نوری بیگله جیلان بالاخره نخل طلای جشنواره کن را گرفت. اتفاقی که خیلی‌ها منتظرش بودند و می‌دانستند دیر و یا زود رخ خواهد داد. جیلان در کلکسیون افتخاراتش، تقریبا تمام جوایز جشنواره کن را داشت جز نخل طلا. او که در سال 1995 با فیلم کوتاه پیله توانست کاندید نخل طلای بهترین فیلم کوتاه شود، با فیلم دوردست (2002) جایزه ویژه هیئت داوران، با فیلم اقلیم (2006) جایزه فیبرشی، با فیلم سه میمون (2008) جایزه بهترین کارگردانی و با فیلم روزی روزگاری در آناتولی (2011) جایزه بزرگ کن را بدست آورده بود. او یکی از فیلمسازان محبوب کن است که به مرور جایگاه خود را در این جشنواره محکم کرد و در نهایت نیز موفق شد با فیلم خواب زمستانی (2014) نخل طلا را ببرد.
جیلان متولد 1959 در استانبولِ ترکیه است. او که لیسانس مهندس برق دارد، ابتدا کار هنری‌اش را به عنوان عکاس شروع کرد و سپس در کنار عکاسی، به سینما نیز روی آورد. فیلم‌های جیلان به وضوح تحت تاثیر فیلمسازهای محبوب‌اش هستند. از تارکوفسکی و آنتونیونی بگیرید تا برگمان و کیارستمی.
با این وجود این فیلمساز ترک توانست به سبک خاص خود در سینما برسد و به یکی از مهم‌ترین فیلمسازهای جشنواره‌ای دنیا تبدیل شود. فیلم‌های جیلان ویژگی‌های ثابتی دارند. ریتم آهسته، قاب‌بندی‌های چشم‌نواز، حرکات دوربین اندک، برداشت‌های بلند، توجه به جزئیات پنهانِ زندگی روزمره، رویکرد مینی‌مالیستی، بازنمایی واقعیت و سکانس‌های پر گفت و گو برخی از این ویژگی‌ها هستند. ویژگی‌هایی که با مضامینی چون از خودبیگانگی، مشکل عدم ارتباط انسان‌ها با یکدیگر، سایه مرگ بر سر زندگی و معضلات هستی‌شناسانه در آمیخته و سبکِ سینمای جیلان را شکل می‌دهند. سبکی که توانسته توجه بسیاری از منتقدان را جلب کرده و نام جیلان را به عنوان یکی از فیلمسازهای مطرح جریان هنری سینما بر سر زبان‌ها بی‌اندازد.
جیلان در فیلم‌های ابتدایی‌اش بیش از هر چیز تلاش می‌کرد تصویری بدون تاکید از زندگی عادی انسان‌ها را به نمایش بگذارد. تلاشی که با فیلم‌های قصبه (1997) و ابرهای ماه مه (1999) شروع و با فیلم‌های دور دست و اقلیم به اوج خود رسید. در قدم بعدی جیلان سعی کرد تا حدی درام را نیز وارد فیلم‌هایش کند و جهان آثارش را نیز از لحاظ مضمونی گسترش دهد. نتیجه این تلاش به فیلم تحسین شده سه میمون ختم شد. با این وجود، اوج هنر و توانایی‌های این فیلمساز خوش سلیقه را می‌توان در روزی روزگاری در آناتولی مشاهده کرد. فیلمی که از لحاظ تصویری بسیار چشم نواز است و با میزانسن‌های دقیق و دیالوگ‌های حساب شده‌اش می‌تواند مخاطب را تحت تاثیر خود قرار دهد و به فکر فرو می‌برد.
خواب زمستانی را که که هنوز ندیده‌ایم، اگر کنار بگذاریم، روزی روزگاری در آناتولی کامل‌ترین فیلم جیلان چه در زمینه فرم و چه در زمینه چالش‌های هستی‌شناسانه و انسانی مورد نظر این کارگردان به حساب می‌آید. فیلمی که با وجود مدت زمان طولانی‌اش، مخاطب را خسته نکرده و کاملا درگیر جهان معنایی سطح بالایش می‌کند.
جیلان بعد از موفقیت‌های بسیار این فیلم در جشنواره‌های مختلف، امسال با فیلمِ خواب زمستانی به کن آمد. فیلمی که با استقبال منتقدان مواجه شد و عده فراوانی آن را شایسته دریافت نخل طلا دانستند. جایزه‌ای که در نهایت نیز نصیب‌اش شد. حالا باید منتظر فیلم ماند و دید که آیا خواب زمستانی نسبت به روزی روزگاری در آناتولی یک پیشرفت به حساب می‌آید و یا خیر. گفته‌ها و شنیده‌ها که حکایت از این دارند که جیلان از فیلم قبلی‌اش چند قدم جلو تر رفته و اثری عمیق‌تر خلق کرده است. بررسی کارنامه این فیلمساز نیز نشان از حرکت صعودی او دارد. جیلان فیلمسازی است که رفته رفته به پختگی آثارش افزوده می‌شود. او با هر فیلم بیش از گذشته به زبان و لحن مورد نظرش نزدیک می‌شود. لحنی که مختص خود اوست و البته تحت تاثیر نویسنده بزرگی چون چخوف.
خواب زمستانی با این جایزه‌ای که گرفت، به احتمال فراوان به عنوان نماینده ترکیه به آکادمی اسکار نیز معرفی خواهد شد و حضور پر رنگی در فصل جوایز خواهد داشت. حالا باید منتظر ماند و دید که در ادامه سال چه فیلم‌های دیگری رو می‌شوند و در بخش فیلم‌های غیر انگلیسی زبان با فیلم جیلان رقابت می‌کنند.
جیلان متولد 1959 در استانبولِ ترکیه است. او که لیسانس مهندس برق دارد، ابتدا کار هنری‌اش را به عنوان عکاس شروع کرد و سپس در کنار عکاسی، به سینما نیز روی آورد. فیلم‌های جیلان به وضوح تحت تاثیر فیلمسازهای محبوب‌اش هستند. از تارکوفسکی و آنتونیونی بگیرید تا برگمان و کیارستمی.
با این وجود این فیلمساز ترک توانست به سبک خاص خود در سینما برسد و به یکی از مهم‌ترین فیلمسازهای جشنواره‌ای دنیا تبدیل شود. فیلم‌های جیلان ویژگی‌های ثابتی دارند. ریتم آهسته، قاب‌بندی‌های چشم‌نواز، حرکات دوربین اندک، برداشت‌های بلند، توجه به جزئیات پنهانِ زندگی روزمره، رویکرد مینی‌مالیستی، بازنمایی واقعیت و سکانس‌های پر گفت و گو برخی از این ویژگی‌ها هستند. ویژگی‌هایی که با مضامینی چون از خودبیگانگی، مشکل عدم ارتباط انسان‌ها با یکدیگر، سایه مرگ بر سر زندگی و معضلات هستی‌شناسانه در آمیخته و سبکِ سینمای جیلان را شکل می‌دهند. سبکی که توانسته توجه بسیاری از منتقدان را جلب کرده و نام جیلان را به عنوان یکی از فیلمسازهای مطرح جریان هنری سینما بر سر زبان‌ها بی‌اندازد.
جیلان در فیلم‌های ابتدایی‌اش بیش از هر چیز تلاش می‌کرد تصویری بدون تاکید از زندگی عادی انسان‌ها را به نمایش بگذارد. تلاشی که با فیلم‌های قصبه (1997) و ابرهای ماه مه (1999) شروع و با فیلم‌های دور دست و اقلیم به اوج خود رسید. در قدم بعدی جیلان سعی کرد تا حدی درام را نیز وارد فیلم‌هایش کند و جهان آثارش را نیز از لحاظ مضمونی گسترش دهد. نتیجه این تلاش به فیلم تحسین شده سه میمون ختم شد. با این وجود، اوج هنر و توانایی‌های این فیلمساز خوش سلیقه را می‌توان در روزی روزگاری در آناتولی مشاهده کرد. فیلمی که از لحاظ تصویری بسیار چشم نواز است و با میزانسن‌های دقیق و دیالوگ‌های حساب شده‌اش می‌تواند مخاطب را تحت تاثیر خود قرار دهد و به فکر فرو می‌برد.
خواب زمستانی را که که هنوز ندیده‌ایم، اگر کنار بگذاریم، روزی روزگاری در آناتولی کامل‌ترین فیلم جیلان چه در زمینه فرم و چه در زمینه چالش‌های هستی‌شناسانه و انسانی مورد نظر این کارگردان به حساب می‌آید. فیلمی که با وجود مدت زمان طولانی‌اش، مخاطب را خسته نکرده و کاملا درگیر جهان معنایی سطح بالایش می‌کند.
جیلان بعد از موفقیت‌های بسیار این فیلم در جشنواره‌های مختلف، امسال با فیلمِ خواب زمستانی به کن آمد. فیلمی که با استقبال منتقدان مواجه شد و عده فراوانی آن را شایسته دریافت نخل طلا دانستند. جایزه‌ای که در نهایت نیز نصیب‌اش شد. حالا باید منتظر فیلم ماند و دید که آیا خواب زمستانی نسبت به روزی روزگاری در آناتولی یک پیشرفت به حساب می‌آید و یا خیر. گفته‌ها و شنیده‌ها که حکایت از این دارند که جیلان از فیلم قبلی‌اش چند قدم جلو تر رفته و اثری عمیق‌تر خلق کرده است. بررسی کارنامه این فیلمساز نیز نشان از حرکت صعودی او دارد. جیلان فیلمسازی است که رفته رفته به پختگی آثارش افزوده می‌شود. او با هر فیلم بیش از گذشته به زبان و لحن مورد نظرش نزدیک می‌شود. لحنی که مختص خود اوست و البته تحت تاثیر نویسنده بزرگی چون چخوف.
خواب زمستانی با این جایزه‌ای که گرفت، به احتمال فراوان به عنوان نماینده ترکیه به آکادمی اسکار نیز معرفی خواهد شد و حضور پر رنگی در فصل جوایز خواهد داشت. حالا باید منتظر ماند و دید که در ادامه سال چه فیلم‌های دیگری رو می‌شوند و در بخش فیلم‌های غیر انگلیسی زبان با فیلم جیلان رقابت می‌کنند.
گرد آوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
مطالب پیشنهادی:
www.seemorgh.com/culture
منبع:cinemanegar.com
ورود سلما هایک با شعار غافلگیر کننده اش بر روی فرش قرمز+ تصاویر
بازتاب جهانی عذر خواهی لیلا حاتمی
در دفاع از الهام چرخنده دچارجوزدگی نشوید!
جان تراولتا و حرکت جالب تارانتینو بر فرش قرمز جشنواره کن 2014+ تصاویر
سگی به نام هاگن بر روی فرش قرمز جشنواره کن 2014+ تصاویر