عبدالجبار کاکایی معتقد است که حسین زمان میخواست موسیقی را در خدمت محتوا قرار دهد. محتوای آثارش هم همواره تحولات اجتماعی بود، غالبا آثارش محتوای اجتماعی داشتند و ترانههایی که انتخاب میکرد معنا گرا بود. هیچگاه دنبال ریتم و سرگرمی و ورود به بازار و این موارد نبود