بیت باکس هنوز نامی نا آشنا حتی برای بسیاری از طرفداران پر پا قرص سبک های جدید موسیقی است...
 
صف طویلی از تماشاگران در جلوی گیشه مرکز موسیقی سکوئنس هال در کالیفرنیا کشیده شده است. علاقمندان به موسیقی مشتاقانه در انتظار ورود به سالن هستند. قرار است یکی از اولین کنسرت های موسیقی سبک «بیت باکس» در این سالن برگزار شود. بیت باکس هنوز نامی نا آشنا حتی برای بسیاری از طرفداران پر پا قرص سبک های جدید موسیقی است. هنوز هیچ سی دی یا دی وی دی بیت باکس به بازار نیامده است و دسترسی به آهنگ های آنها از طریق دانلود از اینترنت و دست به دست شدن در گوشی های تلفن همراه انجام می گیرد. وارد سالن که می شوید با 
منظره ای روبرو هستید که کمتر به صحنه برگزاری یک کنسرت موسیقی می خورد. روی سن آمفی تئاتر تنها چند پایه میکروفون و لامپهای فلاش رنگی قرار داده شده است. از هیچ ساز و وسیله موسیقی خبری نیست. کنسرت شروع می شود در حالی که همچنان هیچ سازی خواننده را همراهی نمی کند...
 
بیت باکس نام سبکی جدید و البته جنجال ساز در عرصه موسیقی است که حرفش از سال ها پس از شروع قرن بیست و یکم بر سر زبان افتاد. هر چند نزدیک به دو سال است که رشد خودرا در میان هواداران موسیقی آغاز کرده است. بیت باکس از هیچ وسیله ای برای تولید آهنگ و موسیقی استفاده نمی کند. از قبل سبک هایی بوده اند که بریک ساز استوار شده اند اما اینکه از هیچ سازی برای اجرای موسیقی استفاده نشود ،چیزی است که بیت باکس را از جمیع سبک های موسیقی متمایز می کند. در بیت باکس همه چیز حول محور خواننده گروه که بیت باکسر می گویند دور می زند. بیت باکسر با دهان خود هم آواز را می خواند  و هم اینکه موسیقی را اجرا می کند. کلیه اصوات بیس، زیر و آرپژها از طریق خواننده و با دهان اجرا می کند. کلیه اصوات بیس، زیر و آرپژها از طریق خواننده و با دهان اجرا می شوند. برخی گروه ها دو یا چند نفره به اجرای برنامه می پردازند و یکی نقش خواننده را بر عهده می گیرد و نفرات دیگر موسیقی ترانه را اجرا می کنند، البته آن هم با دهان اجرا می شود. درست همین جا است کهاختلاف نیز آغاز می شود .نوازندگان و خوانندگان دبگر سبک ها که به طور معمول از آلات موسیقی استفاده می کنند، اصلا بیت باکس را به عنوان یک سبک موسیقی قبول ندارند.آنها می گویند که بیت باکس بیشتر سبکی از تقلید صدا است که با توجه به توانایی حنجره بیت باکسرها ارائه می شود. باب دیلن، خواننده برجسته آمریکایی در مورد بیت با کسرها عقیده محافظه کارانه دارد. او در این مورد می گوید که بیت با کسرها به طور حتم هنرمند هستند چرا که می توانند اصوات
 فوق العاده ای را با دهان خود اجرا کنند. باب دیلن که با شبکه تلویزیونی بی بی سی در این مورد صحبت می کرد، پس از اینکه از او پرسیده شد آیا بیت باکسرها هنرمند موسیقی هستند یا نه، شانه هایش را بالا انداخت و لبخند زد. یکی دیگر از ایرادهای وارد شده بر بیت باکس عدم داشتن روش شناسی در ساختن آهنگ هاست و همچنین عدم داشتنرروش شناسی در ساختن آهنگ هاست و همچنین عدم داشتن روش مدونی برای آموزش . تقریبا نمی توان توالی آهنگ های بیت باکس  را به خط نت درآورد و یا به کسی آموزش داد. هر بیت باکسری با توجه به توانایی حنجره خود تنها می تواند بخشی از آهنگ ها را اجرا کند.
 بیت باکسرها نیز برای خودشان حرف هایی دارند. آنها از اینکه به آنهامقلد صدا و هنرمند حنجره گفته شود، بسیار خشمگین می شوند. دنی فرون یک بیت باکسر 23 ساله که برای شرکت و اجرا در جشنواره کالیفرنیا در سکوئنس هال حضور پیدا کرده عقیده دارد که بیت باکس سبکی از موسیقی است و همه شاخصهای یک موسیقی را دارد. او می گوید وقتی شما زنجیره منطقی را با ساز یا با دهان یا هرچیزی دیگری ایجاد می کنید. بیت باکسرها برای جا انداختن هنر هود تلاش فراوانی
 می کنند. برگزاری جشنواره هاو همایش و کنسرت های دانشجوئی گوشه ای از این تلاش هاست.آنها اگر چه تنها چند سال است که به فکر مدون کردن هنر خود افتاده اند، اما سابقه بیت باکس به دهه هفتاد میلادی باز می گردد، زمانی که گروه های موسیقی در نیویورک به فکر افتادند تا جایگزینی برای آلات گران قیمت موسیقی پیدا کنند. آنها چون پول خرید وسایل موسیقی چند هزار دلاری را نداشتند با استفاده از وسایل مختلف یا دهان شروع به تولید موسیقی کردند. واژه بیت باکس نخستین بار در کوچه های نیویورک دهه 70 رواج پیدا کرد. اما برای اینکه به یک سبک موسیقی تبدیل شود، نزدیک به 3دهه زمان لازم بود. پایگاه اینترنتی بیت باکسرها تا دو سال پیش دو هزار عضو داشت اما اکنون تعداد اعضای آن از 46 هزار نفر گذشته است.پیش بینی می شود بیت باکسرها با مخالفت شرکت های تولیید کننده آلات موسیقی روبه رو شوند چرا که همه گیر شدن سبک بدون ساز آنها
می توان زیان هایی را برای شرکت های تولید کننده به همراه داشته باشد
 .
 
 
گردآوری : گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع : دنیای اقتصاد