داستان ادبی
پشت نخلهای سیدرضا آسمون خیلی سرخ شده. پشت نخلهای سیدرضا خورشید نیست. فقط یك جاده‌ست كه اونطرفش هم باز پر از نخله. زهرا می‌گه توی نخلها پر از جنه. اما من هیچ وقت هیچی جن ندیدم. چون همش بسم‌الله می‌گم...
داستان

او شادترین، یا دقیق‌تر بگویم، تنها آدم شاد مدرسه باقی ماند و بی‌وقفه شوخی می‌کرد. می‌گفت خود را آن قدر لاغر حس می‌کند که می‌ترسد یک وقت باد ناغافلی او را با خود ببرد...
آنتوان چخوف

با وجود این از سر احتیاط تصمیم گرفت به زیر یگانه مبل رختکن یعنی کاناپه ای که در گوشه اتاق قرار داشت نگاهی بیفکند. و تصور می‌کنید چه دید؟ آنجا، اندام بلند یک مرد...
ولفگانگ بورشرت

خونه‌ی مارو بمب زد. یه‌دفعه برق زیرزمین رفت. اون َم همین‌طور. ما هِی صداش زدیم. اون خیلی کوچیک‌تر از من بود. تازه چهار سالش شده بود. باید هنوز این‌جا باشه...
داستان

شاسی را فشار داد و لنز را برد تا روی دست زن... دست زن داشت با موهای طلایی کله یک عروسک پلاستیکی که ناشیانه به جای سر قطع شده کودک گذاشته شده بود...
دیوانه

روزی جایی از بدنم درد گرفت... همان‌طور گرفتم میان راه خوابیدم. خدا جان، در یك آن، همه اهالی قصبه، از كوچك و بزرگ، به آنجا سرازیر شدند. باورت نمی‌شود...
محشر شده بودم، یک کت آبی می‌پوشیدم و کل نیویورک را تاکسی تاکسی می‌گشتم، پول حسابی هم بهشان می‌دادم، چون مافوق پول زیاد دارد. با یکی هم دعوام شد...
این آخر سری، پسر و دختری توی یکی از شهرستان‌ها که بخاطر پولدار نبودن پسر، با مخالفت خانواده‌هایشان روبرو می‌شوند و با همدیگر، خودشان را حلق‌آویز می‌کنند. چقدر حرصم می‌گرفت که...
هر کس که از فرق سر تا نوک پا به این رنگ آغشته می‌شد، این مزیت بس خاص را داشت که برای ابد از ابتلا به مخاطرات زندگی، انجام گناه، و ترس از مرگ مصون بماند...
مجموعه داستان "مادمازل كتی و داستان‌های دیگر" در سال 1380 توسط انتشارات چشمه منتشر شد كه به همراه كتاب "بعد از آن شب" نوشته مرجان شیرمحمدی جایزه گلشیری را از آن خود ساخت....
تمام بعد از ظهر دیروز، بر درخت جلوی پنجره اتاق مادرش، یك كلاغ سیاه بزرگ نشسته بود. بچه ها، تصور می‌‌كردند كه آن، پرنده مرگ بود كه آمده بود...
او ساده و سرراست مى‏نویسد و مى‏كوشد از دل واقعیت‏هاى به ظاهر بى‏اهمیت، طنزى تلخ و نیش‏دار بیرون كشد. از این نویسنده اتریشى...
چه خط آبی غلیظی پشت چشم داشت. موهای زردش از شال کوتاهش بیرون زده بود. پاهای باریک و سفیدش را روی هم انداخت...
صبحِ یك روز شنبه، پس از صرف صبحانه، در حین برگشتن به خوابگاه، ناگهان، مشاهده كردم، سرپرست یتیم خانه، سر به دنبال پروانه‌یی كه گِردِ بوته‌های آزالیای اطراف یتیم خانه، چرخ می‌خوردند، گذاشته است...