زندگی بچه های بهزیستی بعد از 18 سالگی
دكتر حبیب‌الله مسعودی فرید معاون اجتماعی سازمان بهزیستی كشور در گفت و گو با روزنامه جوان اعلام کرد: سالی600، 700 نفر از این بچه‌ها از مراكز تحت پوشش بهزیستی خارج می‌شوند و شبانه‌روز در این مراكز نیستند. تقریباً حدود نیمی از این بچه‌ها ازدواج می‌كنند و از مراكز می‌روند و نیم دیگر نیز وارد زندگی مستقل می‌شوند.
بخشی از اظهارات معاون اجتماعی سازمان بهزیستی كشور را در ادامه می خوانید:
*قبل از 18 سالگی هیچ كدام از بچه‌های ما از مراكز بهزیستی نمی‌روند. بعد از 18 سالگی هم ما مراكزی را داریم تحت عنوان مراكز آماده‌سازی كه حالت پانسیون است و هر چهار تا پنج تا از بچه‌هایی كه ازدواج نكرده‌اند در یك خانه هستند به همراه یك مربی یا مددكار كه به نوعی پانسیون به شمار می‌رود و بچه‌ها در این مراكز به صورت نیمه شبانه‌روزی حضور دارند به این معنا كه به دنبال كار و درس خود می‌روند اما در این مراكز مستقر هستند تا فرآیند توانمند‌سازی آنها تكمیل شود. این بچه‌ها شش ماه تا یك سال هم می‌توانند در این مراكز باشند.
*ما تا شش، هفت سال پیش هیچ منبعی برای ترخیص این بچه‌ها نداشتیم و فقط بر مبنای كمك‌های خیرین حركت می‌كردیم همچنان هم خیرین به ما كمك می‌كنند. اما امسال توانسته‌ایم در اعتباراتمان 18 میلیون تومان كمك هزینه را برای ترخیص این بچه‌ها در نظر بگیریم. این علاوه بر كارهایی است كه برای بچه‌ها انجام می‌گیرد؛ از جمله مهارت‌آموزی و تأمین هزینه‌های تحصیلی. این بچه‌ها اگر دانشگاه بروند تا آخرین مدارج تحصیلی هزینه‌اش را سازمان تقبل می‌كند. این 18 میلیون هم برای كمك به این بچه‌هاست كه بتوانند چند نفری با این مبلغ خانه‌ای تهیه كنند یا در حوزه اشتغال وارد شوند از طریق وام‌هایی كه سازمان به این بچه‌ها می‌دهد. بعد از پنج سال هم تلاش می‌كنیم تا ارتباط‌مان با این بچه‌ها قطع نشود درست مثل بچه‌هایی كه بعد از استقلال از خانواده خارج می‌شوند و ارتباطشان را با خانواده همچنان حفظ می‌كنند.
*پایشی كه صورت گرفته نشان می‌دهد میزان طلاق در بچه‌های بهزیستی از متوسط طلاق در جامعه پایین‌تر بوده است. ما فكر می‌كنیم یكی از دلایل این آمار متفاوت سختی‌هایی است كه این بچه‌ها در زندگی‌شان كشیده‌اند و طبعاً دلشان نمی‌خواهد چنین روندی برای فرزندانشان هم تكرار شود. خیلی اوقات متوسط زندگی بچه‌های ما از متوسط سطح زندگی بچه‌ها در آن منطقه و شهر بالاتر است اما مسائل عاطفی و حضور نداشتن پدر و مادر كنار این بچه‌ها موجب شده تا تاب‌آوری بچه‌های ما بیشتر شود و به راحتی با هر ناراحتی كوچكی جا نمی‌زنند.
*بیشتر ازدواج‌های ما خارج از بهزیستی است. چون بعد از شش سالگی مراكز پسرانه و دخترانه از همدیگر جدا هستند و چندان فرصتی برای آشنایی آنها با هم به‌وجود نمی‌آید اما در دانشگاه‌ها و در محیط‌های خارج از بهزیستی فرصت آشنایی بچه‌ها برای ازدواج بیشتر فراهم است.
گردآوری: گروه خبر سيمرغ
seemorgh.com/news
منبع: isna.ir