شب قبل از نمایش آقایی به من زنگ زد و گفت: فیلم شما از برنامه خارج شده. چون از یك جایی...
 

نوشته ای از پگاه آهنگرانی
جشنواره سینما حقیقت، جشنواره خوبی است. آبرومند است. برنامه‌ریزی دارد. بولتن ندارد. فیلم‌ها را طبق برنامه نشان می‌دهند. هیات داورانش آدم‌‌های كاربلدی هستند و فیلمسازان مهمی در آن حضور دارند. مدیری هم دارد كه آدم دلسوزی است. خلا‌صه وجودش غنیمت است. من یك فیلم ساختم به نام <محاكات غزاله علیزاده> كه در بخش مسابقه فیلم‌های مستند كوتاه شركت كرد. چند نسخه از فیلم را خواستند كه برایشان بردم. با من مصاحبه كردند تا در بولتن جشنواره چاپ كنند. نام فیلم در برنامه آمد و زمان نمایش آن مشخص شد. شب قبل از نمایش آقایی به من زنگ زد و گفت: فیلم شما از برنامه خارج شده. چون از یك جایی در ارشاد به ما گفتند این فیلم را حذف كنید. همین.
 
بدون هیچ توضیح دیگری. این اتفاق اصلا‌ عجیب نیست و ما را غافلگیر نمی‌كند. اصولا‌ غافلگیر شدن و به روی خود نیاوردن عادت ثانوی ما شده است و هر روز ممكن است شما را از كاری كه تصور می‌كردید طبق برنامه پیش می‌رود بازدارند بدون هیچ توضیح و توجیهی. من هم توقعی ندارم. نمی‌گویم چرا فیلم من در جشنواره نیست؟ چرا اگر قرار بود نباشد زودتر اعلا‌م نشد؟ اشكالش چی بود؟ چرا برای نمایش در جشن خانه سینما بی‌مساله نیست ولی در سینما حقیقت مساله دارد؟ این كپی‌ها و این وقتی كه از من برای مصاحبه تلف كردید كجا رفت؟ چون من هم می‌خواهم در همین سینما فیلم بسازم و باید آدابش را هم یاد بگیرم، و یكی از آنها این است كه در برابر تضییع حقم تحمل و سكوت كنم. وقتی فیلم‌هایی از بزرگان سینما با وجود پروانه نمایش بدون هیچ توجیهی توقیف و حذف می‌شوند من فیلم كوتاه‌ساز كه فیلمم را حداكثر 500 نفر می‌بینند چه انتظاری می‌توانم داشته باشم. فیلم من بهترین فیلم جشنواره نبود و قرار نبود جایزه‌ها را درو كند. با حذف آن نه جشنواره خیلی ضرر می‌كند نه من خیلی جریحه‌دار می‌شوم. شكر خدا چیزی كه ما كم نداریم جشنواره است. فقط می‌گویم چرا قاعده‌ای را كه خودمان می‌گذاریم نقض می‌كنیم و وقتی نقض می‌كنیم شجاعت اعلا‌م رسمی‌اش را هم نداریم. چون می‌ترسیم به شوونات جشنواره بر بخورد و یكی برگردد و بگوید این جشنواره چندان هم بی‌نقص نیست. اگر شما فیلم‌ها را قبل از نمایش در جشنواره به جایی در ارشاد نشان می‌دهید و مجوز می‌‌گیرد پس باید زودتر می‌فهمیدید كه فیلم من قابل نمایش نیست و این همه به خودتان و من و داوران زحمت نمی‌دادید. اگر آنها یكهو فهمیدند كه این فیلم برای جشنواره مضر است (كه البته این محتمل‌تر است، چون آنها اصولا‌ آدم‌هایی هستند كه یكهو به چیزی پی می‌‌برند و با عجله راست و ریستش می‌كنند.)خب آن را اعلا‌م كنید، تقصیر شما كه نبوده به شما گفته‌اند، شما هم گفته‌اید چشم. حداقل كسانی كه طبق برنامه برای دیدن فیلم می‌آیند، می‌فهمند كه اشكال از فیلم یا از من نبوده است و من شرمنده آنها نمی‌شوم. نترسید خدشه‌ای به نظم شما وارد نمی‌آید و از امتیازات پرشمارتان كم نمی‌شود. نمی‌خواهم از من دلجویی كنید، توقع عذرخواهی هم ندارم. این چیزها اینجا رسم نیست. فقط می‌گویم مسوولیت تصمیم‌گیریتان را بپذیرید. مدیریت فقط برنامه‌ریزی دقیق و نظم پادگانی نیست، احترام به دیگران و به خودمان هم هست، شجاعت داشتن هم هست. طبق برنامه چاپ‌شده، فیلم <محاكات غزاله علیزاده> قرار بود در بخش مسابقه ملی امروز در سانس 45 / 13 تا 15/ 15 دقیقه به نمایش درمی‌آمد.

 
 
 
 
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: ایراسان