تابناک: بمب‌های نقل و انتقالاتی که یکی پس از دیگری منفجر می‌شوند و فضای فوتبال ایران را تحت تأثیر قرار می‌دهند. پرسپولیسی‌ها فعلا وضعیت بهتری دارند و تا این لحظه توانسته‌اند تقریبا نصف تیم ملی مملکت را به استخدام دربیاورند. استقلالی‌ها هم استراتژی خاص خودشان را دارند؛ البته آن‌ها هم مانند رقیب سنتی شش بازیکن لیگ برتری در اختیار گرفتند؛ افزون بر این که آبی‌ها روی حفظ سوپرستاره‌های فصل پیش خودشان تمرکز کردند.
ضمنا باشگاه‌های دیگر نیز کم و زیاد خبرساز ظاهر شده‌اند؛ سپاهان همچنان خوش اشتها نشان می‌دهد؛ مس کرمان به پدیده غیرمنتظره بازار تبدیل شده و چند تیم دیگر هم چراغ خاموش به تحرکات خودشان ادامه می‌دهند. این اتفاقات در حالی رخ می‌دهند که این روز‌ها عدد و رقم‌های عجیب و غریبی در محافل خبری فوتبال کشورمان به گوش می‌رسد. اگر سال گذشته رسیدن به «میلیارد» یک تابوی شگفت‌انگیز بود که مو به تن مخاطبان سیخ می‌کرد و در مجموع هم فقط یکی، دو بازیکن چنین دستمزدی گرفتند، امروز مرزهای جدیدی برای این گمانه‌زنی‌های ترسیم شده و دعوا تا یک و نیم میلیارد تومان هم پیش رفته است!
اگر هزینه کردن دولت برای باشگاه‌ها ممنوع است، پس پول این بازیکنان میلیاردی از کجا می‌آید و اگر می‌توان از منابعی مجهول و از روزنه‌ها و منافذ پرشمار موجود در بدنه اقتصاد دولتی پول جور کرد، چگونه می‌توان خرج این بمب‌های خبری را داد.
محمد رویانیان همان گونه که بارها اعلام کرده به دنبال استانداردسازی در باشگاه بزرگی چون پرسپولیس است و قطعا یکی از پارامترهای اساسی این مسأله خودکفایی مالی سرخ‌ها از منابع دولتی است که امیدواریم نه صد درصد بلکه در بخش اعظمی از این مسأله پرسپولیس بتواند روی پای خود بایستد و صرف نگاهش به بودجه‌‌های دولتی نباشد.
اما پرسشی که برای بیشتر کار‌شناسان مطرح است، این که مدیرعامل پرسپولیس چگونه از پس این مخارج برمی‌آید؟
البته فتح‌الله‌زاده مدیر آبی‌ها هم بیکار نیست، استقلال از جمله تیم‌هایی است که در آغاز هر فصل لیگ بر‌تر، سر و صداهای بسیاری برای جذب بازیکن به راه می‌اندازد و امسال نیز این تیم ستارگان زیادی را جذب کرد؛ ستارگانی که بیشترشان دستمزد‌هایی کلان را از این باشگاه می‌گرفتند. مدیر عامل این باشگاه نیز همواره جذب چنین بازیکنانی را موفقیت خویش می‌دانست؛ اما آیا موفقیت تنها بستن قرارداد است و یا تأمین مالی باشگاه و بازیکنان؟
تیم کهکشانی استقلال در فصل گذشته ناموفق بود؛ تیمی که با داشتن هفت بازیکن ملی پوش، دو بازیکن مطرح خارجی و چندین بازیکن طراز اول تنها موفق به کسب جام حذفی شد و در بازی فینال در یک زمین بی‌طرف شاهین ته جدولی و سقوط کرده را در ضربات پنالتی برد! جالب اینکه پیش از بازی فینال همه بازی‌های استقلال در تهران برگزار شده بود!
جاسم کرار برای استقلال پانصد میلیون تومان هزینه داشت؟ کرار جمعا شش بار برای استقلال بازی کرد! سه بازی ثابت و سه بازی نیمه تمام و در مجموع پانصد دقیقه برای آبی پوشان به میدان رفت! کرار برای هر یک دقیقه یک میلیون تومان ناقابل برای استقلال هزینه داشت!؟
عدم تأمین مالی و پرداخت نکردن مطالبات بازیکنان این تیم، نشان می‌دهد که مدیریت این باشگاه با سهل انگاری تنها برای تبلیغ رسانه‌ای، قراردادهایی را بسته که اکنون نمی‌تواند آن‌ها را پاسخ دهد و نتیجه هم همین می‌شود که در شرایطی حساس و در آستانه یک بازی بین‌المللی، استقلال که با سرمایه دولت اداره می‌شود و تیمی دولتی است، اعتصاب کرده است!
بی‌گمان، بازیکن هر چه قدر هم که پولدار باشد، در پایان و بنا به قراردادی که بسته است، حقوق خود را می‌خواهد. اگر خواسته آنان زیاد است و خارج از توانایی پرداخت باشگاه، اکنون این مدیریت باشگاه است که باید پاسخگو باشد. اکنون به جای اینکه مدیریت باشگاه به دلیل بستن قراردادهایی که توان پرداخت آن نیست، زیر سؤال برود، انگشت اتهام را به سوی بازیکنان گرفته‌اند!
البته فراموش نکنیم که تیم سپاهان هم با هزینه‌های میلیاردی و گرفتن ستاره‌های استقلال و سایر تیم‌ها سال‌ها جولان داد.
به هر حال، هنگامی که تعریف درستی از باشگاه خصوصی و دولتی نداریم مجبور هستیم به طریقی به خودمان تسکین بدهیم. اکنون فدراسیون فوتبال اجازه می‌دهد چهار بازیکن خارجی به باشگاه‌ها اضافه شود و با هفت بازیکن لیگ برتری و در مجموع یازده بازیکن. بر این اساس هر سال در فصل و نقل و انتقالات نزدیک دویست ورزشکار آزاد هستند. هر شخصی که پولدار باشد بازیکن را می‌برد.
ضمنا باشگاه‌های دیگر نیز کم و زیاد خبرساز ظاهر شده‌اند؛ سپاهان همچنان خوش اشتها نشان می‌دهد؛ مس کرمان به پدیده غیرمنتظره بازار تبدیل شده و چند تیم دیگر هم چراغ خاموش به تحرکات خودشان ادامه می‌دهند. این اتفاقات در حالی رخ می‌دهند که این روز‌ها عدد و رقم‌های عجیب و غریبی در محافل خبری فوتبال کشورمان به گوش می‌رسد. اگر سال گذشته رسیدن به «میلیارد» یک تابوی شگفت‌انگیز بود که مو به تن مخاطبان سیخ می‌کرد و در مجموع هم فقط یکی، دو بازیکن چنین دستمزدی گرفتند، امروز مرزهای جدیدی برای این گمانه‌زنی‌های ترسیم شده و دعوا تا یک و نیم میلیارد تومان هم پیش رفته است!
اگر هزینه کردن دولت برای باشگاه‌ها ممنوع است، پس پول این بازیکنان میلیاردی از کجا می‌آید و اگر می‌توان از منابعی مجهول و از روزنه‌ها و منافذ پرشمار موجود در بدنه اقتصاد دولتی پول جور کرد، چگونه می‌توان خرج این بمب‌های خبری را داد.
محمد رویانیان همان گونه که بارها اعلام کرده به دنبال استانداردسازی در باشگاه بزرگی چون پرسپولیس است و قطعا یکی از پارامترهای اساسی این مسأله خودکفایی مالی سرخ‌ها از منابع دولتی است که امیدواریم نه صد درصد بلکه در بخش اعظمی از این مسأله پرسپولیس بتواند روی پای خود بایستد و صرف نگاهش به بودجه‌‌های دولتی نباشد.
اما پرسشی که برای بیشتر کار‌شناسان مطرح است، این که مدیرعامل پرسپولیس چگونه از پس این مخارج برمی‌آید؟
البته فتح‌الله‌زاده مدیر آبی‌ها هم بیکار نیست، استقلال از جمله تیم‌هایی است که در آغاز هر فصل لیگ بر‌تر، سر و صداهای بسیاری برای جذب بازیکن به راه می‌اندازد و امسال نیز این تیم ستارگان زیادی را جذب کرد؛ ستارگانی که بیشترشان دستمزد‌هایی کلان را از این باشگاه می‌گرفتند. مدیر عامل این باشگاه نیز همواره جذب چنین بازیکنانی را موفقیت خویش می‌دانست؛ اما آیا موفقیت تنها بستن قرارداد است و یا تأمین مالی باشگاه و بازیکنان؟
تیم کهکشانی استقلال در فصل گذشته ناموفق بود؛ تیمی که با داشتن هفت بازیکن ملی پوش، دو بازیکن مطرح خارجی و چندین بازیکن طراز اول تنها موفق به کسب جام حذفی شد و در بازی فینال در یک زمین بی‌طرف شاهین ته جدولی و سقوط کرده را در ضربات پنالتی برد! جالب اینکه پیش از بازی فینال همه بازی‌های استقلال در تهران برگزار شده بود!
جاسم کرار برای استقلال پانصد میلیون تومان هزینه داشت؟ کرار جمعا شش بار برای استقلال بازی کرد! سه بازی ثابت و سه بازی نیمه تمام و در مجموع پانصد دقیقه برای آبی پوشان به میدان رفت! کرار برای هر یک دقیقه یک میلیون تومان ناقابل برای استقلال هزینه داشت!؟
عدم تأمین مالی و پرداخت نکردن مطالبات بازیکنان این تیم، نشان می‌دهد که مدیریت این باشگاه با سهل انگاری تنها برای تبلیغ رسانه‌ای، قراردادهایی را بسته که اکنون نمی‌تواند آن‌ها را پاسخ دهد و نتیجه هم همین می‌شود که در شرایطی حساس و در آستانه یک بازی بین‌المللی، استقلال که با سرمایه دولت اداره می‌شود و تیمی دولتی است، اعتصاب کرده است!
بی‌گمان، بازیکن هر چه قدر هم که پولدار باشد، در پایان و بنا به قراردادی که بسته است، حقوق خود را می‌خواهد. اگر خواسته آنان زیاد است و خارج از توانایی پرداخت باشگاه، اکنون این مدیریت باشگاه است که باید پاسخگو باشد. اکنون به جای اینکه مدیریت باشگاه به دلیل بستن قراردادهایی که توان پرداخت آن نیست، زیر سؤال برود، انگشت اتهام را به سوی بازیکنان گرفته‌اند!
البته فراموش نکنیم که تیم سپاهان هم با هزینه‌های میلیاردی و گرفتن ستاره‌های استقلال و سایر تیم‌ها سال‌ها جولان داد.
به هر حال، هنگامی که تعریف درستی از باشگاه خصوصی و دولتی نداریم مجبور هستیم به طریقی به خودمان تسکین بدهیم. اکنون فدراسیون فوتبال اجازه می‌دهد چهار بازیکن خارجی به باشگاه‌ها اضافه شود و با هفت بازیکن لیگ برتری و در مجموع یازده بازیکن. بر این اساس هر سال در فصل و نقل و انتقالات نزدیک دویست ورزشکار آزاد هستند. هر شخصی که پولدار باشد بازیکن را می‌برد.
گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
www.seemorgh.com/sport
منبع:tabnak.irمطالب داغ ورزشی:
آغاز فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران/کاریکاتور
جشن تولد 21 سالگی امیر غفور در توکیو /تصاویر
گزارش آماری از تاریخچه جام ملت‌های اروپا/ تحقق آرزو بعد از مرگ!
ژاوی فوتبال عربستان را دست انداخت!
جشن تولد 21 سالگی امیر غفور در توکیو /تصاویر
گزارش آماری از تاریخچه جام ملت‌های اروپا/ تحقق آرزو بعد از مرگ!
ژاوی فوتبال عربستان را دست انداخت!