مهراب قاسمخانی: با مهران مدیری سلفی دارم
مهراب قاسم خانی، مرد پاکیزه و باسلیقه ای است. مگر در ایران چند نفر را با سبیل نعل اسبی سراغ دارید که نه تنها طرفدار پرسپولیس است و موسیقی آلترناتیو گوش می دهد، بلکه دلباخته جورج لوکاس و تیم برتون هم هست. از کرامات او داشتن یک آرشیو عظیم فیلم و موسیقی است که حس حسادت هر جنبنده ذی شعوری را بر می انگیزد. پنجشنبه در ساعت 5 عصر، قبل از شروع مسابقه فوتبال ایران و گوام، با مهراب قاسم خانی، نویسنده طنزپرداز، گپ زدیم. این شما و این هم سیمای مردی در میانه دهه پنجم زندگی با تی شرت انگری بردز و عروسک دارت ویدر.
بزرگ ترین اشتباهت در زندگی بعد از پرسپولیسی شدن و قبول مصاحبه با ما چی بوده؟
زیاد اشتباه بزرگی در زندگی نداشته ام.
مهراب و پیمان قاسمخانی
پس خیلی آدم کار درستی هستی؟
نه؛ از طرفی موفقیت بزرگی هم نداشته ام. خیلی مونوتوم زندگی می کنم. شاید بزرگ ترین اشتباهم این بوده که نویسندگی را به عنوان شغل انتخاب کردم. دوست داشتم شغل پرپول تری داشته باشم.
بین این گزینه ها تاثیرگذارترین شخصیت در زندگی ات که بوده؟ خاله ات چون با دنیای هنر آشنایت کرد، برادرت که با او نویسنده شدی، همسرت که با تو ازدواج کرد یا کوروش یغمایی به خاطر سبیلش؟
قطعا تاثیرگذارترین شخصیت در زندگی ام پیمان بوده. بقیه گزینه ها هم تاثیرگذار بودند به جز سبیلم که به خاطر کوروش یغمایی نبوده، چون صورتم چاق است و بینی بزرگی دارم، باید یک فکری می کردم. از 20 سالگی انواع ریش و سبیل را امتحان کردم و از یک مقطعی روی همین نوع سبیل گیر کردم. کلا اگر به چیزی عادت کنم، نمی توانم تغییرش دهم. به همین دلیل هم از وقتی یادم هست شلوار جین و تی شرت پوشیده ام، حتی شب عروسی ام کت و شلوار نپوشیدم.
نگران نیستی با این سبک لباس پوشیدن، بچه هایت بگویند چرا شبیه بقیه پدرها نیستی؟
دخترم خاطره جالبی در این مورد دارد. یک بار جلسه انجمن اولیا و مربیان در مدرسه بود. همه پدرها آمده بودند. دخترم که نمی دانست من آمده ام یا نه، از یکی از دوستانش پرسیده بود: «بابای من آمده؟» دوستش گفته بود: «نمی دونم ولی یکی بود تی شرت قرمز انگری بردز تنش بود.» دخترم هم گفته بود: «خودشه، همون بابامه!»
مهراب قاسمخانی
بیشتر تحت تاثیر فرندزی یا ساینفلند؟
قطعا در شروع کارهای ما سریال فرندز خیلی تاثیرگذار بود؛ ولی کم کم سریال های مختلفی آمدند و تاثیر خودشان را داشتند. مثلا آن اوایل در سال 81 که سریال پاورچین را شروع کردیم، در حد چهار یا پنج قسمت از داستان های این سریال استفاده کردیم. من شخصا بیشتر تاثیر تکنیکی و فنی از سریال ها می گیرم.
پس اینکه می گویند برادران قاسم خانی از سریال های خارجی ایده می گیرند، چندان هم بیراه نیست؟
ما چیزی در این مورد مخفی نکرده ایم. حتی در سریال پاورچین هم دوست داشتیم، نام سریال فرندز در تیتراژ قید بشود، هر چند به جز همان چند قسمت محدود، قصه خاصی را کاملا برداشت نکرده بودیم، ولی صدا و سیما قبول نکرد این کار انجام شود. در کل اینطور نبوده که عینا از سریالی کپی کنیم. هر چند اگر اینطور هم باشد به نظرم ایرادی ندارد.
در مقطعی که در ایران کسی اهل سریال دیدن نبود، شما از کجا سریال های خارجی به دست تان می رسید؟ چون از اواسط دهه 80 تازه سریال دیدن با فیلم «لاست» در ایران فراگیر شد.
بله خود من از سال 79 دیدن سریال فرندز را شروع کردم. زمانی که سریال دیدن هنوز رایج نبود. فیلم فروش ها مثل امروز دست شان باز و از دانلود هم خبری نبود. آن زمان با بدبختی دو فصل اول آن را پیدا کردم و بعد در سال 81 به بعد راحت تر می شد سریال پیدا کرد. مثلا یادم هست لاست را از همان فصل اول به روز و هم زمان با پخش جهانی می دیدیم.
مانتی پایتون را هم راحت پیدا می کردید؟
مجموعه های مانتی پایتون به این راحتی پیدا نمی شد و من آن را بعدتر دیدم و الان هم کل مجموعه هایش را کامل دارم. مانتی پایتون شوخی های بسیار خوبی دارد اما جنسش به درد اینجا نمی خورد. کسی اگر بخواهد کار آیتمی انجام بدهد، توصیه می کنم به جای مانتی پایتون، Saturday night live را تماشا کند.
مهراب قاسمخانی و شقایق دهقان
بین این افراد با چه کسی بیشتر دوست داری سلفی بندازی؟ جهانگیر الماسی، مهران مدیری یا سِرسی لنیستر؟
با مهران که سلفی دارم. از سرسی هم خوشم نمیاد. نمیشه بشینم با تیریون سلفی بگیرم؟
پس بین شخصیت های سریال Game of Thrones، تیریون را می پسندی؟
خارجی ها با اینکه خیلی خوب و بهتر از ما سریال می سازند، اما خالی از اشکال هم نیستند. فیلمنامه نویس ها گاهی انگار تعمدا نقشه می کشند، حال مخاطب را بگیرند. مثلا در همین سریال، جیمی لنیستر را اول یک شخصیت منفور نشان می دهند و بعد از او یک شخصیت محبوب می سازند. اوج این موضوع در سریال Hores بود که کاراکتر منفور و غیرقابل بخشش فصل اول در پایان به یک شخصیت دوست داشتنی تبدیل شد. بعضی از مرگ ها در سریال ها اغراق آمیز و آزاردهنده به نظر می رسد. انگار خود فیلمنامه نویس از قبول توی دلش گفته برای حال گیری این قسمت را می نویسم. گاهی رودست خوردن مثل فیلم سینمایی نیش دلچسب است، اما گاهی بوی خودنمایی فیلمنامه نویس را می دهد.
پس خودت تا حالا در دلت نگفتی چیزی بنویسم که حال مخاطب را بگیرم؟
در سریال «دزد و پلیس» برای غافلگیرکردن مخاطب تلاش کردم اما نمی دانم تا چه حد موفق بودم، البته آن هم در بستر قصه بود و به قصد خودنمایی نبود. در سن پطرزبورگ هم با پیمان کمی به این فکر بودیم.
بین کارگردان هایی که با آنها همکاری کرده ای، چه کسی ذوق و طنز بیشتری داشته؟
مهران مدیری، حس طنز فوق العاده ای دارد و اگر سرحال باشد به نظرم بهتر از بقیه است.
اگر فرانک میلر را در مترو ببینی چه عکس العملی نشان می دهی؟
خیلی خوشحال خواهم شد اما چون خجالتی هستم جلو نمی روم. اتفاقا یکبار فوتبالیست محبوبم، فن نیستلروی را در برزیل داخل یک رستوران دیدیم اما جلو نرفتم. اینقدر بال بال زدم تا اینکه وقتی بچه ها برای عکس گرفتن جلو رفتند من هم رفتم.
پس با این سبیل خجالتی هم هستی؟
آره من اصلا آدم جمع نیستم.
عکس مهراب قاسمخانی
خوش تیپ ترین سیبیلویی که می شناسی، چه کسی بود؟
فردی مرکوری روی اعصابم بوده اما جیمز هتفیلد را همیشه دوست داشته ام.
با بالارفتن سن، سلیقه موسیقیایی ات تغییر نکرده؟
دوره راهنمایی من هم زمان با دوران اوج موسیقی پاپ دهه 80 بود. در دهه 90 به شدت هوی متال باز شدم و این سبیل هم از همان زمان پیدا شد. از نیروانا و متالیکا تا پرل جم گوش می دادم. الان بیشتر bee gees و Abba و Beatles گوش می دهم. از دهه 70 هم این نوع موسیقی را می پسندیدم. سلیقه موسیقی ما به همان خاله مان برده. یک دایی هم داشتیم که بیشتر راک گوش می داد و به وسیله او با Pink Floyd و Kiss آشنا شدم. من به موسیقی های جدید مثل رپ و هاوس و... اصلا علاقه ای ندارم اما از آلترناتیوها کلد پلی و ردیوهد را دوست دارم.
دوست داری بعد از مرگ این آرشیو بزرگ فیلم و موسیقی ات را به چه کسی بسپاری؟
به پسرم چون از الان خیلی به موسیقی راک علاقه دارد.
خودت به راه راست هدایتش کردی؟
نه خودش مسیرش را پیدا کرد. همین الان قبل از خواب متالیکا گوش می کند و اتفاقا من دارم تلاش می کنم موسیقی سبک تری حداقل در حد لذزپلین و پینک فلوید گوش بدهد.
تو به عنوان یک شخصیت خونسرد معروف هستی. یعنی بلدی وقتی لجت در می آید، خودت را کنترل کنی؟
من در 95 درصد مواقع خیلی خونسرد هستم اما گاهی اوقات هم ناگهان خیلی خونسرد نیستم.
این را پرسیدم که بدانم اگر درباره شلوارک صحبت کنیم، لجت رد می آید یا نه؟
نه اصلا. متاسفانه لحن آدم در فضای مجازی منتقل نمی شود. در ماجرای شلوارک هم من اصلا عصبانی نبودم. آنجا هم اتفاقات کلی خوش گذراندم فقط احساس کردم باید به این موضوع جواب بدهم که دادم.
نه من هم سوالی در این مورد نداشتم به خصوص حالا که لجت در نمی آید. اگر یک روز با جواد خیابانی، جواد محتشمیان و سرهنگ علیفر در آسانسور گیر کنی، دوست داری در آن لحظات با صدای کدام شان آرامش بگیری؟
بیشتر دوست دارم از آقای علیفر بپرسم مشکلش با دفاع خطی چیه.
در مورد «و» گفتن ایشان هم اگر سوالی داشتی می توانی بپرسی.
واقعا یکی از سوالات اصلی من این است ایشان در زندگی چه خاطره بدی از دفاع خطی داشته اند.
چند تا آخرین بار در زندگی ات تجربه کرده ای که نمی دانستی آخرین بار است؟
زمانی لاغر بودم و فوتبالم هم خوب بود، اما یک دفعه مینیسک و رباطم پاره شد و از فوتبال مدتی دور شدم. بعد 10 کیلو چاق شدم و دیگر فوتبالم خوب نشد. چون آن زمان مصادف بود با ساخت سریال پاورچین به همین دلیل سه سال تنبلی کردم و زیر تیغ جراحی نرفتم و حتی فیزیوتراپی را هم نصفه و نیمه رها کردم.
پس کلا آدم تنبل هستی؟
من در همه چیز تنبلم به جز در قول و قرار گذاشتن و هر شب فیلم دیدن، اما پیمان از من زرنگ تر است.
پیمان چرا پیر نمی شود؟
نمی دانم. همه فکر می کنند پیمان برادر کوچک تر است اما پنج سال از من بزرگ تر است.
چقدر کی روشی پور هستی؟
من کلا دوست دارم آدم های باسواد و متمدن در این کشور نتیجه بگیرند. همه می دانیم عده ای هستند که از باخت افرادی مثل کی روش خوشحال می شوند.
به این فکر نمی کنی که در مقطعی افشین قطبی نماد جریان مورد علاقه تو بود و ممکن است دوباره زیر فشارها کم بیاورید؟
قطبی هم بالاخره زمانی موفق بود. اصلا دوست دارم مدیر خارجی بیاورند که از بالا همه چیز را درست کند، ولی متاسفانه ظاهرا میز و صندلی ها را خیلی دوست دارند. همین بازی گوام را مطمئنم اگر با کمتر از پنج گل ببریم، باز هم عده ای که از ورزشگاه آزادی آن طرف تر را ندیده اند، مصاحبه می کنند کی روش چه کار کرده؟
علی دایی در کجای این دسته بندی شما قرار می گیرد؟
من طرفدار شماره یک علی دایی هستم و عکسش را به دیوار اتاقم چسبانده ام. در حقیقت از زمانی که در بانک تجارت بازی می کرد، طرفدار او بودم. علی دایی یک جنگجوی واقعی است. من اصلا بازیکنان تاحدودی خشن را دوست دارم.
17 شهریور 52 کجا بودی؟
احتمالا یا خواب یا دستشویی بودم. چون روز 6 تای معروف دو سالم بود. راستش من قبل از اینکه خودم بفهمم، پرسپولیسی شدم. چون پدر و مادرم اسمم را به خاطر مهراب شاهرخی انتخاب کردند. همه فکر می کنند اسمم برگرفته از شاهنامه است، در صورتی که پدر و مادرم کاملا فوتبالی و استادیومی بودند، بنابراین چاره ای جز پرسپولیسی شدن نداشتم.
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : ماهنامه تبار