تعریف از 4 کارگردان زن سینما
یکی از مهم‌ترین دستاوردهای سینمای پس از انقلاب، حضور موثر و تعیین‌کننده زنان است که پیش از انقلاب یا بسیار محدود بود و یا عمدتا از زنان به عنوان پاسخ دادن به امیال بیمار سینمایی و ذائقه سطح پایین استفاده می‌شد، اما در سینمای پس از انقلاب بود که زنان جرات و جسارت شعورمند و آگاهانه و واقعا هنرمندانه را پیدا کردند.
رخشان بنی‌اعتماد
رخشان بنی‌اعتماد، یکی از مهم‌ترین چهره‌های فیلمسازی سینمای ما در پس از انقلاب است که آثارش نه‌تنها دست‌کمی از فیلمسازان مرد ندارد، بلکه در برخی مواقع حتی جلوتر از بسیاری از ساخته‌های همتایان مرد قرار می‌گیرد. «روسری آبی»، «گیلانه» و «زیر پوست شهر» برخی از مهم‌ترین فیلم‌های این کارگردان سینمای اجتماعی است.
پوران درخشنده
اهمیت پوران درخشنده در این است که سراغ برخی از مشکلات و مصائب نوجوانان بویژه معلولان رفت و توانست در قالبی هنرمندانه و با خلق آثاری چون رابطه و پرنده کوچک خوشبختی، نگاه بی‌اعتنای جامعه را به سمت آنان جلب کرد. درخشنده در ادامه فیلمسازی‌اش هم دست روی موضوعات بسیار مهم و مغفولی گذاشت و هر اثرش هشداری به یک معضل اجتماعی است. هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند آخرین ساخته این کارگردان هم گواه این ادعاست.
مرضیه برومند
مرضیه برومند در فیلمسازی یک پا مرد است یا به عبارت دیگر شیرزنی است که در عرصه سینمای کودک و نوجوان، پای کمتر مرد فیلمسازی به پای او می‌رسد. برومند استاد بی‌چون و چرای این سینماست و طی سه دهه فیلمسازی سعی کرده، چراغ این سینمای مظلوم و کمتربها داده شده را روشن نگه دارد. شهر موش‌ها1 و 2 و مربای شیرین، برخی از مهم‌ترین آثار برومند در سینماست، ضمن این‌که بچه‌های دیروز و امروز خاطرات دلنشینی از ساخته‌های ماندگار و تلویزیونی‌اش دارند.
نرگس آبیار
از چهره‌های جدید و از امیدهای تازه بانوان سینماگر است و با ساخت فیلم‌هایی چون شیار143 و نفس، نشان داد درخشش فیلمسازان زن در سینمای ایران تمام‌شدنی نیست. آبیار با تکیه بر پیشینه نویسندگی و حضور موفق در دنیای ادبیات، فیلم‌هایی پرقصه می‌سازد و با همین توانایی، مخاطب را تا پایان با آثارش همراه می‌کند.
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : روزنامه جام جم