امروز 14 آذر ماه 1387 هجری شمسی مصادف با دوازدهمین سالروز درگذشت علی حاتمی، كارگردان «مادر»، «دلشدگان»، «كمال‌الملك» و «سوته‌دلان» است.
حاتمی می‌گفت: «هدف من در سینما، ساختن فیلمهایی است كه دارای جنبه‌های فرهنگی باشد ـ منظور از فرهنگ، نه اینكه كاری ادیبانه ارائه نمایم كه قهرمانانش برای هم شاهنامه بخوانند، مطلقا چنین چیزی نیست هدف من اینست كه در فیلمهایم بتوانم فرهنگ مردم، فرهنگ ایرانی را نشان دهم... .»
حاتمی می‌گفت: «هدف من در سینما، ساختن فیلمهایی است كه دارای جنبه‌های فرهنگی باشد ـ منظور از فرهنگ، نه اینكه كاری ادیبانه ارائه نمایم كه قهرمانانش برای هم شاهنامه بخوانند، مطلقا چنین چیزی نیست هدف من اینست كه در فیلمهایم بتوانم فرهنگ مردم، فرهنگ ایرانی را نشان دهم... .»
علی حاتمی متولد 1323 هجری شمسی است. او در اواخر دوره‌ی متوسطه به اداره‌ی هنرهای دراماتیك رفت و كلاسهای نمایشنامه‌نویسی را گذراند و بعد از مدتی از دانشكده هنرهای دراماتیك فارغ‌التحصیل شد. كار هنری او از سال اول تحصیل در دانشگاه با نمایش «دیب» آغاز كرد.
از دیگر نمایش‌های وی می‌توان به «خاتون خورشید باف»، «آدم و حوا»، «حسن كچل» و «چهل‌گیس» نام برد.
حاتمی سپس به كار ساخت فیلمهای تبلیغاتی مشغول شد بعدها شروع به همكاری با تلویزیون كرد و اولین كار مهمش در آنجا در مجموعه تلویزیونی جنگل 1347 به عنوان نویسنده و بازیگر بود. فعالیت در سینما را از سال 1349 به عنوان نویسنده و كارگردان با فیلم «حسن كچل» آغاز كرد.
از آثار سینمایی او می‌توان به «طوقی» 1349، «باباشمل» 1350 ، «قلندر» 1351، «سوته دلان» 1356 «حاجی واشنگتن» 1361، «كمال‌الملك» 1363، «مادر» 1368 «دلشدگان» 1370 و... است.
از دیگر نمایش‌های وی می‌توان به «خاتون خورشید باف»، «آدم و حوا»، «حسن كچل» و «چهل‌گیس» نام برد.
حاتمی سپس به كار ساخت فیلمهای تبلیغاتی مشغول شد بعدها شروع به همكاری با تلویزیون كرد و اولین كار مهمش در آنجا در مجموعه تلویزیونی جنگل 1347 به عنوان نویسنده و بازیگر بود. فعالیت در سینما را از سال 1349 به عنوان نویسنده و كارگردان با فیلم «حسن كچل» آغاز كرد.
از آثار سینمایی او می‌توان به «طوقی» 1349، «باباشمل» 1350 ، «قلندر» 1351، «سوته دلان» 1356 «حاجی واشنگتن» 1361، «كمال‌الملك» 1363، «مادر» 1368 «دلشدگان» 1370 و... است.
و 14 آذر ماه 1375 انالله و انا الیه راجعون و ««حالا مثل این كه از این سینما هم باید بروم و یابه قول دیالوگ فیلمهایم طعمه دام و صید صیاد شدم و یا می‌شوم و شاید این پایان عشق است و یا آغاز راه و اگر مرگی هست هیچ گاه چیز ترسناكی نیست. همان طور كه در شاهنامه ما هم نبوده و یا به همان نحو كه من در فیلمهایم مرگ را ترسیم كرده‌ام ـ دلشدگان، مادر و ... و حتی در فیلم“مادر“ مرگ قبلا تمرین می‌شود و من در فیلمهایم پرسوناژهایم را قبل از مرگ تطهیر می‌كنم. هرچند خداوند عادل است و رحمان و رحیم، ولی من كه در این موارد یك آدم عامی و سنتی هستم یا داستان‌هایم را با مرگ جمع كرده‌ام و یا بیانیه‌های مهم. فیلمهای من با مرگ به تماشاگر القاء شده و شاید همه داستان بشر درمرگ و زندگی خلاصه شود و البته مرگ پایانی برای زندگی نیست. شما غیر از این فكر می‌كنید؟ »
محمد مهدی دادگو می‌گوید: «دریغ، سال‌ها گذشته است كه سینما انتظار می‌كشد كه یك حاتمی سینماشناس، ایران دوست پارسی‌گوی، شیرین زبان با آن عشق به ایران و سنت و اعتقاد پیدا شود و این چند كار نوشته‌ی زمین مانده‌ی شما را بسازد. هرچند اوضاع زمانه چندان مساعد نیست ولی باور نمی‌كنید در ناصیه این جوانان مستعد می‌شود كه بارقه عاشقانه هنر ایرانی را دید. این سرزمین عجب خاكی دارد كه اینهمه عاشق می‌سازد.»
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: خبرگزاری فارس