حمله تند منیژه حکمت به افراد سودجوی ریاکار: با نقاب هنرمند کاسب هستیم
منیژه حکمت در پستی در صفحه شخصی اش, به تندی به معضل دورویی در کشورمان انتقاد نمود.

هفتاد میلیون کاسب و دلال با نقاب های مختلف

منیژه حکمت نوشت:

همه ما کاسب شده ایم, با نقاب روشنفکر کاسب هستیم, با نقاب هنرمند کاسب هستیم, با نقاب دولتمرد دلسوز کاسب هستیم, با نقاب اصلاح طلب, با نقاب مدیر فرهنگی, با نقاب پزشک, با نقاب.... بوی تعفن می دهیم, مرداریم, مردار. خودمان را بو کنیم, شرم باد بر ما

هفتاد میلیون کاسب و دلال با نقاب های مختلف

حمله تند منیژه حکمت به افراد دو رو در جامعه

حمله تند منیژه حکمت به افراد دو رو در جامعه

منیژه حکمت در این پست, اشاره مستقیمی به اتفاق یا شخص خاصی ننموده, بلکه جریانی بحث برانگیز را که مدتی طولانی ست, واکنش همه را برانگیخته است, زیر سوال برده است. شاید اگر مستقیما, اشاره به شخص یا اشخاصی می نمود, یا یک اتفاق را به طور اخص زیر سوال می برد, آن گونه که باید و شاید, حق مطلب ادا نمیشد, حتی امکان سواستفاده از حرف هایش از طرف افرادی که خود, با ریاکاری و عوام فریبی کاسبی میکنند نیز, فراهم میشد, اما این لحن و بیان, که حتی خودش را نیز از آن جدا ننموده است, اشاره به معضلی فراگیر و جدی در جامعه دارد, که باید ریشه ای حل شود. اینکه هر کس بخواهد دیگران را زیر سوال ببرد و خودش را مبرا بداند, کمکی به حل مشکل نمی کند. شاید این بار برای رفع این معضل بهتر باشد به جای زیر سوال بردن افراد, معضلی که وجود دارد را باید زیر سوال برد و به آن تاخت. چرا که همه ی افراد, معمولا خود را مبرا از خطا, و دیگران را گناهکار میدانند, و از رفتار خود غافلند و فکر میکنند, اشتباه چیزی ست که فقط دیگران مرتکب می شوند.

از سویی دیگر, وقتی معضلی به شدت, در یک جامعه, فراگیر شود و افراد زیادی درگیر آن گردند و تا حدودی به بخشی از بافت فرهنگی جامعه تبدیل شود, نشانگر آن است که مقصران اصلی, تنها افراد جامعه نیستند, بلکه ساختار اجتماعی, در سوق دادن مردم, به سمت دو رویی و ریاکاری, مهم ترین نقش را ایفا نموده است.

اما از نقش مردم در تاثیرپذیری و همراه شدن با موج های عوام فریبانه نیز نمی توان غافل شد؛ چرا که اگر مردم صرف صحبت یک چهره مشهور_حتی اگر مبنی علمی نداشته باشد_ موجی از هیجان را برپا نکنند و یا مبنای احترام شان به افراد, صرف موقعیت شان نباشد, چنین جریانات آسیب زننده ای, تبدیل به فرهنگ عمومی جامعه نخواهد شد!

پس چه بهتر که به جای حمله به یکدیگر و تخریب چهره های شناخته شده و یا ناشناخته, خودمان را بخشی از جامعه ای بدانیم که معضل دورویی و ریاکاری بدانیم, و این رفع این معضل را در تخریب افراد یا افراد به صورت اخص, ندانیم. اگر انتقادی هست شامل همه_حتی خودمان_ خواهد شد.

نویسنده: پگاه ماسوری


تهیه و تدوین: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ