کارهای خیرخواهانه رونالدو
در راستای خبرهای خوبی که ربطی به اخبار بد ندارند، خبری هم رسید از کریستیانو رونالدو که قبل از بازی پرتغال و مجارستان سری زده بود به یک پسربچه ویلچرنشین اهل چک که دچار است به بیماری سرطان در مرحله قابل علاج، اما صعب و گران‌قیمت.
رونالدو از این بیمار عیادت کرد، با او به زبان بی‌زبانی حرف زد، با هم عکس سلفی گرفتند، از شانس بالای پسرک و از اراده‌اش برای غلبه بر بیماری سخن گفت و امیدآفرینی کرد و میل به زندگی «دوست تازه‌اش» را تقویت کرد و سپس برای آن که علاوه بر حرف، وارد دایره عمل هم بشود تا معلوم کند چقدر دل مهربانی دارد، تعهد کرد:
تمام هزینه معالجه‌اش را او می‌پردازد – این را خود رونالدو گفت- و گفت: مخارج روند خوب شدن او تا آخر عمرش را تقبل می‌کند. رونالدو فقط فوتبال بازی کردن و فقط در فیلم‌های تبلیغاتی ظاهر شدن را بلد نیست. او هنر مهر ورزیدن هم دارد. او هنر خوشحال کردن دل‌ها را هم یاد گرفته است. او عرضه استفاده خداپسندانه از امکانات، داشته‌ها و ثروتش را هم دارد. او انسانیت را فراموش نکرده است. در مرامنامه رونالدو این اصل «سعدی» گفته و بشریت پذیرفته جای بزرگی دارد انگار:
بنی‌آدم اعضای یک پیکرند!
که در آفرینش ز یک گوهرند!
چون عضوی به درد آورد روزگار!
دگر عضوها را نماند قرار!
نمی‌پرسم که ما چه کاره‌ایم. سؤال نمی‌کنم که در این حیرانکده ما کجای کاریم. بازی پرتغال – مجارستان را دیدیم. پرتغال برد، با یک گل. مجارستان باخت اینان هم با یک گل. از عملکرد پرتغال چه باید دستگیرمان شود؟ ما اگر بودیم این فوتبال را قبول می‌کردیم؟ این همه کند، این همه سنگین، این همه پراشتباه در پاس دادن، این همه توپ‌های لو داده در همه جای زمین.
ما به جام جهانی رفته‌ایم خیلی مقتدر و در کمال صلابت. هلند را باید حذف شده دید و ایتالیا را هم در شرف چنین سرنوشتی. بالاتر، دیدیم که یکی مثل رونالدو زکات مالش را، مالی که از فوتبال تحصیل شده را، چگونه می‌پردازد. حالا باید پرسید شکرانه راهیابی به جام جهانی را چگونه ادا خواهیم کرد؟ با چه نوعی از بازی؟ با چه کلاسی از فوتبال؟ آیا تیم ملی ایران به حکم عملکردهای میدانی‌اش از کره‌جنوبی هم جنوبی‌تر خواهد بود؟ یا از پرتغال هم تسلیم‌پذیرتر؟
به جام جهانی راه یافته و این درست. برای صعود در این راه مقتدرانه عمل کرده‌ایم این هم درست، ولی کار اصلی هنوز آغاز نشده است تا شروع جام جهانی، هنوز 10 ماه راه داریم و 10 ماه کار داریم. فرصت را دریابیم، قرار نیست ما مجارستان جام جهانی باشیم. چرا خود را پرتغال ندانیم؟
عکس رونالدو با کودک سرطانی
گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: khabarvarzeshi.com