سازندگان فیلم های ترسناک چگونه ما را می ترسانند؟! + عکس

روش های فیلم های ترسناک برای ترساندن

فیلم سازی هنری پیچیده است. از درام تا کمدی، رمانس تا ترسناک، هر ژانری متدهای مخصوص خود را برای خلق شاهکارهای هنری دارد تا ما بتوانیم تماشا کرده و لذت ببریم.
برخی از این تکنیک ها واضح و روشن است، مثل گریم و آرایش های خوب، لباس های خوب و فیلمنامه .
روش زیرکانه دیگری نیز لازمه برای ساخت خوب هستند که از چشم مردم پنهان هستند.
وقتی هم صحبت از المان های ترس و وحشت در سینما به میان می اید، به عیر از تکنیک های معمول  ابزارهای مختلف دیگری نیز وجود دارند تا بتوانند شما را بترسانند.

بیشتر بدانید : سازندگان فیلم های ترسناک چگونه ما را می ترسانند؟! + عکس (قسمت2)

موزیک
صحنه ای از فیلم آرواره ها

یکی از ابزارهای کلاسیک فیلم سازان برای اینکه خون را در رگ های شما به جریان بیندازند، استفاده از موسیقی است.
هیچ چیز مثل موسیقی نمی تواند مانند جنگجویان باستانی باعث پایکوبی و شادی ما شود، یا قلب مان را به درد آورد. موسیقی عضو جدانشدنی هر فیلمی است، برای همین شاید زیاد به آن توجه نکرده باشید.

اما برای حس کردن و درک صحنه بخصوص فیلم موسیقی بسیار تاثیرگذار است.با اینکه موسیقی در بک گراند است، اما انتخاب خوب در فیلم های ترسناک می تواند بهتر و بیشتر حس ترس و دلهره را در دل ما بیندازد و انتظار برای صحنه هایی که منتظر یک اتفاق ترسناک هستیم را هیجان انگیز تر کند.

و حقیقت این است که موسیقی نباید حتما پیچیده باشد، یک قطعه چند لایه از جادوی موسیقی برای تکنیک این کار کافی است. برای مثال جان ویلیامز و شاهکار پیروزمندانه اش، آرواره ها، تنها از دو نت استفاده کرد. او با یکی از خاطره انگیزترین قطعه های موسیقی تاریخ سینما، تمام تماشاگرانش را متحیر کرد.

این کار یک نمونه بارز است از این حقیقت که حتی یک موسیقی ساده می تواند به اندازه کافی برای بالا آمدن و معروف شدن آن عالی باشد.

فیلم آرواره ها

صداهای ناگهانی
شانون پرسر Shannon Purser  در چیزهای غریبه

موسیقی تنها عامل موفقیت در فیلم های ترسناک نیست. حالا می خواهیم در مود صداهای ناگهانی صحبت می کنیم. تاکتیک های پرشی ترس می تواند ما را وقتی در حال خوردن پاپ کورن و تماشای فیلم هستیم در جایمان میخکوب کند. چون این صداهای ناگهانی بیشتر از موسیقی فیلم که مدام در طول فیلم شنیده شده و به گوشمان عادی شده می ترساند و بهمان شوک وارد می کند.

این صداها می تواند صدای دشمنی باشد که از پشت سر حمله می کند، یا کسی که از تاریکی بیروون می پرد. گاهی اوقات فیلم سازان حتی یک سکانس را به یک چهره دوستانه به صورت ناگهانی و غیرقابل انتظار شروع می کنند و همراه با تولید صداهای زیرکانه ناگهانی وحشت را در دلها می اندازند.

حال هر صحنه ای که باشد وجود یک صدای تند، ناگهانی و ترسناک بعد از یک دوره آرامش می تواند از ترس بیننده را در جایش میخکوب کند.

چیزهای غریبه

افکت های صدا
کریستوفر والتز در حرام زاده های لعنتی

فقط صداهای ترسناک ناگهانی نیستند که می توانند بیننده را بپرسانند. بلکه پرش های صدا با افکت های مخصوص می تواند همان حس را ایجاد کند. افکت های صدا از طرف دیگر صوت هایی زیرکانه هستند که حتی بدون اینکه بدانید از سوی چه کسی است (قهرمان داستان یا هیولاها) ما را از ترسس به صندلی می چسباند.
بهترین نمونه از این مورد را می توانیم در فیلم حرام زاده های لعنتی کوئنتین تارنتینو ببینیم: صحنه ای که نازی کولونل هنس لاندا (کریستوفر والتز) و شواسونا (ملانیی لارنت) مکالمه تندی را در رستوران دارند.

این صحنه از پرسکتیو شواسونا بررسی می شود. و بیننده می داند که او از مردی که در میز با او نشسته است می ترسد. تا پایان صحنه شما متوجه می شوید که در این صحنه به خاطر موزیک، صداهای تند و هر کدام از المان های فیلم های ترسناک صورتتان از ترس جمع شده است.

اما اصلی ترین دلیل این ترس افکت های صداست. کوچک ترین حرکت، وسایل آشپزخانه، و گاز زدن غذا رنج و ترس لاندا که در حال صحبت با همراهش است را بیشتر کرده و این حس ترس را به بیننده ها نیز القا می کند.

کریستوفر والتز در حرام زاده های لعنتی

سکوت
John Krasinski و Noah Jupe در یک مکان کامل

فقط صداهای ترسناک، موسیقی ترسناک وصداهای یهویی ترسناک نیستند که بیننده را می ترسانند، نبودن تمام این صداها و سکوت نیز می تواند همین کار را انجام دهد.
سکانس های ساکت بدون هیچ صدایی یکی از قدیمی ترین حقه ها در کتاب ها بوده است، و هنوز هم یکی از موثرترین روش ها برای ترساندن است. ما در مورد سکوت مطلق و غیرطبیعی در صحنه های فیلم صحبت می کنیم، سکوتی که حتی شاید بیشتر از صحنه های پر سر و صدا ما را ترسانده است.

این روش نوعی فقدان سورئال صدا در جایی است که تنها صداهای با دقت انتخاب شده می تواند سکوت فضا را بشکند، مثل شنیدن صدای قدم های یک نفر روی پله ها، یا نفس کشیدن سنگین یک نفر وقتی هنگام شب در جنگل تنها هستید.

برای مثال در سریال مرده های متحرک از این افکت زیاد استفاده شد، با زامبی هایی که در یک محیط آرام و غیر انتظار سر و کله شان پیدا می شد و ناگهان جلو صورت شما ظاهر می شدند. مطمئنا در طول سریال زیاد می توانستید سرو صدای زامبی هایی که دسته جمعی حرکت می کردند را از فاصله دور بشنوید. ام در سکانس هایی آرام و دور از انتظار گاهی در سکوت کامل صدای خش خش آرامی پخش شده و یک یا چند زامبی جلوی صورت قربانی ظاهر می شد.

گاهی کمبود و نبودن صدا در یک صحنه می تواند به  اندازه یک ارکستر تاثیرگذار باشد!

 صحنه ای از فیلم یک مکان کامل

کلوزآپ
Daniel Kaluuya  دانیل کالویا در  Get Out
مخفی نگه داشتن و ندادن اطلاعات یکی از کلیدی ترین فاکتورهای ترس است. برای همین فیلمسازان با ندادن اطلاعات و نشان ندادن هیچ صحنه ای به جز صورت قربانی ما را می ترسانند.

نمایش کلوزآپ صورت بازیگر یکی از روش های کلاسیک ترساندن است. در این شیوه اما بیشترین سختی و فشار بر روی بازیگر است که با نمایش حالت های  صورتش ترس و وحشت واقعی را به بیننده القا کند.

اما از این شیوه نباید بیش از اندازه استفاده شود وگرنه واقعا زیان بار خواهد بود. با این حال اگر ازین تاکتیک خوب استفاده شود می تواند بهترین روش برای ترساندن شود.

نشان داندن کلوزآپ بازیگران به بیننده کمک می کند احساسات بازیگر را عمیقا درک کند، و چهره بزرگ و واضح و ترسان بازیگر ترس را بیشتر به ما القا می کند. گویی که احساس می کنید خطر پشت سر خود شماست.

Get Out

بیشتر بدانید : 10 صحنه وحشتناک از فیلم‌های ترسناک که ما را عاشق ژانر وحشت کردند!! +عکس

بیشتر بدانید : فیلم های ترسناک و استرس زایی که نفس ها را در سینه حبس می کند + تصاویر

بیشتر بدانید : 10 تا از مشهورترین زنان در فیلم های ترسناک + عکس ( قسمت1)

بیشتر بدانید : فیلم های ترسناک چرا واقعا ما را می ترساند؟

تهیه و ترجمه: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ