سینما وسوسه گر است. وسوسه گرتر از خوانندگی و شک نکنید اگر این هنر همانند موسیقی ارزان بود و راه ورودش هموارتر، بسیاری از جوان هایی که به آسانی پا به دنیای موسیقی پاپ ما می گذارند، به جای خوانندگی، سر از سینما و عالم بازیگری درمی آوردند.
موسیقی را ببینید، ستاره هایش همه علاقه به بازی و بازیگری دارند و این روزها دست رد به سینه هیچ نقشی نمی زنند.
این اتفاق سال هاست در هنر ما رخ می دهد و موسیقایی ها سر از سینما درمی آورند. البته برعکسش هم به شکلی پرشتاب در حال رخ دادن است.
اما از کوچ سینمایی ها به موسیقی فاکتور می گیریم و یکراست می رویم سراغ ستاره های پاپی که این روزها بازیگر شده اند.
یادم هست حدود 13 سال قبل که برای گفتگو در دفتر خشایار اعتمادی بودم، او پیشنهاد مکتوب یکی از کارگردانان مطرح آن زمان سینما را نشانم داد که از خشایار اعتمادی برای بازی در فیلم سینمایی اش آن هم در نقش اول دعوت کرده بود.
خشایار اعتمادی هم شاید مثل خیلی های دیگر و شاید همه آدم ها از حضور در سینما بدش نمی آمد اما شرایط را سنجید و دست آخر به آن کارگردان مطرح و خوش سابقه، پاسخ منفی داد.
در جریان هستم که چنین پیشنهادی به علیرضا عصار نیز داده شده بود اما او نیز سینمایی شدن را به ضرر اعتبار موسیقایی اش دید و این دعوت را نپذیرفت.
از نسل اولی های پاپ پیش از همه مانی رهنما و بعد محمدرضا عیوضی بازیگری را تجربه کردند. مانی در مرسدس دقایقی نقش خودش را بازی کرد و عیوضی هم در سریالی به ایفای نقش پرداخت. بازیگری عیوضی هرگز به نفع موسیقی اش تمام نشد و امروز کمتر خبری از خواننده ترانه مشهور رنگین کمان داریم.
طبیعتا عقیلی با حضور در دو فیلم سینمایی بلند «پر پرواز» و «شب برهنه» رکورددار خواننده های نسل اولی در سینماست اما امیر تاجیک، حمید خندان و چند نفر دیگری هم از آن گروه نه چندان پرتعداد برای دقایقی ولو اندک جلوی دوربین های تلویزیونی و سینمایی رفتند.
راستی سعید شهروز هم پیش از آنکه خواننده شود، نقش های کوچکی در یکی دو سریال و تله فیلم بازی کرده بود.
فرزاد فرزین و عطش بازیگری
این روند برای چند سالی متوقف شده بود تا اینکه سال 85 فرزاد فرزین خبر از حضورش در فیلم سینمایی «پسران آجری» داد. فرزاد فرزین که آن روزها هنوز فرزاد امروز نبود، با شوق و علاقه در این فیلم و در کنار چهره هایی چون پوریا پورسرخ و تیرداد کیایی به ایفای نقش پرداخت و طبیعتا انتظارات را هم برآورده نکرد. البته در واقع این خود فیلم بود که چنگی به دل نمی زد. یکی دو سالی گذشته و فرزاد یک بار دیگر سینمایی شد؛ این بار با بازی در یک فیلم کمدی به نام «کنسرت روی آب».
و سرانجام «سگ های پوشالی» که شاید جدی ترین حضور فرزاد در سینما و در کنار ستاره هایی چون لیلا اوتادی بود. او این بار بهتر بازی کرده بود اما برای فرزادی که دیگر یکی از چند ستاره آسمان پاپ ما بود، این فیلم کوچک و دم دستی می نمود. اولین تجربه رضا توکلی در کارگردانی که با وجود قصه خوبش در مجموع راضی کننده نبود.
فرزاد فزین همچنان به حضور در سینما علاقه واصرار دارد و به احتمال فراوان باز هم او را در قالب یک بازیگر سینما خواهیم دید؛ اصراری که به نظر بی مورد می رسد و فرزاد به آنچه در موسیقی می خواسته رسیده و دلیلی ندارد از خوانندگی که استعداد محض اش است گاهی نقبی به سینما و بازیگری بزند.
شاید او بازیگرتر باشد
مهدی مقدم به نظر علاوه بر خوانندگی یک بازیگر هم هست. این را از موزیک ویدئوهای قدیمی این خواننده مطرح می توان دریافت؛ بنابراین حضور او در فیلم های سینمایی که البته عموما فیلم های چندان بزرگی هم نبوده، کاملا پذیرفتنی است.
او از عهده نقش هایی که بر عهده اش گذاشته شد به خصوص در فیلم «منفی هجده» برآمد اما فراموش نکنیم که مهدی نیز در عالم خوانندگی بهتر و کاربلدتر نشان می دهد و این روزها بارها از مردم و حتی اهالی موسیقی می شنوم که دلشان برای صدا و کارهای مهدی مقدم که البته هر از چند گاهی قطعاتی هم منتشر می کند، تنگ شده است. به شخصه فک رمی کنم شاید مهدی مقدم بازیگرترین خواننده موسیقی ما باشد.
مازیار؟ نشد که بشود
فصل دوم سریال قلب یخی که بسیار هم با تاخیر و نامنظم پخش شد یک بازیگر توجه برانگیز هم داشت. مازیار فلاحی که با فصل اول این سریال و اجرای چند قطعه خاص، به شهرت رسید و محبوب شد حالا جلوی دوربین رفته بود و در نقش خودش یعنی یک خواننده پاپ به نام مازیار فلاحی بازی می کرد.
نمی خواهیم این چهره موقر موسیقی پاپ را ناامید کرده باشیم اما اذعان داریم که بازی مازیار به شدت مصنوعی و غیرقابل باور بود. البته در پاره ای از سکانس ها او را بیشتر باور کردیم اما در مجموع مازیار فلاحی هم صرفا به سبب اسمش به جلوی دوربین فراخوانده شده بود نه توانایی هایش. او ذاتا یک خواننده است اما هرگز یک بازیگر نیست. فکر کنم خود مازیار هم چندان از تجربه بازیگری اش رضایت نداشته باشد هر چند که او در اکثر کنسرت هایش نیز نشان داده صحنه گردان خوبی است.
عسکری، خوب یا بد؟
حمید عسکری یکی دیگر از ستاره های پاپ ماست که به تازگی از نحوه بازی اش رونمایی شده است. عسکری ابتدا در فیلم «دو دوست» محمد بانکی بازی کرد و بعد در «شانس، عشق، تصادف» آرش معیریان حاضر شد.
فیلم اولش را هنوز ندیده ایم اما در مورد فیلم دومش حرف کم نداریم. اول اینکه «شانس، عشق، تصادف» بیشتر یک فیلم کودک و در خوشبینانه ترین حالت یک کمدی نه چندان خنده آور است و این با کاراکتر جدی عسکری همخوانی ندارد و به شخصیت او نمی آید.
ثانیا با وجود اینکه از اسم و عکس حمید به عنوان بازیگر نقش اول مرد استفاده شده اما عملا دقایق بازی او در این فیلم بسیار کم است و چهره هایی چون نادر سلیمانی، محمدرضا شریفی نیا و حتی سیروس گرجستانی سکانس های بسیار بیشتری از او بازی کرده اند.
البته حمید به نسبت تجربه اول خوب بازی کرده است اما به هر حال او یک ستاره پاپ است و اگر هم می خواهد فیلم بازی کند باید در انتخاب هایش بیشتر دقت کند.
در همین فیلم یک چهره موسیقایی دیگر نیز حضور داشت. امید علومی که سال هاست در موسیقی پاپ ما حضور دارد و می خواند در «شانس، عشق، تصادف» بد هم بازی نکرده بود و از پس اجرای نقشش خوب برآمده بود.
رضا و یک فیلم جدی
رضا صادقی با توجه به شرایطش و البته محبوبیتش میان عامه مردم طبیعتا سوژه مناسبی برای کارگردان های سینماست. از سال ها قبل به شخصه شاهد بودم که سیل پیشنهادات به سوی او روانه می شد اما او با هوش و ذکاوت بالایش شرایط را می سنجید و از حضور در پروژه های سینمایی امتناع می کرد اما رضا هم سرانجام در تور یک کارگردان مطرح و خوشنام افتاد و احمد امینی دست آخر رضا را راضی کرد تا در فیلم «بی خداحافظی» که تا حدی روایت قصه زندگی خودش بود بازی کند.
بازی رضا در «بی خداحافظی» نه آنقدر ضعیف و مصنوعی است که در ذوق بزند و نه آنقدر حرفه ای که مجبور به تمجیدمان کند. در هر صورت از آنجا که «بی خداحافظی» یک فیلم جدی با حضور ستاره هایی چون محمدرضا فروتن و ... است، شاید به نسبت سایر ستاره های سینمایی شده پاپ ما، رضا را در جایگاه بهتری قرار دهد.
می گویند عماد خوب است
عماد طالب زاده هم در یک تله فیلم و در نقش اول کار به ایفای نقش پرداخته. از یکی از همبازی های عماد در این تله فیلم شنیدم که او نسبت به بسیاری از خواننده های پاپ، بازیگرتر است و توانسته به خوبی از عهده اجرای نقش اش برآید. صبر می کنیم تا بازی عماد را هم ببینیم و در موردش به قضاوت بنشینیم.
اشی پشی؟!
و سرانجام نوبت به زانیار خسروی می رسد که یکی از نقش های اصلی سریال خانگی «عشق تعطیل نیست» را ایفا کرده است. تا لحظه نگارش این مطلب چندین قسمت از این سریال منتشر شده و قضاوت ما درباره بازی زانیار در نقش اشی پشی هنوز زود هنگام است.
با اینحال آنچه در قسمت های اول این سریال و در حضور ستاره هایی چون محمدرضا گلزار، مهناز افار، شهرام حقیقت دوست، مهرانه مهین ترابی، استاد علیرضا خمسه و ... از زانیار می بینیم بسیار نامناسب و مصنوعی است. البته باید صبر کرد و قسمت های دیگر این مجموعه را هم دید اما زانیار در قدم اول در نقش یک موزیسین بازیگوش ضعیف نشان داده است.
القصه...
خلاصه اینکه حضور پاپی ها در سینما تا به امروز در مجموع برآیند مثبتی نداشته اما جذابیت بازیگری و متاسفانه نگاه از پایین به بالای اهالی موسیقی به سینما باعث شده تا اکثر آنها در مقابل معمولی ترین و حتی ضعیف ترین پیشنهادات سینمایی هم تاب مقاومت نداشته باشند و به هر شکلی جلوی دوربین بروند...
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع : مجله موسیقی قرن 21