گلچینی از واکنش های جنجالی محمد مایلی کهن در فوتبال ایران

جام نیوز: محمد مایلی کهن هنوز سرش برای جنجال درد می کند. حالا او با مصاحبه ها و بیانیه های اخیرش باید پاسخگوی شکایت باشگاه پرسپولیس و علی دایی باشد. مروری داریم بر جنجالی ترین قصه های مایلی کهن در فوتبال ایران:
سال های ابتدایی بازیگری مایلی کهن همزمان با انقلاب بود. یکی از ماندگارترین دعواهایش را در امجدیه ثبت کرد، جایی که از فنس های استادیوم بالا رفت تا یکی از هواداران قدیمی پرسپولیس را کتک بزند!
 

دعوا با قلیچ
مایلی کهن در حضور ضیاء عربشاهی اغلب در پرسپولیس نیمکت نشین بود. نقل است در یکی از بازی های این تیم سعید نعیم آبادی چند توپ خراب می کند و محمد مایلی کهن از روی نیمکت شروع به داد فریاد می کند.
اتفاقی که در رختکن با واکنش تند همبازیانش روبرو می شود. مایلی کهن اما در بازی بعد بر سر وحید قلیچ دروازه بان پرسپولیس فریاد می کشد که در نهایت منجر به درگیری این 2 در رختکن پرسپولیس می شود. مایلی کهن و قلیچ یک بار هم در شیراز درگیر شدند و ماجرای مشت معروف قلیچ به صورت مایلی کهن جزو داستان های فوتبال ایران شد.
 

اولین جملات علیه دایی
محمد مایلی کهن و علی دایی مثل دو خط موازی هستند! ریشه اختلافات این دو نفر را باید از سال 1997 جست و جو کرد، وقتی مایلی کهن در یک برهه 3 ماهه دایی را به تیم ملی دعوت نکرد. او البته همان زمان مصاحبه تندی علیه دایی انجام داد: «دایی گفته 10 هزار مارک بدهید تا برای تیم ملی بازی کنم، ما این پول را نمی دهیم و او را به تیم ملی دعوت نمی کنیم.» در نهایت اما با وساطت سران وقت سازمان تربیت بدنی دایی به تیم ملی بازگشت.
 

یه تیکه گوشت و استخون!
شاید اگر علی پروین هم همسن دایی بود، مصاحبه های تند مایلی کهن انتظارش را می کشید! مایلی کهن اعتقاد دارد در جریان کتک کاری با قلیچ، پروین پشت او نایستاد. می گویند علی پروین یک بار هم در تمرین پرسپولیس با مایلی کهن دچار مشاجره شده و سرمربی وقت پرسپولیس برای خطاب کردن مایلی کهن عبارت «یه تیکه گوشت و استخون!» را به کار برد. مایلی کهن البته هیچگاه علیه پروین در رسانه ها حرف نزد، او فقط یکبار در اواسط دهه 80 بعد از تساوی پرسپولیس و سایپا گفته بود: «اتوبان رفاقت علی پروین، یک طرفه است!»
 

دادکان حامی ام نبود
اختلاف با یار قدیمی از تیم امید نشات گرفت، دادکان بعد از حضور در فدراسیون فوتبال مایلی کهن را به عنوان سرمربی تیم ملی امید انتخاب کرد. ایران 2 بازی ابتدایی خود را باخت و بازی سوم خود را مساوی کرد تا برای یکی از بهترین تیم های امید تاریخ ایران، بازی چهارم مقابل چین سرنوشت ساز باشد. اتفاقا ایران بازی چهارم را هم باخت و حذف شد تا بلافاصله حکم اخراج مایلی کهن توسط دادکان امضا شود! مایلی کهن بعد از بازگشت به ایران علیه رئیس وقت فدراسیون موضع گرفت و گفت دادکان پشت من را خالی کرد! مصاحبه تند مایلی کهن با برنامه 90 در آن روزها هنوز از خاطر فوتبالدوستان پاک نشده است. او البته در توجیه شکست هایش گفت: «از داخل اتاق سیاوش اکبرپور و امیرحسین صادقی صدای تاس می آمد، ما انقلاب کردیم تا جلوی این مسائل گرفته شود، قبل از انقلاب در اردوهای تیم ملی تریاک می کشیدند، حالا اگر جلوی این ها را نگیریم دوباره به تریاک می رسیم!»
 

اختلاف با کفاشیان
کفاشیان در دوران حضور مایلی کهن در تیم امید، مخالف درجه یک او بود. او بارها به فدراسیون فوتبال فشار آورد تا او را برکنار کنند، با این شرایط بعد از ناکامی تیم امید در رسیدن به المپیک سیدنی این فرصت در اختیار کفاشیان قرار گرفت تا پیش از نشستن هواپیمای تیم ملی دادکان را راضی به امضای حکم برکناری مایلی کهن کند. این اتفاق گذشت تا کفاشیان این بار خودش رئیس فدراسیون فوتبال شد. محمد مایلی کهن اما او را از گزند مصاحبه هایش در امان نگذاشت: «این انتخابات چه مشروعیتی دارد که کفاشیان به تنهایی در آن کاندید شده است؟»
 

اولین بیانیه علیه قلعه نویی
بیانیه نویسی مایلی کهن از دعوای او با قلعه نویی آغاز شد. مایلی کهن 15 فروردین 88 سرمربی تیم ملی ایران شد. او قبل از حضور در اردوی تیم ملی با سایپا به مصاف استقلال رفت، آبی ها برای قهرمانی سه امتیاز مسابقه را احتیاج داشتند اما بازی در نهایت یک - یک شد تا موج فحاشی ها علیه مایلی کهن در ورزشگاه آزادی آغاز شود. او اعتقاد داشت کار، کار قلعه نویی است و جوسازی های او، به همین جهت بیانیه معروفش را خطاب به سرمربی وقت استقلال نوشت: «به این آقایان کوتوله و عوام فریب (کل یوم) که حتی فاقد مدرک تحصیلی برای گروهبان قندلی شدن (!) هستند می گویم که از گل دقیقه 90 سایپا و پیامی که برای ملت شریف ایران داشت پند گرفته و هرچه سریع تر از نوچه بازی و نوچه پروری دست بردارد، از کارهای نا ثواب و عوام فریبی دست بردارند. این مطلب شامل حال گنده باقالی ها(!) که کنار دست این کوتوله هستند هم می شود.»
او البته بعدها به محل تولد قلعه نوعی هم ایراد گرفت و گفت: «این آقا می گوید شاگرد من بوده اما من شرمم می شود که چنین شاگردی داشته باشم، او نباید اصل و نسب خود را فراموش کند، ایشان هی می گوید من بچه جنوب شهر هستم اما اسم 4 تا خیابان جنوب شهر را نمی شناسد، اگر به اسم فامیل او نگاه کنید می فهمید از کجا آمده.»