آنها که نسخه جشنواره را ندیده اند هیچ مشکلی با روند داستانی نسخه فعلی ندارند!
در مدت زمان اکران، رسانه های افراطی در روندی قابل پیش بینی و با ادبیاتی نمایانگر آن که نسخه تعدیل شده را ندیده اند فانتزی سازیهای قبلی درباره فیلم را امتداد داده اند اما کف مخاطبان که اغلب بی واسطه به تماشای فیلم می‍‌نشینند عموما دو برخورد با فیلم داشته اند؛ برخی فیلم را محصولی الکن دانسته اند و نارسا ولی برخی دیگر تراژدی فیلم در تصویرسازی مرگ یک دختر دم بخت را به شدت سمپاتیک دانسته اند.
در این اوضاع روزنامه «شهروند» که منسوب است به سازمان هلال احمر در گزارشی که از تماشای فیلم با مخاطبان ارائه داده به صراحت گفته آنها که نسخه جشنواره را ندیده اند هیچ مشکلی با روند داستانی نسخه فعلی ندارند.
بعد از انتشار موج انتقادات مجازی به اکران خانه دختر، در بعدازظهری دلگیر به تماشای خانه دختر رفتیم؛ در سالنی پر و شگفت که نه تنها فیلم چندان نشانی از آن قلع‌و‌قمع شدن‌ها نداشت بلکه تماشاگران نیز در مواجهه با فیلم مشکل و انتقاد چندانی نداشتند. در حقیقت بعد از دیدن «خانه دختر» به این نتیجه رسیدم که تماشاگری که خانه دختر ورسیون اصلی را در جشنواره ندیده و اولین‌بار با این نسخه برخورد می‌کند، نه‌تنها در پیگیری روند داستان مشکل چندانی نخواهد داشت که حتی نمی‌تواند این نکته را دریابد که این فیلم در چه بخش‌هایی به تیغ سانسور گرفتار آمده است. این به این معناست که «خانه دختر»ی که روی پرده آمده یک فیلم خودبسنده است…
اما در سوی دیگر مشکل اصلی را با این فیلم آنهایی دارند که ورسیون اصلی را دیده و البته از نوع رازگشایی آن در اواخر روایت خوششان آمده که این گروه نسخه فعلی را در قیاس با آن ورسیون الکن می‌بینند که اینان نیز البته اگر با ذهنی باز و خالی به تماشای این فیلم بنشینند، مطمئن باشید به این نتیجه خواهند رسید که فیلم فعلی نیز در نوع خود یک فیلم مستقل از قبلی است و به عبارت بهتر سانسور «خانه دختر» به جای این‌که آسیب قابل اشاره‌ای به فیلم وارد آورده باشد، باعث خلق یک فیلم دیگر و متفاوت از فیلم قبلی شده است.
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: روزنامه شهروند/cinemajournal.ir