در روز هفتم محرم چه گذشت؟
در این روز عبیدالله بن زیاد نامه‌ای به نزد عمربن سعد فرستاد و به او دستور داد تا با سپاهیان خودبین امام حسین (ع) و اصحابش و آب فرات فاصله ایجاد كرده و اجازه نوشیدن حتی یك قطره آب را به امام ندهند، همانگونه كه از دادن آب به عثمان بن نعمان خودداری شد.
عمربن سعد نیز فوراً عمروبن حجاج را با پانصد سوار در كنار شریعه فرات مستقر كرد و مانع دسترسی امام حسین (ع) و یارانش به آب شدند و این رفتار غیرانسانی سه روز قبل از شهادت حضرت صورت گرفت در این هنگام مردی به نام عبدالله بن حصین ازدی كه از قبیله بجیله بود فریاد برداشت كه ای حسین! این آب را دیگر سان رنگ آسمانی نخواهی دید! بخدا سوگند كه قطره‌ای از آن را نخواهی آشامید تا از عطش جان دهی!
امام حسین (ع) فرمود: خدایا! او را از تشنگی بكش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار مده! حمید بن مسلم می‌گوید به خدا سوگند كه پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالی كه بیمار بود، قسم به آن خدایی كه جز او پروردگاری نیست، دیدم كه عبدالله بن حصین آنقدر آب می‌آشامید تا شكمش بالا آمد! و باز فریاد می‌زد العطش! باز آب می‌خورد تا شكمش آماس می‌كرد ولی سیراب نمی‌شد و چنین بود تا جان داد.
در این روز بود كه خبر رسیدن مسلم بن عوسجه كه شبانه از كوفه به كربلا آمده و خود را به سپاه امام رساند، اصحاب و یاران را خوشحال و شادمان كرد مسلم اولین شهید عاشوراست كه در حمله نخست به شهادت رسید. پیرمردی بزرگوار از طایفه بنی‌اسد و از چهره‌های درخشان كوفه و از هواداران اهل بیت (ع) بود از اصحاب پیامبر (ص) و از مسلمانان باسابقه به شمار می‌رفت و از آن حضرت هم روایت شده است كه پارسا، شجاع و سواركاری نامی بود.
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: اختصاصی سیمرغ