز با چنین اتفاقاتی روبرو هستند. کمپین «پاتو جمع کن» این روزها در میان مردم ترکیه حسابی سر و صدا به پا کرده و گروهی از زنان ترکیه با انتشار عکس هایی از نحوه نشستن آقایان در مترو حسابی از خجالت این مردان درآمده اند. عکس هایی که روز به روز گسترده تر می شود و به جز شبکه های اجتماعی و سایت ها، حالا در برخی از خیابان های ترکیه نیز توسط زنان نصب شده است.
آیا در ایران هم نیازمند جوشش اجتماعی برای تذکر رعایت حداقل های اجتماعی و فرهنگی هستیم؟
یک کمپین ترک، یک اتفاق جهانی
تا همین چند وقت پیش عبارت «پاتو جمع کن» (Close your legs) در زبان انگلیسی معنای دیگری داشت اما در روزهای اخیر این عبارت را زنان ترک به مردانی می گویند که در اماکن عمومی، به خصوص در وسایل نقلیه عمومی مثل مترو، با باز گذاشتن پا و اشغال فضای بیش از حد، باعث تنگی فضا برای دیگران می شوند.
این وضعیت خصوصا اگر شخص کناری یک زن باشد، نوعی استعاره برای تاکید رفتار مردان محسوب می شود که خود را به شکل تصاحب فضای متعلق به یک زن نشان می دهد.
این کمپین که به زبان ترکی به معنای «باز کردن پاهایت را متوقف کن» و «جای من را اشغال نکن» است، بسیار زودتر از تصورها فراگیر شده و به مردمان کشورهای دیگر نیز رسیده است.
تصاویر منتشر شده بسیار زیادی هستند و نحوه نشستن مردها در وضعیت نامناسبی قرار دارد. آقایانی که با خیال آسوده و پاهای باز در صندلی مترو نشسته اند و خانم های کنارهای آنها مجبور شده اند تا حد ممکن خود را جمع کنند تا برخوردی با مردها نداشته باشند.
در اکثر تصاویر منتشر شده، موقعیت هایی به تصویر کشیده شده که لباس های خانم ها در وضعیت عرف جامعه ترکیه قرار دارد اما باز هم برخی آقایان حداقل های ممکن را در نحوه نشستن رعایت نکرده اند.
ما هم کمپین می خواهیم؟
دست به دست شدن این تصاویر در سایت های مختلف این سوال را به وجود آورده که آیا در ایران هم نیازمند تشکیل چنین کمپین هایی هستیم؟ نمونه های مشابه بسیاری هستند و نظرها متفاوت. زنانی که مجبور هستند در بین خود و مسافران دیگر کیف بگذارند، از تاکسی پیاده شوند تا مسافر دیگری سوار شود، کرایه دو نفر را حساب کنند یا در قطارهای مترو بایستند و با وجود ازدحام واگن خانم ها باز هم به این واگن ها بروند.
نکته تاسفبار آن است که در برخی از مواقع این اتفاقات برای خانم هایی که همراه یک آقا هستند نیز رخ می دهد و موجب منازعات متعددی می شود. در همین رابطه سایت تابناک نوشته ای را روی خروجی خود قرار داده که بخش هایی از آن را می خوانید.
«اگر یک زن باشید، حتما تاکنون در تاکسی یا مترو با مشکل نوع نشستن نه چندان محترمانه برخی در اطرافتان روبرو شده اید؛ پاهای باز که شما را وادار به جمع تر نشستن می کند و حتی گاهی تذکر زبانی نیز مشکل را برطرف نمی سازد!
اگر یک مرد در مواجهه با مرد دیگری این مشکل را داشته باشد، یا یک زن با زنی دیگر چنین مشکلی داشته باشد، می تواند خیلی راحت مشکلش را برطرف کند؛ اما وقتی این تقابل میان یک زن و مرد است، ماجرا اندکی پیچیده می شود.
گاه با گذاردن یک کیف میان دو شهروند، این ماجرا اندکی مرتفع می شود و گاهی نیز قرار گرفتن دو سرنشین و پر نشدن ظرفیت عقب تاکسی یا صندلی های مترو و یک جابجایی مشکل را برطرف می سازد اما نه همیشه خبری از کیف است و نه لزوما تاکسی ها با مسافر کمتری راه می افتند و نه می توان در مترو صندلی خالی دید که اندکی قدرت مانور بماند.
شاید تصور کنید این معضل تنها در ایران باشد، ولی واقعیت این است که رعایت نکردن این بدیهیات، جنبه جهانی دارد و در دیگر کشورها نیز این داستان جاری است ... اینها تنها مصادیقی از رعایت نکردن حداقل های فرهنگ شهروندی است که از سوی برخی شهروندان نادیده گرفته می شود و شاید لزومی برای رعایتش نمی بینند و البته دایره آن تنها به ایران محدود نمی شود و در دیگر کشورها نیز برخی از این رفتارها تکرار می شود که نمونه مورد اشاره آن بین المللی شده است.
در این زمینه آنچه مسلم است، اینکه لیست طولانی از رعایت نکردن اصول فرهنگ شهرنشینی و شهرگردی را می توان پیش رویمان قرار دهیم که در تعاملات روزانه با آنهایی که نمی شناسیم و تنها همشهری مان هستند، رعایت نمی کنیم؛ اصولی که دست به دست هم داده و فرهنگ عمومی را شکل می دهند.
شاید پیش از نقد هر شخصی و گرفتن انگشت اشاره به سمت دیگران برای نقد رعایت نکردن حداقل های فرهنگی، لازم باشد تا به سه انگشت دیگرمان که خودمان را نشانه رفته توجه کنیم و نخست خود آغاز کنیم. اکنون که به خیابان رفتیم، هر چقدر که عجله داشتیم به هر شخصی تنه نزنیم و اگر چنین اتفاقی رخ داد، عذرخواهی کنیم. در وسایل حمل و نقل عمومی حریم دیگران را محترم بشماریم و اندکی از خودگذشتگی نشان دهیم. زباله ولو در کوچکترین ابعاد مورد تصویر و در شرایطی که هیچ سطل زباله ای ندیدیم بر زمین نیندازیم و اندکی رنج حملش را به جان بخریم، هر چقدر که عجله داشتیم پشت چراغ قرمز بایستیم و از خطوط و پل های هوایی عبور کنیم.»
یک کمپین، چند واکنش
انتشار عکس های این کمپین واکنش های متفاوتی را در میان کاربران ایرانی داشته است. برخی کاربران از چنین موضوعی حمایت کرده اند و البته تعداد نسبتا زیادی نیز این مسائل را بی اهمیت دانسته اند! گروه دیگری نیز وجود دارند که معتقد هستند طرز نشستن خانم ها ایراد دارد. برخی واکنش های کاربران سایت های مختلف را در ادامه می خوانید.
1- لطفا تاکسیرانی ظرفیت صندلی های عقب تاکسی ها را دو نفر اعلام کند و با این شرط اقدام به افزایش کرایه امسال تاکسی ها کند.
2- صدای شکسته شدن استخوان های مردم زیر بار گرانی ها را نمی شنوید اما این مسائل بی اهمیت را می بینید.
3- پاهاشون عین انبردست زنگ زده است، به زور بسته می شود!
4- جالب است هر چقدر هم خودت را بیشتر جمع می کنی اینها بیشتر به سمتت ولو می شوند! (بعضی آقایان). آخرش هم عرضت اندازه ورق کاغذ می شود و به خودت ناسزا می دهی این همه پول دادی که راحت تر باشی و تو اتوبوس سرپا واینستی آخرش هم این شد. من که حلال نمی کنم.
5- مسئله فقط راحتی در نشستن نیست. اصل موضوع بی تفاوتی به حقوق خود و حقوق دیگران است. اگر یاد بگیریم حقوق خود و دیگری را محترم بشماریم اکثر مشکلات اجتماعی مرتفع می شود.
6- من اکثرا برای رهایی از این مشکل دو برابر کرایه پرداخت می کنم ولی باز هم سرنشین دیگر چه خانم چه آقا خودشان را رها می کنند به طرف بنده سراپا تقصیر!
7- ببخشید این تذکر برای بعضی از خانم ها هم لازم است. فقط جمع کردن پا نیست بلکه سوراخ شدن پهلو با آرنج را هم شامل می شود.
گردآوری : گروه خبر سیمرغ
www.seemorgh.com/news
منبع:7sobh.ir
مطالب پیشنهادی :
شرط جدید ایران برای واردات برنج هندی
ماجرای خرس نگون بخت در دولت دهم
تسلیت روحانی به رئیس جمهور کره
راز سر به مهر در قتل مرد معتاد
فقط 4 ساعت تا دنیای ویران شده دختران فراری