ماجرای ساخت ترانه "رسول رستاخیز" داریوش
هوشنگ گلمکانی منتقد و روزنامه‌نگار حوزه سینما در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
این روزها نمی‌دانم چرا چند بار یاد ماجرایی افتادم مربوط به ۴۵ سال پیش، زمانی که مدتی از دستگیری داریوش گذشته و او ممنوع‌الکار بود. این ماجرا با انواع خبرها و شایعاتی درباره ماهیت سیاسی دستگیری (همراه با حبس ایرج جنتی عطایی و شهیار قنبری) آمیخته بود و منابع رسمی تلاش می‌کردند آن را با موضوع اعتیاد و مواد مخدر هم ربط بدهند.
به هر حال داریوش حدود هفت ماه زندانی و مدتی بیش تر ممنوع‌الکار بود. آن وقت‌ها هم «مجرمان سیاسی» را می‌آوردند پای مصاحبه تلویزیونی تا اظهار ندامت کنند، اما در مورد داریوش «ابتکار» به خرج دادند و اظهار ندامت او را تبدیل به اجرای زنده یک ترانه در ستایش شاه کردند که ایرج جنتی عطایی با عنوان «رسول رستاخیز» سروده بود و آهنگ ساخته بابک بیات را منصور ایران‌نژاد با پیانو می‌نواخت.
ماجرای ممنوع الکاری داریوش اقبالی در رژیم سابق
به روایت جنتی عطایی این برنامه را برای روز ششم بهمن تدارک دیده بودند که سالگرد «انقلاب سفید» شاه بود. خوب یادم هست که موقع اجرای ترانه، وقتی داریوش تکه‌ای از ترانه را می‌خواند و بعد سکوت می‌کرد تا پیانو نواخته شود، در سکوت، به شکل معناداری سرش را تکان می‌داد. ظاهر قضیه این بود که مثل هر اجرای دیگری، این هم بخشی از «اکت» خواننده هنگام اجرا است، اما داریوش به شکل ماهرانه‌ای، میزان بامعنایی از اغراق را در تکان دادن‌های سرش اجرا کرد تا به بیننده حالی کند که او را وادار به این کار کرده‌اند و از این بابت شرمسار است.
فردای آن روز فهمیدم که اشتباه نکرده‌ام و ترتیب‌دهندگان این نمایش هم پیام را گرفته‌اند و در حالی که قاعدتا قرار بود پس از این «اظهار ندامت» از او رفع ممنوعیت شود، برای تنبیه این شیرین‌کاری، ممنوعیت فعالیت داریوش چند ماه دیگر ادامه پیدا کرد.
حالا اصلا نمی‌دانم ربط آن ماجرا با اوضاع امروز ما چیست، اما سر تکان دادن‌های داریوش در آن اجرای تحمیلی را فراموش نمی‌کنم.
بیشتر بدانید : حضور گوگوش, داریوش و ابی در سریال معمای شاه
بیشتر بدانید : خطاهای ناشیانه فرهنگی؛ از داریوش مایلی‌کهن تا معین احمدی نژاد
بیشتر بدانید : همشهری به خاطر مصاحبه با داریوش تذکر گرفت!
بیشتر بدانید : از یاد کسی که آوردن نامش کفر ابلیس است تا حرف ها و خاطرات تکان دهنده از ناصر چشم آذر در مجلس یادبود وی
گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
seemorgh.com/culture
منبع: صفحه ی شخصی هوشنگ گلمکانی