نامه احساسی و زیبای فرانچسکو توتی پس از خداحافظی از دنیای فوتبال
فرانچسکو توتی بازیکن افسانه ای تیم رم سرانجام شب گذشته در 40 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد, در ادامه نامه خداحافظی فرانچسکو توتی را خواهید خواند.

خداحافظی فرانچسکو توتی از دنیای فوتبال

فرانچسکو توتی، اسطوره باشگاه رم، پس از نزدیک به 25 سال حضور در این تیم، سرانجام دیشب آخرین بازی اش را با پیراهن این تیم انجام داد و طی مراسمی باشکوه با رم خداحافظی کرد.

نامه خداحافظی فرانچسکو توتی به شرح زیر است:

    از تو ممنونم رم.
    از پدر و مادرم، برادرم، اقوامم و دوستانم ممنونم.
    از همسرم و سه فرزندم ممنونم.
    می‌خواهم از انتها شروع کنم، از خداحافظی‌ها، چراکه نمی دانم شاید نتوانم این‌خط‌ها را بخوانم.
    غیرممکن است 28 سال را در چند جمله خلاصه کنم.

    دوست داشتم با یک شعر یا آهنگ این‌کار را انجام دهم، امّا نمی توانم.
    در طول سالیان اخیر، سعی کردم که خودم را از طریق پاهایم بیان کنم، چیزی که همه چیز را از زمان کودکی تا کنون برایم راحت تر کرده است.
    صحبت از کودکی می شود، حدس می زنید اولین اسباب بازی مورد علاقه ام چه بود؟ فوتبال، البته! هنوز هم فوتبال.

    زمان لعنتی. 18 ژوئن 2001 بود، همه ما دوست داشتیم که زمان کمی سریع‌تر جلو رود.
    نمی توانستیم بیشتر از این صبر کنیم تا داور سوت پایان را بزند.
    هنوز هم موهای بدنم وقتی به آن لحظه فکر می‌کنم، سیخ می‌شود.

    امروز، زمان روی شانه ام زد و گفت:
    باید رشد کنیم، از فردا، تو بزرگسال محسوب می‌شوی، آن کفش‌ها و لباس ها را در بیاور، چراکه از فردا تو یک مرد خواهی بود. نمی‌توانی دیگر بوی خوش چمن فوتبال را حس کنی، نمی توانی آفتابی که به صورتت می زند و یا گلی که از حریف خورده ای  را تحمل کنی،آدرنالین تو را از پای در می‌آورد، لذت خوشحالی کردن.
     در طول ماه‌های اخیر، همیشه از خودم پرسیده ام، چرا از این خواب بیدار شده ام.
    تصور کنید که کودکی هستید و رویای خوبی دارید و مادرتان شما را بیدار می کند تا به مدرسه بروید.
    شما می خواهید به رویایتان ادامه دهید، امّا دیگر نمی توانید.
    این دیگر یک رویا نیست، واقعیت است.
    دیگر نمی توان به ادامه آن برگشت.

    می خواهم این نامه را به همه شما، همه کودکانی که از من حمایت کردید، تقدیم کنم.
    به کودکان دیروز که اکنون پدر و مادران امروز هستند و شاید فریاد بزنند: "توتی‌گُل"
    اکنون واقعا به پایان رسید.
    برای آخرین بار پیراهن را از تنم در می آورم.
    آن را کنار می گذارم، حتی اگر دیگر نتوانم به اندازه کافی در مورد آن صحبت کنم و شاید هرگز نتوانم.
    من را به خاطر این که نمی توانم مصاحبه کنم و فکر و اندیشه ام را واضح بیان کنم.
    امّا خاموش کردن چراغ‌ها خیلی سخت است.
    می ترسم، این مشابه ترسی نیست که من در برابر دروازه، زمان زدن یک ضربه پنالتی داشتم.
    اکنون، مانند آن چارچوب دروازه، نمی توانم آینده را ببینم.
    از من بپذیرید که بترسم.

    اکنون، من به شما نیاز دارم و عشقی که همیشه به من نشان دادید.
    با حمایت شما، می توانم ورق را عوض کنم و خودم را وارد ماجراجویی جدید کنم.
    اکنون، زمان آن فرارسیده که از  تمام هم تیمی هایم، تمام مربیان، مدیران، روسای باشگاه، و تمام کسانی که در این مدت در کنار من بودند تشکر کنم.
    هواداران، کوروا سود، یک راهنمای روشن برای تمام رمی‌ها.
    در روم متولد شدند و رمی بودن یک امتیاز ویژه است.
    کاپیتان این تیم بودن یک افتخار بزرگ است.

    شما همیشه در زندگی من بودید و هستید و خواهید بود. دیگر نمی توانم شما را با پاهایم سرگرم کنم. امّا قلبم همیشه با شما خواهد بود.
    اکنون، از پله ها پایین می روم و به رختکنی می روم که مانند یک کودک از من استقبال کرد و اکنون مانند یک مرد از آن خارج می شوم.
    افتخار می کنم و خوشحالم که 28 سال عشق را به شما تقدیم کردم.
    عاشق شما هستم.


گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: tarafdari.com