پس از جنایات وحشتناک زندگی ریثی پان چگونه ادامه یافت
نشست رسانه ای ریتی پان مستندساز کامبوجی که سابقه کارگردانی برای آخرین فیلم آنجلینا جولی را دارد لحظاتی  پیش در پردیس چارسو محل برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر آغاز شد.

کنفرانس مطبوعاتی ریثی پان در جشنواره جهانی فیلم فجر

ریتی پان در ابتدای این نشست اظهار داشت:
خوشحالم در ایران هستم و من به سینمای ایران علاقمندم.

پس از دیدن آن همه جنایات چگونه می توان به زندگی بازگشت؟

ما معمولا وقتی صحبت از جنایات جنگی به میان می آوریم با اعداد و ارقام تعداد کشته شدگان را می گوییم. اما هر انسانی روح و روان و زندگی و دنیای متفاوتی دارد. ما در جنگ کامبوج ۱/۸میلیون انسان را از دست دادیم. ما نمی‌توانیم برای همه این افراد فیلم جداگانه بسازیم. من سعی کردم کاراکترهایی را در فیلم هایم طراحی کنم که نمایندگان آن افراد باشد. من برای نشان دادن رنج مردمم فقط سراغ فیلمسازی نرفتم از موسیقی و نقاشی نیز بهره گرفتم. مقاومت به این معنی ست که مردمان یک کشور  باید برای حفظ فرهنگ و اصالت کشورشان تلاش کنند. زیرا ابداع کردن در فرهنگ یک کشور جنبه زندگی دارد. ما وقتی برای زندگی پس از جنگ تلاش میکنیم، خودش یک ابداع به حساب می آید.

به نظرم تصویر برای نشان دادن درد و رنج آسان ترین و با کیفیت ترین روش است. میخواستم تلف شدن بدون دیده شدن را به تصویر بکشم. مرگ همیشه تصویر تاثیرگذار تری دارد. من خیلی علاقه ای به تاثیری که مرگ بر زندگی انسان میگذارد ندارم. در ابتدا از من خواستند تا فیلم داستانی بسازم اما من به مستند روی آوردم. مجسمه های انگلیسی گلی از خاک و گرما ساخته میشوند آنها خلق میشوند مانند آن است که مدتی به آن ها زندگی داده میشود و درست است از که از بین رفتند ولی در خاطره ها باقی خواهند ماند. مردم کشور من هم همینطور بودند درست است از که از بین رفتند ولی در خاطره ها باقی میمانند. من از این مجسمه ها در فیلمم الهام گرفتم. همیشه برایم مطرح بوده که چگونه یک انسان تبدیل به یک جنایتکار بزرگ میشود. هیچ انسانی جنایتکار به دنیا نمی آید. برایم همیشه تحلیل شخصیت جنایتکاران بزرگ مهم بوده است.

شادمهر راستین از ریثی پان پرسید: شما گفتید که سینمای ایران را مورد مطالعه قرار داده اید نظرتان درباره آن چیست؟

رئالیسم سینمای ایران همیشه مرا تحت تاثیر قرار داده است. و در کل این سینما را دوست دارم.

من دغدغه ام بازتاب دادن درد و رنج بود و خودم را قاضی نمیدانم. خطر روانی این سبک از فیلمسازی برای من بیشتر از جسمی ست. من یکی از روش هایی که برای جایگزین کردن میزانسن انتخاب کرده ام تصاویر استعاری ست. ما از کشتار جمعی صحبت می کردیم نه قتل یک آنسان یا دو انسان. در مورد جنایات خمرهای سرخ هم همین قضیه صدق میکند. من همیشه سعی کرده ام نیت جنایت را نشان بدهم خمرهای سرخ هم باید حقیقت شان نشان داده میشد نه ظاهر و نگاه کلیتی که اگر من آن ها را غیرواقعی و یک جانبه نشان می دادم مردم جهان به من معترض می گشتند.

در طول پانزده سالی که زمان برد تا این فیلم را  بسازید چگونه امرار معاش می کردید؟

من به مسائل مالی فکر نکردم. برای فیلم مستند سناریو وجود ندارد تا شما از قبل بدانید فیلم را چگونه به پیش ببرید و در نهایت نسخه نهایی فیلم شبیه ایده اولیه من که روی کاغذ آورده بودم نبود.

ریثی پان در ادامه گفت:
یک فیلم خوب به شما کمک میکند تا به نحوه دیگری به دنیا نگاه کنید و از زیبایی لذت ببرید. افراد زیاد روحیه شکننده ای دارند، روحیه شکننده باعث میشود شما به گونه ای دیگر به دنیا نگاه کنید و از زیبایی لذت ببرید. من پس از ساختن این فیلم ها حس میکنم قلبم اندکی التیام یافته است. همیشه دغدغه ام این بوده است که تا چه اندازه می توانم حس شجاعت و دلیری را در تماشاگران تقویت کنم.

 ریثی پان در توضیح پروژه ای که با آنجلینا جولی همکاری کرد، گفت:

 داستان فرزندی ست که قربانی خمرهای سرخ بوده است. این پروژه به پایان رسیده است. یک دوست باعث آشنایی من و آنجلینا شد، و کار درنهایت عالی از آب در آمد. و ویژگی مثبت این اتفاق آن است که به واسطه اعتبار بین المللی آنجلینا جولی این فیلم را میتوان به تمام دنیا به عنوان تاریخ کامبوج معرفی کرد.

 وی در پاسخ به این سوال که جشنواره جهانی فیلم فجر را چگونه دیده است گفت:

همین صف های طولانی متشکل از اکثریت جوان نشان دهنده این است که این جشنواره چقدر با هیجان برگزار میشود و جایگاه سینما در این جامعه چقدر خوب است. امیدوارم بتوانم در سال آینده فیلم جدیدم را در این جشنواره نمایش دهم.

شادمهر راستین در انتهای برنامه اظهار داشت که افتخار دارم که مژده بدهم افتتاح فیلم بعدی ایشان در جشنواره بین المللی فجر در سال آینده خواهد بود

فیلم تصویر گم شده ساخته ریثی پان:

یک فیلم مستند کامبوجی-فرانسوی است که به کارگردانی ریتی پان در سال ۲۰۱۳ میلادی ساخته شده است. این فیلم در بخش جایزه برای کارهای نو و نگاهی نو در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۳ به نمایش گذاشته شد و جایزه اول را نصیب خود کرد. این فیلم همچنین جایزه اول هیئت داوران جشنواره بین‌المللی فیلم سینمانیلا در فیلیپین و جایزه بهترین فیلم با انتخاب تماشاگران را به خود اختصاص داد. این فیلم به عنوان نماینده‌ی فیلم کامبوج به ۸۶امین جشنواره اسکار معرفی و نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم زبان خارجی شد. این فیلم در مورد جنایات گروه خمرهای سرخ است که در بین سال‌ها ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ میلادی در کامبوج حاکم بودند. فیلم داستان مردی را روایت می‌کند که کودکی خود را در آن دوران گذراند. چون فیلم‌ها و عکس‌ها کافی از ان زمان باقی نمانده، ریتی پان، از مجسمه‌های کوچک گلی به جای شخصیت‌ها برای روایت کردن داستان خود استفاده می‌کند.


خمرهای سرخ


خِمِرهای سُرخ نام گروهی با تفکرات و ایدئولوژیمائویستی بود که از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ میلادی بر کشورکامبوج حکومت می‌کرد. این حکومت برآمده از حزب کمونیست کامبوج بود و روش حکومتی آنها به گونه‌ای بود که در این سال‌ها منجر به نسل‌کشی و قتل‌عام ۱٫۷ میلیون نفر شد که ۲۱درصد کل جمعیت کامبوج را شامل می‌شد. رژیم خِمِرهای سُرخ با حمله ارتش ویتنام سقوط کرد.


 گزارش تکمیل شد.


گزارش: پگاه ماسوری


تهیه و تدوین: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
اختصاصی سیمرغ